Een echt mooie dag... Eerst naar Drogheda want ik wil die skeletten terugvinden. Ik heb ze wel ooit "gewoon" gefotografeerd maar nu wil ik ze digitaal en groot. Het is een hele zoektocht welke een gesloten begraafplaats oplevert. In Nolan's, de pub ertegenover, gaan we even koffie en thee drinken. En hopelijk kunnen ze ons daar vertellen hoe we wel binnen kunnen komen. Er is ook geen bel. Die is ook niet nuttig (volgens een stamgast) want die doden kunnen de bel niet beantwoorden. This is the dead centre of Drogheda... Tja. En voor koffie en thee rekenen ze niks... Ik ga via Drogheda Corporation proberen verder te komen.
Van Drogheda naar Drumconrath via c-wegen ,zelfs B-wegen zijn beter dan dit, maar het rijdt heerlijk! Vervolgens naar Nobber waar we lunchen in de local Village Café. Twee oude tantes die een lunchcafé runnen (later blijkt er nog een derde -jongere- te zijn). Het is er niet vuil maar hygiënisch is een ander verhaal. Maar wel gezellig en dat is heel wat waard! We rijden door naar Moynalty en vervolgens naar het eindpunt Mullagh. En alles via de kleinst denkbare weggetjes. Waar je rustig 80 mag rijden al is dat niet altijd aan te bevelen en het is dan soms ook wel een verademing om achter een tractor te moeten hangen. In Mullagh wil ik vinden: de ogham stone, een megalith tomb en een holy well. Die steen hebben ze in het visitor centre gezet. Als je niet zou weten dat het dé ogham stone was zou je hem zo voorbij zijn gelopen en gedacht hebben dat het een afgebroken stenen paaltje was, geen blik waardig. Nu maak ik er zelfs een foto van (al vind ik het nog steeds een steen van niks). In het visitor centre is een aardige mevrouw die ons echt van alles wil laten zien maar totaal niet weet waar ze nu eigenlijk zelf zit. We mogen alles fotograferen en krijgen een echt superoud boek te zien - waarin ze toch zo heel erg graag de foto van Killian's grave wil vinden maar dat kost haar nogal wat tijd want ze bekijkt iedere pagina, of er nou een foto op staat of niet. Ze dénkt dat we dat straatje tegenover het kerkhof in moeten rijden maar zeker weten doet ze het niet. We kunnen ook even wachten tot 5 uur dan komt haar collega terug en die weet het wel, maar die is nu naar cursus. Het is dan nog geen 3 uur 's middags... wij wachten dus niet. We rijden naar de begraafplaats (waar geen weg tegenover is) en vragen het daar nog maar eens aan iemand die de plaats onderhoudt. Ah, hij dacht te weten wat we bedoelden, hij reed wel even mee. Dat was dan dus 250 meter de andere kant op en we worden bij een andere begraafplaats gedropt. Hij hoefde geen lift terug. Toch aardig! Deze andere begraafplaats heeft mooie doorkijkjes op het meer... én een apart graf voor father en mother. Beide kregen een kubus met die naam erop voor de ingang van een motte, welke afgesloten werd met een steen. Ondertussen keek een dartel veulen toe. We stoppen ook nog even bij het meer zelf, wat een kleuren... Omdat het toch nog wel een hele weg terug is gaan we toch maar weer op huis aan. Mijn zoektochten naar oudheden kunnen nog wel eens uit de hand lopen en ik weet nu (?) wanneer ik moet stoppen. Via Maperath rijden we naar Kells om vervolgens via de R163 naar Slane/Drogheda terug te rijden. Net voor Drogheda weet ik even niet meer hoe ik moet rijden (schouders en rug willen niet meer) dus pauzeren we even bij Dolly's. André wordt meteen joviaal toegesproken (toch zitten we nog een behoorlijk eind van Donabate af...) maar het blijkt al gauw dat hij verwisseld werd met een local. Door een behoorlijk teute tante. Dan kijkt een man aan de bar continu naar de weg. Wat is daar dan toch? Er komt een paard en wagen aan en de bestuurder zet het paard vast aan de lantaarnpaal en komt een pint drinken. 2008? Jazeker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten