weekend

Terwijl half Nederland rent van meubelboulevard naar boekenmarkt naar tuincentrum omdat het tenslotte 2e Pinksterdag is viert het super-katholieke Ierland op deze dag helemaal niks, zelfs geen Bank Holiday, die is pas volgende week maandag.

Gisteren een gezellige craft fair gehad in Castletown House, Celbridge. Als ik iedere keer zoveel omzet mag ik beslist niet mopperen en lijd ik absoluut niet onder de recessie. Ook al is het dan minder dan vorig jaar! Twee beelden welke lange tijd in giftshop Riverside te koop hadden gestaan zijn nu verkocht. Dan kan ik lekker weer nieuwe beelden maken :)

Ierland, het land waar iedereen op een normale manier met elkaar leeft. Natuurlijk zijn er nog steeds kleine (?) strubbelingen in het Noorden, die zijn met vredesonderhandelingen echt niet meteen over, het zit in hun bloed. Toch ken ik maar weinig landen waar bijvoorbeeld zo gewoon met gehandicapten wordt geleefd. Waar mensen met een Downsyndroom een volwaardige baan hebben in de supermarkt. Tijdens de fair zijn er ook enkele optredens. Tussen 2 en 4 speelde Ireland's Fiddlers Green de vrolijke noot. En daar genoot iedereen van, óók van het spontane dansen!


Eén van de vaste deelnemers aan de craft fair is Winnie met haar woolwagon. Behalve dat ze altijd vrolijk is en altijd zal proberen juist díe wol voor jou op de kop te tikken is ze ook een levend voorbeeld van hoe je breiend je dagen door kunt komen.


auto wegbrengen

Als ik 's morgens nog even in En dan nog iets van Paulien Cornelisse lees stuit ik op het woord paspoort... Dat ligt dus nog in de koffer die op zolder staat. Beter mee dan om verlegen, toch?!
Uiteraard eerst zo voordelig mogelijk inpakken, wat gaat er veel in een Kangoo. In Ierland zijn geen cellenbetonblokken te koop dus wordt de achterbak eerst 3 lagen hoog hiermee opgestapeld. Handig als ondergrond voor de beelden maar ook handig om de schuur tegen instorten te behoeden. En ik zou mezelf niet zijn als ik halverwege de ochtend erachter kom wat ik allemaal vergeten ben in te pakken. De ultieme reden om met de auto te gaan is/was dat ik minstens 5 liter pretex mee kon nemen. En wat heb ik dus niet ingepakt? Juist.

België is eigenlijk maar een klein land. In no time rijd ik al in Frankrijk. De vrolijke gele lentevelden zijn heerlijk om doorheen te rijden, ook al schijnt het zonnetje niet altijd. Eigenlijk ben ik daar alleen maar blij om want met felle zon is het toch niet echt prettig rijden.


De eerste stop is aan de rand van Rouen. Een leuk stadje, maar veel zal ik er deze keer niet van zien. F1-hotels zijn goedkoop, schoon, net voldoende om te overnachten. Daar is de prijs dan ook naar. Ook een voordeel: je zit meteen op de goede weg richting Caen/Cherbourg en hoeft niet eerst nog eens de stad te doorkruisen.

De bosrijke omgeving van Normandië is wel kleurrijk. Het zonnetje schijnt, dat betekent iets meer stops. Op onverklaarbare wijze had ik de autoradio zover gekregen dat er absoluut geen geluid meer uit kwam. Dat betekent dat ik toch ook weer aan allerlei knopjes zou kunnen draaien... en ja! het is gelukt, ik krijg weer geluid. En vooral als je saaie wegen moet rijden is het toch wel zo prettig als je dan kunt meezingen met Pink Floyd, Enya, Bram Vermeulen, Omnia of the Nits.

Ruim op tijd kom ik door Valognes, net voor Cherbourg. Ik besluit de plaatselijke Carrefour nog even leeg te kopen, in Frankrijk is de wijn toch echt heel wat goedkoper dan in Ierland, er is nog genoeg plek in de auto. Wachten op een opstelterrein in de volle zon is niet echt leuk. Ik kan net in de schaduw van een Italiaanse kleine truck staan. En als de zon draait, o nee, de aarde draait, dan rijd ik even naar achteren en ga aan de andere kant in de schaduw staan.


Celtic Link begint te laden op Ierse tijd - we staan dus een uurtje langer dan verwacht te wachten. Ik krijg een 4-persoons buitenhut toegewezen met eigen douche en toilet. De Guinness smaakt goed, het is rustig aan boord. Mijn reis kan niet meer stuk. Net voor de Ierse kust komen we in dichte mist terecht. De misthoorn laat duidelijk van zich horen. Ben ik even blij dat we 's nachts niet in de mist voeren!

Het is heerlijk om weer op Ierse bodem te rijden. Ik ga even genieten van een korte vakantie!

