Wanaka

Vandaag leggen we maar een klein stukje af, tot Wanaka. We rijden eerst door een bos. Onvoorstelbaar hoe hoog de bomen hier groeien. Dat is nauwelijks vast te leggen. Ook absoluut niet te schatten.


Dit land stikt van de one-lane-bridges. Soms met de meest waanzinnige borden: verboden te stoppen. Alsof je dat zou willen (alhoewel? het uitzicht is vaak prachtig!).

Vervolgens passeren we enkele prachtige meren. Het huisje ligt op loopafstand van het Wanakameer, het uitzicht is niet slecht!

Haast

We worden wakker... en de zon schijnt! Wat een uitzicht hebben we eigenlijk, gisteren zagen we echt alleen maar wolken.

We horen de eerste helikopters al rondcirkelen. We wilden eigenlijk met een klein vliegtuigje gaan. Dus boeken we dat meteen. Ze vertrekken vanaf 3 personen en we hebben ons nog niet vermenigvuldigd. Dan eerst maar een flink ontbijt nuttigen. Terug naar het boekingskantoor. Nope, er heeft zich nog niemand gemeld. Er komt iemand binnen en uiteraard probeer ik die meteen over te halen... no luck. We wandelen nog even naar het terras - wat de bovenkant van een brug blijkt te zijn. Verder mogen we ook niet lopen want na de brug is het glad, spiegelglad. Jammer dat we dus niks van de gletsjer gezien hebben. Wel door een mooi stuk bos gelopen. Bij het boekingskantoor heeft zich nog steeds niemand gemeld (iedereen wil met de helikopter?) en omdat we toch naar Haast moeten, ook al hebben we niet echt haast, rijden we toch maar door. Het ziet er niet naar uit dat er nog iemand komt. Even buiten het stadje kun je naar de gletsjer zelf rijden. Een (supersteile!) wandeling geeft je dan een mooi uitzicht.

Bij Fox glacier gaan we lunchen. Bah, wat een smoes gebruik ik, tuurlijk wil ik best weer wat eten maar hiervandaan kun je ook vliegen! Een vlucht over Frans Josef én Fox lijkt ons wel wat. Er komen nog 2 gasten en die willen wel een wat langere vlucht alleen... willen ze die pas om half 3. Geen idee waarom, gaan we ook niet vragen. Maar we besluiten wél om mee te gaan, en de verkoper is zelfs zo vriendelijk ons tegen het gereduceerde tarief mee te laten vliegen! En zo genieten we dus van een prachtige vlucht, de superzachte sneeuw boven op de gletsjer (daar zak je echt in weg!), grandioze uitzichten. Je hebt er op de grond geen idee van hoe dit er van bovenaf uitziet. Dit is echt mooi!!!







Stil rijden we verder naar Haast. Ondertussen verder genieten van het landschap...

Op een gegeven moment is er een wegomlegging. Er zijn wat rotsblokken naar beneden gedonderd. Nou niet bepaald van een grootte die je gewoon even aan de kant legt, de weg is helemaal geblokkeerd. De wolken komen ook weer naar beneden vliegen, soms zie je dus gewoon even niks. Deze mooie boom staat in Haast. Als we héél veel tijd zouden hebben gingen we wel een fotoboek van mooie bomen maken (en van mooie wolken, mooie bergen, mooie uitzichten...)

FJG

Daar zitten we dan in Frans Josef... het regent :( net als 4 jaar geleden. Er gaan geen helicopters de lucht in. Ze zouden ook alleen in de wolken vliegen. Daar reden we ook grotendeels in. We krijgen een discount voor de overkant van de gletsjer. En ondertussen lezen we dus dwarsliggers en e-books. Het stadje zelf telt 10 restaurants en 3 winkels (plus een kleine supermarkt). De seafood chowder smaakt perfect en is goed gevuld! De potato met cheddar en salmon valt ook in de smaak. Om ons heen zien we mensen een megahamburger eten... ieder zijn snaak!
Er zijn ook gloeiwormcottages. Lijkt me niet echt prettig slapen, hele tijd nachtlampjes aan. Ach, de was is ook weer gedaan en daar moet je toch ook tijd voor uittrekken? Op de vraag wanneer de regen stopt krijgen we als antwoord dat we nu eenmaal in het rainforestgebied zitten. In de winter schijn je hier hele mooie (koude!!) dagen te hebben. Moeten we dus toch nog een keer terug :)
Het is niet te doen om overal foto's van te maken. Je zou je een Japanner voelen die niets ziet en toch alles op foto heeft staan. Overigens zouden we vandaag met één foto kunnen volstaan: er zijn eigenlijk alleen wolken te zien.

Alpen

Na een uitgebreid ontbijt vertrekken we naar de westkust via Arthur's Pass. Het eerste stuk is kaarsrecht, dan volgen er flinke bochten door de Alpen en vervolgens weer een kaarsrecht stuk om bij te komen. Of om in slaap te vallen...





Bij Arthur's Pass (zo ongeveer in het midden) ontdekken we redelijk tamme kea's, ze zijn geringd en bijzonder geïnteresseerd in wat de toerist hen toe wil werpen.

Het laatste stuk langs de kust brengt ons in Hokitaka.

Christchurch maar dan anders

Er is een Koreaans feest op het plein in de stad. Er wordt een jive gedemonstreerd. Daarna mag het publiek ook jiven. Oei, als dat het feest is dan zijn wij gauw vertrokken! Maar dan opeens komt er een Japanse drumdemonstratie (Japan en Korea?) en die willen we wel even zien!Hierna lopen we toch maar weer verder de stad in.
Souvenirwinkels zijn schreeuwend duur en eigenlijk verkopen ze allemaal hetzelfde. Echt aparte dingen zie je nauwelijks. Al moet ik toegeven dat ik weer enkele nieuwe jokers gevonden heb! Er zijn ook optredens in het park. Bands spelen belangeloos voor de quake-slachtoffers.

Ramptoerisme

Waarom denk ik dat bij een aardbeving hele straten ineengestort zijn? Soms is het ene huis helemaal in elkaar gedonderd terwijl er bij het buurhuis niks te zien is. Prachtige gebouwen staan fier overeind. De Art Gallery waar we gisteren waren bestaat voor 90% uit glas... en er is niet één ruit gesneuveld! Toch is niet ver daarvandaan een kerktoren ingestort en missen huizen en winkels daken. Enkele straten zijn wel gekrakt maar overwegend zie je helemaal niks. Vandaag spelen we even ramptoerist. Marina stuurt ons straten in waar de bewoners noodgedwongen hun huizen hebben moeten verlaten. Hier vond de eerste beving met een kracht van 7.1 plaats. De riolering is kapot, men heeft portaloo's buiten staan. Maar ook in deze buurt zijn er "slechts" enkele huizen totaal onbewoonbaar. De meeste zijn nog gewoon bewoond. In de stad zelf zijn enkele "gaten" tussen de panden gevallen. Vroeger stonden er wel degelijk winkels, huizen, etc, waarbij "vroeger" zo'n 7 weken geleden is.
Het is een raar gevoel om hier te lopen waar toch een heleboel mensen hun hebben en houden zijn kwijtgeraakt. Je zult maar wakker worden en de boel ligt op de grond, de grond is opengebarsten en er zitten scheuren in je huis. De stadsbibliotheek had "geluk", alleen de boeken waren uit de kasten gevallen. Gebouwen waarvan je verwachtte dat ze kapot zouden zijn staan dus gewoon overeind. Vooral niet-onderhouden gebouwen hebben het begeven. Mensen krabbelen ook gauw weer op. We kopen enkele cd's in het "nieuwe" pand van Penny Lane Records. Hij zat eerst op de hoek, dat pand is finaal naar de knoppen.










Aan het eind van de middag zijn A en M met paard Jack naar de massage, ik wacht hier op Grant die Sparky van nieuwe hoefijzers zal voorzien. Hij ondergaat het gelaten.

De zon schijnt volop, dit is echt genieten!

Ron Mueck

Jammer genoeg moet Marina vandaag werken. Wij gaan dus naar de Art Gallery. Naar de expositie van Ron Mueck. Hier heb ik al maanden naar uitgezien! Deze sculpturen in het echt bekijken...



Vanavond gingen we dan even naar de "bowls". A is al aardig bedreven... ik maak liever foto's ;-)

M50

Nope, geen motorway! Vandaag wordt Marina 50 jaar, de reden dat we dit jaar naar Nieuw Zeeland zijn gegaan. Maar eerst moeten we even van Picton naar Christchurch rijden. In Blenheim slaan we eerst wat cd's in (een chique auto heeft chique muzikale mogelijkheden!) en kopen een sim-kaart. Die vervolgens niet in de telefoons blijkt te gaan omdat de phones niet simlockvrij zijn... We herkennen heel wat van het uitzicht onderweg!


In Kaiapoi stoppen we nog even. Een voorstadje van Christchurch. Maar hier heeft de quake behoorlijk huisgehouden!


Een bbq om de dag af te sluiten... het is supergezellig, alsof we gisteren hier nog waren...

Picton

Noodgedwongen blijven we dus nog een dag in Picton. Met deze auto rijden we echt niet verder. Om kwart over 8 heb ik Hertz al aan de lijn. Ze gaan proberen een schakelauto te vinden. Maar om duidelijk te maken dat het ons menens is bel ik zo net na 9 uur nog maar eens op. En om half 11... En dan blijkt om kwart voor 12 dat het hun helemaal duidelijk was dat het ons ernst is! Ze bellen terug en over een kwartiertje mogen we de auto omruilen. We krijgen een gloednieuwe Mazda schakelauto mee, 40 kilometer op de teller (om hem van Nelson naar Picton te rijden?). We koppelen er meteen een middagje winkelen in Picton aan vast. Er is een beadzshop... ik heb me keurig ingehouden! Maar al die galerieën zijn wel heel erg aantrekkelijk. En als we nou toch langs de bieb lopen en hij blijkt open te zijn...

Picton is gewoon een mooie plaats.