Computers en vogelvoer

Een gecrashte pc... mijn weekend kan niet meer stuk! De crash is verholpen, maar het geluid wat uit de kast komt is eigenlijk niet om aan te horen, en dan bedoel ik nog niet eens muzikaal geluid want dat werkt ook niet meer. En de usb-ingangen weigeren ook al dienst. In het kort was dat wel de optelsom. En dan een leuke conclusie trekken: wat is er te koop? We speuren even het internet af en komen bij een van de grootste giganten uit. Een ander kwijlt bij het binnentreden van de Bijenkorf (of iets vergelijkbaars), ik doe dat bij de Mediamarkt (of iets vergelijkbaars). De koop is snel beslist en we rijden weer terug. Dit kastje zal binnen het weekend werken én M kan er dan ook nog goed mee omgaan. Dat is tenminste het doel dat ik mezelf gesteld heb.

Aan de rand van het dorp ligt een zorgboerderij die ook in het weekend lekkere producten verkoopt (lees: asperges, aardbeien, geitenkaas, appelchips, ...). En er wordt niet alleen aan de inwendige mens gedacht, ook de vogels worden hier rijkelijk van voedsel voorzien.


Dit kastje zou overigens ook niet misstaan naast mijn schuurdeur!


De pc installeert zichzelf lekker snel. Mail, internet en andere noodzakelijke programma's installeren en het leuke werk (reorganiseren) kan beginnen!

Op zondagmorgen genieten we van ontbijt in het zonnetje buiten. We lijmen nog een beeld in elkaar (ik houd niet van puzzelen maar wel van herstellen), maken maar meteen de back-up van de pc en dan is er -helaas- al weer een leuk weekend om.

Klantarena

Hoe kun je erachter komen hoe jouw klant over jou denkt? Organiseer een klantarena! Dat dachten ze nou ook bij Interpolis en dus ging ik vanavond op uitnodiging naar Tilburg om zitting te nemen in de klantarena. Wat een geweldig initiatief. De uitwerking was verrassend. Er zitten 10 klanten aan een ovale tafel en in een grote kring om hen heen zitten 50 medewerkers. In de eerste ronde vertellen de klanten hun laatste ervaring met de afdeling schade-afhandeling. Zowel positieve als negatieve verhalen. Maar ze werden wel allemaal met een dosis humor verteld, ook al zat er een bijzonder tragisch verhaal aan vast. In de tweede ronde mochten de medewerkers vragen aan ons stellen en wij ook aan hen. Wat dan opvalt is dat bepaalde medewerkers hun mond durven opendoen en anderen er echt een beetje schaapachtig bij kijken. Maar ja, stel jezelf eens in hun plaats! Wij hebben de schroom al overwonnen door in te gaan op de uitnodiging, zij moeten gewoon komen opdagen. In de derde ronde proberen we in groepjes nader tot elkaar te komen. Wat zouden de medewerkers extra moeten doen om een 9,5 te scoren in de klantwaardering? Een enorm leuke avond die over en weer nogal wat begrip opleverde. We werden ontvangen met een heerlijk diner (jammer dat je niet gewoon daar kunt gaan eten!) en namen afscheid met een mooie geurende bos bloemen.


Zou trouwens ook een perfect idee zijn voor de bieb!

Klokken

Zeeland op een zonnige zaterdagochtend, nu weet ik nooit hoe laat ik leef dus het kan net zo goed (deels) middag geweest zijn. Eerst ga ik naar een fair in Kloetinge. Ik wist natuurlijk wel dat er verschillende soorten tomaten bestonden... maar van de perziktomaat, de druiventomaat en de zwarte pruimtomaat had ik toch echt nog nooit gehoord. Natuurlijk zal ik ze wel proeven als ze volgroeid zijn maar voorlopig vind ik het blad nog verdacht veel naar gewone tomaat stinken en dat is nou precies de reden dat ik (bijna) geen tomaten meer eet. Ik heb er genoeg gegeten toen ik augurken plukte in de zomer dat ik 16 was. Ze waren speciaal voor ons aangeplant omdat rauwe augurken niet lekker zijn. Behalve fruit, groenten, kruiden en pioenrozen waren er ook enkele kraampjes met leuke hebbedingetjes. En twee Zeeuwse mannen staan babbelaars te maken. Echt leuk om te zien! Ik krijg een hele uitleg, en geniet!


De plak gekaramelliseerde suiker (waar ook vast andere ingrediënten aan toegevoegd zijn, het geheim heb ik niet ontfutseld) wordt tot een lange slurf geslingerd en gekneed om vervolgens met een speciaal stuk (handgemaakt) gereedschap tot babbelaars te worden gesneden.


En als het geheel is afgekoeld laten ze het op de plaat vallen en breekt alles in gelijke stukken. Babbelaars bewaren in de koelkast!

De volgende stop is Arnemuiden. De klok horen luiden en niet weten waar de klepel hangt in Arnemuiden? Dat kan niet. Maar eerst geniet ik van de draaiende molen. Wat een prachtig geluid is dat toch!!


Naast de molen ligt een buis die naar beneden loopt. Als ik nu de buis op de foto terugzie moet ik wel goed kijken om te zien hoe hij eigenlijk in elkaar zit, anders lijkt het net een deksel. De molenaar vertelt hoe kinderen hiervan genieten: een heuse glijbaan, wat een heerlijke manier om kinderen snel blij te kunnen maken!
Maar het is zaterdagmiddag (weet ik inmiddels omdat ik heel vrolijk goedemorgen wenste en toen te horen kreeg dat het toch echt al lang middag was), en in dit vrome dorp lijken kinderen dan niet buiten te mogen spelen?


Het hele dorp is vrijwel ingeslapen, winkels zijn gesloten, de kerk ook. Maar de klokken hangen bovenin, als je op de juiste afstand gaat staan zijn ze nog goed zichtbaar én ze klinken ieder kwartier. Nog steeds heel vrolijk, de ouderdom kan ik niet zien maar het bord leest dat ze uit de 16e eeuw stammen.


Het astronomisch uurwerk is wel een van de mooist bewaarde uurwerken uit die tijd. Wat doordacht! De maandstand, de waterstand in Vlissingen, ongelooflijk.


Als ik terugloop komt er een oudere man uit een woning waar ik van tevoren wel even had gekeken naar de aangeklede poppen en andere klederdrachten. Hij en zijn vrouw maakten als enigen nog echte Zeeuwse klederdrachtstukken. Dan ligt op het puntje van mijn tong de vraag wat er gaat gebeuren met dat ambt als zij er niet meer zijn maar dat durf ik dan toch nog net niet te vragen. Ik zou het wel zonde vinden als dit stukje ambacht verloren zou gaan!
Zo'n tocht doet je toch wat verder nadenken. En zo beland ik op de website van de Zeeuwse klederdrachten. Ongeveer ieder dorp had zijn eigen dracht! En dan maakte het ook nog uit welk geloof je had.


Tonnekreek

Vooral op een zonnige dag waarop de regenbuien met wisselende snelheid niet alleen elkaar afwisselen maar ook naar beneden storten, kan het wel voorkomen dat ik ineens iets anders wil. Zo reed ik in een stralende motregen naar Zevenbergen. Terwijl de bui nét genoeg water op het land had geplensd ging ik daar vrolijk tanken en de auto wassen (kan dat niet dichterbij? vast wel!). Ik kreeg meteen een gratis lesje in klantvriendelijkheid én tegelijkertijd goed verkopen. Maar om nu weer dezelfde weg terug te rijden, daar had ik uiteraard geen zin in. Dus sloeg ik na Klundert af naar Tonnekreek. Over een dijkweggetje, waar je mag hopen geen tegenliggers te krijgen, richting Willemstad. In Tonnekreek staat een sluis, of misschien is het wel een gemaal? Ik ben niet echt die kant van de weg opgelopen en moet het antwoord dus schuldig blijven. Het gebouw doet eerder een gemaal vermoeden.


De overkant vind ik duizendmaal mooier, uitzicht op (vermoedelijk) de Haringvliet. Omdat het zo ver weg is lijkt het een enorm groot water.


Net voor Willemstad is er een kunstwerk op de dijk gebouwd, De Wachter, precies op de plaats waar in 1953 de dijk doorbrak. Een wachter die toeziet op de nukken van het water en uitkijkt over het landschap.


Vier seizoenen in één dag

Geen idee wat normaal is op een simpele meidag, maar om nou alle 4 de seizoenen in één dag te gieten? In Ierland vind ik dat normaal, maar in Nederland... Het begon met een dikke mist, als ik zelfs geen auto op het plein kan onderscheiden kun je met recht zeggen "geen hand voor ogen zien". Ik wil een goede pastamachine dus ga ik vol goede moed de stad in. Alleen maar crap te koop :( misschien wel goed om simpele pasta te maken maar ik wil er klei mee conditioneren en dan heb ik toch echt iets anders nodig. De mist is dan overigens wel opgetrokken maar het is bar koud!
Ik moet nodig foto's gaan maken van enkele sieraden, komend weekend doe ik mee aan een online craftsfair. Ik heb ze ook maar meteen op Jewels of all kind gezet ;-)

Ik zoek takken. En in de tuin zijn ze allemaal al weggewerkt dus dan zit er niets anders op dan naar de bloemist te gaan. Er zijn enkele bloemenwinkels in de stad. De dichtstbijzijnde heeft prachtige dingen maar helaas geen enkele tak. Dan maar rozen waarvan ik de blaadjes ga gebruiken. Ik krijg meteen strooisel mee, een soort glitter. Sympathiek!! Ik ga met zonnebril op (en open jas, zo koud is het niet meer) naar de stad... en kom totaal verregend terug. Toch ben ik niet meer dan een uurtje weggeweest. Dan begint het ook nog eens gezellig te onweren. Jammer genoeg wel een beetje ver weg. Ik houd wel van knetterende knallers.

En dan komt er ineens een kudde paraplu's voorbij: