de laatste vrije dag van dit jaar...

Goh, zo klinkt dat best zielig... maar dat is het natuurlijk niet. Eerst heb ik de laatste hand gelegd aan een beeldje. En toen in een stralend zonnetje naar IJmuiden gereden. Waarom willen al die mensen op zondag een ritje maken? Zo gauw ik het water zie noem ik dat lekker 't IJ, klinkt veel leuker dan het Noordzeekanaal. Als ze nou midden 19e eeuw niet bedacht hadden dat het land ingepolderd moest worden dan liep dat IJ nog steeds tot Velsen. Dat is weliswaar nog geen IJmuiden, maar het ligt er toch wel tegenaan. En tenslotte mondt het kanaal uit in het Afgesloten IJ. En IJ betekent gewoon water. Net als de Aa, de Ee en de Die.

Gezellig thee gedronken bij C&H. Morgen is ze jarig, en dat is toch zeker het vieren waard! Jammer dat het op de terugweg voornamelijk regende. En dan niet eens gewoon regen... Vrouw Holle is echt aan de schoonmaak! (kweettut, zelfs dit sprookje laat ik niet intact...)

tweede vrije dag!

A houdt van schilderen, het wordt hartstikke mooi! We hebben ook een echte kerstfilm bekeken: der Baader-Meinhof Komplex. Iedereen om me heen roept dat kerst vrede is, rechtvaardig enzo. En dan is deze film toch wel bijzonder tegenstrijdig. Niks netjes. Brute kracht tegen -oorspronkelijk- gewone opstandelingen tegen onrecht. Een schoolvoorbeeld van onrechtvaardigheid. En dan te weten dat het niet alleen beperkt bleef tot deze groep. Enne... hoezo film? Het was wel de rasechte werkelijkheid wat hier gespeeld werd.

Dat ze ons ook vele jaren later tijdens demonstraties tegen kernenergie net zo hardhandig uit elkaar wilden slaan, en dat soms ook echt deden. Dat ook nu nog bij bepaalde demonstraties het er bepaald niet zachtzinnig aan toegaat. Democratie noemen ze dat...

drie vrije dagen... dag 1

De huiskamer is nou niet bepaald een voorbeeld van opgeruimdheid. Vooral daar waar ik vaak verblijf - de tafel - ligt het gewoon vol. Dus ga ik maar eens kijken wat er zoal ligt en wat er gewoon meteen weggegooid kan worden. Dat scheelt al de helft. Verder zijn de deuren van het huurhuis in de grondverf gezet en 2 van de 3 computertafeltjes gemonteerd. De derde komt morgen wel. Met dank aan het cdr kan ik bijna de hele dag Omnia draaien. Genieten! En begonnen aan Een plek onder de zon van Lisa Marklund. Titel klinkt wel lekker bij deze kou...

oei, 'n maand bijna zomaar voorbij

En die maand bestond voornamelijk uit werken, werken en nog eens werken. Maar dat is naturlijk niet helemaal waar. Eind november zat ik weer eens in Leixlip. Op vrijdag zou ik naar Dundrum maar ik was én m'n paspoort én m'n geld vergeten en om dan zo Noord-Ierland in te gaan rijden? Ik kwam er achter toen ik even wat water wilde kopen en alleen het wisselgeld uit de pub vond... Op aanraden van Kevin was ik eerst maar even naar ons stekkie gegaan, áls de poort gesloten was had ik dan tenminste voldoende tijd om m'n beelden te pakken (6x op en neer lopen...). De poort was inderdaad gesloten maar O'Reilly was aan het werk en ik mocht zijn sleutel lenen. En hij zou ervoor zorgen dat ik er maandagmorgen wel normaal inkon... Toen dus terug om geld en paspoort te halen en ja, dan is het toch echt te laat om nog naar het noorden te rijden dus ben ik maar gaan shoppen. Zaterdagmorgen in dikke mist naar Dundrum. Pas in Newry begon het op te klaren. En hoe! In een strálende zon ben ik via redelijk kleine weggetjes naar Maghera gereden. Daar staat een ronde toren met kerk. Nu moet je wel goed zoeken naar die ronde toren. Hij torent niet bepaald boven het landschap uit. En de koeien in het weiland genoten van de zon en waren te lui om te komen kijken.

Van bovenaf Dundrum inrijden is gewoon magisch. Vooral als het water van de estuary laag staat. Dat is pas natuurschoon, het zou wel gek zijn als je daar niet van kunt genieten. En helemaal als de zon zo heerlijk schijnt!

Dundrum heeft een van de mooiste kastelen die nog vrijwel geheel bewaard is gebleven. En dat is een perfecte plaats voor bruidsfoto's. De zon scheen dus wel... maar het was ijskoud! Schuilen onder moeder's jas dus.

Maar de voornaamste reden om naar Dundrum te rijden was wel Olcan. En juist deze dag is hij begonnen in een garage, de plek waar hij later ook wil werken, perfect dus! En zo te zien heeft hij het enorm naar z'n zin!!

Ik neem de kustweg terug. Genieten van iedere meter!

Er is de afgelopen tijd genoeg regen gevallen in Ierland. Het begon zeker om 4 uur zondagmorgen en is die dag ook niet meer gestopt. Ik moest wel naar Rush... Dat was dus een avontuur op zichzelf. Road flooded... in tweede versnelling héél langzaam doorrijden. Ben er gekomen! Maandag scheen de zon weer, beetje nachtvorst. De beelden moesten weer terug naar onze stek, de poort was niet te openen :( maar er stond wel een winkelwagentje! Dus hoefde ik toch maar één keer te lopen. De volgende foto's zijn van Newbridge Park in Donabate.















Begin december... Sinterklaas!!! Wat een heerlijk feest is dat toch. Zeker omdat hij nog steeds onze deur (lees: schoenen, laarzen, sloffen) weet te vinden. Welke van deze het was? Kzoutnie weten!


En vandaag... vandaag sneeuwt het!! En dat levert toch zulke mooie beelden op. Dit is wel een fotoverslag aan het worden ;-)




gebeurt hier nou nooit wat?

Heb ik stil gezeten na die zogenaamde culturele week? Nou nee, alleen bestonden mijn dagen voornamelijk over werken, (vergeten te) eten, lezen en slapen. Niet echt hoogdravend dus.
Wat heb ik in die tussentijd gelezen? Het meisje uit Buenos Aires door Tomas Ross. Dit boek komt wel op een perfect moment op de schappen. Ophef over de piloot die mensen dropte tijdens de vuile oorlog. En ophef over een villa in Mozambique. Ach, je moet je als media toch ergens druk over maken. Maar Ross doet zijn huiswerk en verwerkt dit gewoon in een prachtig boek! Je zou bijna denken dat het echt allemaal zo gebeurd is...

Lekker vlot geschreven. Aanrader! Judy heeft al heel wat gedaan in haar leven, ze is een tijdje een collega geweest toen ik net op de bieb begon. Dus was ik wel benieuwd hoe ze zou schrijven. Ik begon tijdens een lunchpauze... vergat bijna dat die beperkt in tijd is.









En Mankell schrijft niet alleen goede thrillers en jeugdboeken. Ik ben nu halverwege de Daisy Sisters en geniet van iedere pagina. Levensbeschrijvingen zoals er maar weining zijn.

Omdat Sinterklaas weer in het land is... wordt natuurlijk iedere avond de schoen (laars, slof, wat er maar voorhanden is) gezet. De dvd De Tweeling is aangrijpend! André vindt voornamelijk verantwoorde (!) chocoladeletters maar ook zeker niet-verantwoord snoepgoed (zo'n echte kinderzak) in zijn schoenen. En aanvullingen voor een treinenbaan. Moet nog uitkijken dat ik straks nog genoeg heb voor 5 december zelf... al vind ik het véél te leuk om kleine cadeautjes te kopen dus dat zal wel loslopen.

Gisteravond was ik Ans' privé-chauffeur. Daar heb ik totaal geen bezwaar tegen, Ans is gezellig én ik kom nog eens in andere theaters! Zo belandden we gisteren in Middelburg bij Omnia. Ik begin bijna te geloven dat ik van gothic music houd. Al was dit meer paganfolk - zoals ze het zelf noemen. Een zeer gevarieerd publiek en als zelfs 70-ers het mooi vinden?! In april ga ik weer kijken en luisteren. Als je van pure muziek houdt en enig ritme niet schuwt: ga kijken en genieten! Er zijn ook mooie rustige nummers...

culturele week?

De culturele week startte op zondag met Varg Veum, al zal niet iedereen dit als cultureel aanslaan, je Noors kun je er wel mooi mee ophalen! Het echte cultuurgoed begon natuurlijk op maandag met de film De Storm. Mooi verfilmd, iets minder storm dan misschien verwacht, wel mooi verhaal(d). Achteraf hoor ik dat mensen die de storm hebben meegemaakt het een heel heftige film vinden.

Dinsdagavond zou ik naar een optreden van Boudewijn de Groot... gelukig keek ik tijdig op het kaartje -ik had mijn jas nog nét niet aan- november is geen december! Dat houd ik dus nog tegoed. Zo maar een avond tussendoor thuis. Dan maar lekker lezen!
Woensdag ga ik met D naar Kinky Boots. Amateurtoneel op zeer hoog niveau! Hoe overleeft een schoenenfabriek? Door vrouwenschoeisel voor mannen te maken... ik krijg het echt niet voor elkaar op die hakken te lopen. Alle lof dan ook voor die spelers, zeker ook voor Charlie Jobse die toch maar even net doet alsof hij continu dreigt om te vallen op die schoenen en ondertussen een prachtstuk toneel weggeeft! Ook de videofragmenten tussendoor... het is een prachtstuk. Première heeft het weer geleverd.
Donderdag rijd ik weer naar De Hommel in Vlaardingen. Als het kroeggehalte te hoog wordt ga ik weer naar huis.
Vrijdag eindig ik uitgeput met een boek in bed, maar wat ik nou heb gelezen?
Zaterdag zou ik even naar Amsterdam. Ik had een Delfts piepei besteld -In Holland staat een huis voor een zacht gekookt ei, Twee emmertjes water halen en het ei is middelmatig gekookt en het Wilhelmus schalt bij een hard gekookt ei- en die bestelling moet je naturlijk wel ophalen. Ik weet dat er posterijen bestaan, maar een dagje Amsterdam vind ik geen echte straf. In Roosendaal moet ik overstappen. De internationale trein zal mij verder brengen. Ik kom tegenover ene Harry uit Buitenpost te zitten. Hij is zéér spraakzaam en ik krijg verschillende foto's van zijn werkzaamheden te zien. Hij bouwt kermissen op. Tot aan Rotterdam (waar hij moet overstappen) verveel ik me geen seconde. In Hasselt heeft hij net een supergrote 8baan gebouwd, in Lier een muis (geen idee wat dat is, A is wel toevallig net naar de kermis van Lier). Volgende week gaat hij naar Boedapest, gevolgd door Roemenië. Zo zie je nog eens wat! O, en die botanische tuin van Buitenpost is zeker in de zomer het bekijken waard, als alles in bloei staat en het er heerlijk geurt.
Van Rotterdam tot Amsterdam vermaak ik mezelf met Het meisje uit Buenos Aires van Tomas Ross. Vanaf de Westermarkt loop ik eerst even naar Kitsch Kitchen, leuk maar niet echt exclusief. Op de Prinsengracht duik ik nog enkele superleuke kleine winkeltjes binnen. Het begint een beetje te miezeren. Maar er zijn genoeg winkeltjes waar ik tussendoor kan schuilen. In de Reestraat bij What's Cooking zijn pas echt leuke cadeautjes te vinden. En die oorbellen van Frida Kahlo in dat Mexicaanse winkeltje kan ik echt niet laten hangen...

5 dagen zonder internet... wat dan?

Aer Lingus vliegt enkele keren per dag en ik had dus de middagvlucht gekozen. Oei, dat betekent wel de trein van 9 uur... die prompt in Roosendaal een vertraging van 25 minuten krijgt. Dus had ik net zo goed de trein van 9:30 kunnen nemen want daar zat ik uiteindelijk toch in (en die vertrok dus ook eerder dan mijn oorspronkelijk gekozen trekpaard). Online inchecken kennen ze nog niet voor Amsterdam, maar op Schiphol staan handige apparaten waarmee je zo een boardingpass print. Dit is wel de omgekeerde wereld... eerst door de douane, dan volop shoppen (wat ik dit keer niet heb gedaan), dan zonder je boardingpass te laten zien je koffer door de scan (dus misschien sta je wel op een totaal verkeerde plek op je vliegtuig te wachten) en dan je boardingpass laten scannen om vervolgens te wachten tot je mag instappen. Slechts 67 passagiers. Ik heb op die eerste rij de keuze uit 3 stoelen!
Hertz geeft me deze keer een corsa mee. Ach, het rijdt... en het brengt me bij de winkels (tja, zonder shoppen leef ik niet??) en uiteindelijk in Leixlip, precies op tijd voor het eten! 's Avonds pikken we Séamus op en gaan spelen en genieten in Dunboyne. Kevin is nog wel snel moe dus vertrekken we redelijk op tijd (middernacht) weer naar huis. Maar het was wel een leuke avond!
Vrijdag naar Galway. Tot aan Ballinasloe is er al een snelweg aangelegd. Snel en iets minder snel, maar een gemiddelde van 100 haal ik wel. Erg veel harder ga ik ook niet: ook deze auto trilt flink boven de 115. Ik ga bijna denken dat ze mij begrensde auto's geven!

Net voor Craughwell sla ik even af om een prachtige ruïne te bewonderen. Hiervoor moet ik wel door koeie(n)vlaaien baggeren, maar het resultaat is magnifiek! Zelfs de wenteltrap is nog deels zichtbaar.
Het is zo'n 15 jaar geleden dat we in Galway waren, toen het nog een gezellig, redelijk rustig, muzikaal stadje was. Inmiddels is het dus uitgegroeid tot een drukke, maar nog wel nog steeds muzikale, stad. Het is redelijk mooi weer, dus banjer ik lekker door de winkelstraten. Sommige stukken vind ik nog steeds wel mooi, verder vind ik het echt gewoon enorm druk.

Dus besluit ik ook om daar niet te gaan overnachten maar alvast een stuk terugweg te rijden. Natuurlijk vertrek ik op spitsuur. A zou niet anders verwacht hebben. Het begint ook te miezeren, te drizzelen en gewoon te regenen...
Athenry is een middeleeuwse stad (dorp mag ook), naar eigen zeggen herbergen ze de mooist bewaarde schatten. Maar in de regen is daar niet veel leuks aan te ontdekken. Oké, ik ga wel eens terug met mooi weer. Binnendoor naar Attymon (kwestie van linksaf ipv rechtsaf slaan op de T-splitsing) en dan toch maar de juiste koers naar Loughrea. Een langgerekt stadje aan Lough Riach (=Rea). In een pub die tegelijkertijd dienst doet als restaurant vraag ik naar een B&B en zo kom ik bij Phil in de Olde Mill Meir. Die pub serveert trouwens een uitstekende honey roast duck! Ik besluit even te kijken wat voor winkels daar achter dat parkeerterrein liggen maar zover kom ik niet. Ik hoor een soort veilinggeluiden. En dan beland ik midden op een koeienveiling! Weer eens wat anders dan de disco op vrijdagavond. Een complete mannenwereld, ze waren wel meteen zo vriendelijk mij alles uit te leggen. Leuk!

Het is koud op de kamer, ik ben geen dekens meer gewend. Als je moe genoeg bent slaap je toch wel. Tot je van de kou wakker wordt. Een heerlijk iers ontbijt zorgt ervoor dat ik er voorlopig wel weer tegen kan. Mooi op tijd aanvaard ik de terugweg, genoeg tijd om ook even wat kleine uitstapjes te maken. Al zouden die vást prettiger zijn als het niet zo waaide en regende. Penny's heeft écht dat shirt niet dat A zo mooi vond. Maar wel een wangzakeekhoorn in kerststijl. Erg genoeg om mee te mogen nemen. Mooi op tijd parkeer ik op het vliegveld. Nou ja, in de dichtstbijzijnde parkeergarage dan. En dan heeft het vliegtuig een kwartier vertraging. En nog een kwartier... en nog een kwartier later komen Mirjam en Fay toch echt naar buiten. Leuk!! We rijden naar Amiens street, North Star hotel ligt recht tegenover Connolly Station. Ze dachten toch niet serieus dat ik hun met de bus zou laten gaan... Na het inchecken rijden Mirjam en ik naar de RDS (met een enigszins redelijk grote omweg, kwestie van afslag missen).

De marathon kan beginnen, impossible is nothing. Het inschrijfnummer is opgehaald. Bij het naar buiten gaan verschijnt haar naam op het scherm. Inmiddels is ook Jules aangekomen en gaan we maar eens kijken of de italiaan nog lekker eten wil serveren. Pasta is hét menu van de marathonloper en wij passen ons graag aan.
De dag voor de marathon moet een loper het rustig aan doen. Tja, vertel dat maar eens aan Mir! Dus bezoeken we de Guinness brouwerij, het Trinity College (maar geven geen 9 euro uit om enkele pagina's uit het Book of Kells te mogen bekijken), Grafton Street, Stephen's Green en Temple Bar, waar we uiteindelijk ook weer bij Bruno's pasta hebben gegeten.
Mirjam en ik vertrekken redelijk op tijd terug naar het hotel. Tenslotte is het de volgende dag wel echt op tijd op! Om half 8 staan we bij Merrion's Square en kan het opwarmen beginnen.

De stemming zit er echt goed in, iedereen wenst elkaar good luck. Euforisch bijna. Maar wel heel erg leuk om mee te maken!! Mir start in de eerste groep, weliswaar achterin (omdat ze dat zelf wil), maar toch. Ik wil ook proberen foto's van de start te maken (er lopen maar zo'n 12.500 mensen...) dus ga ik toch alvast naar voren. Net na Amhrán na bhFiann starten de rolstoelers iets voor 9 uur. En dan klinkt het startsignaal. Hoewel de eerste groep "slechts" zo'n 150 meter "diep" is vind ik het toch een enorm lange tijd voor ik Mirjam ontdek. Eigenlijk was ik al bang haar te missen. Natuurlijk heb ik vreselijk veel foto's gemaakt, maar die komen nog apart op tinternet te staan. Nu moet ik zien zo snel mogelijk naar 11 miles te komen. Dit ligt aan het kanaal. Dat hoef ik dus alleen maar te volgen... nou ja alleen maar... het is gewoon een pokkeneind weg! Maar dan kom ik de Dublin Bikes tegen. Voor 2 euro schrijf ik me voor 3 dagen in. Dat is mooi. En zo fiets ik dus heerlijk langs het kanaal tot Dolphin's Barn. Ruim op tijd kom ik aan, de eerste renners zie ik nog voorbijkomen. Dit zijn de lui die net over de 2 uur zullen finishen. Maar daar is dan toch ook Mirjam! Joepie! De fles energiedrank verwisselt van hand.

En dan fiets ik weer terug om op tijd te zijn voor de 19 miles. Donnybrook ligt wel boven op een flinke heuvel. En dat is toch wel tough. Zelfs op de fiets weet ik dat ze het lopend erg moeilijk moeten hebben. Daarbij is het geen punt waar veel supporters staan dus moeten we met een paar mensen toch proberen om voor de renners de moed erin te houden. Aanmoedigen dus! Those bloody hills hoor ik toch wel erg vaak...

Owww, nu is het me wel erg duidelijk dat ik ook op het volgende punt moet staan. Omdat ik de punten kies waar ik makkelijk kan komen met de fiets heb ik wel een beetje rek in de tijd. En zo kan ik dan ook de waterval van Donnybrook vastleggen.

Leuk detail... zelfs K&M keken me aan... waterval? Waar dan? Die zie je dus alleen als je deze straat doorgaat, en dan nog niet als je met de auto erdoor komt.
Goed, fietsen naar mile 24. Ik heb het toch maar een stuk makkelijker als Mirjam! Dublin is en blijft een mooie stad. Maar het is wel gebouwd op heuvels. Als ik op mijn uitkijkpunt sta krijg ik haar telefoontje, ze is net voorbij 23... Dit is echt een zware tocht. Maar ze zal hem volbrengen! Er staan gelukkig weer veel mensen om ze aan te moedigen. Eigenlijk vanaf punt 24 tot aan de finish. En daar moet ik nu toch ook snel komen! De renners gaan met een bochtje, ik kan rechtstreeks fietsen. En dus ben ik gelukkig op tijd om bij de finish te zijn. Echt bij de finish kun je nauwelijks nog komen. Maar wel enkele meters verder. Moe, maar toch wel heel opgelucht en blij en gelukkig dat ze het heeft volbracht!

's Avonds vieren we het samen met een Thai curry. Dit was wel een heel bijzonder weekend!!
Mirjam vertrekt de volgende dag weer naar Engeland, ik heb nog tot 's avonds voor mijn vliegtuig richting Schiphol gaat. En omdat ik beloofd had Tesco-soep mee te nemen en een nieuw shirt ging ik nog even op boodschappenjacht. In Celbridge is Tesco 24 uur open. Door enkele vreemde afslagen te nemen kom ik uiteindelijk in Naas terecht en moet ik me zelfs nog haasten om op tijd op het vliegveld te zijn. Maar alle 5 dagen waren de moeite waard!! Het was de meest drukke "vakantie". En ik heb van iedere seconde genoten.

Slagerij van Kampen


Behoeft eigenlijk geen toelichting. Grandioos, wat een enthousiasme!! En als je dan ook nog op de eerste rij mag zitten...

fantastyvalweekend

Moya Brennan opende op vrijdagavond een grandioos weekend. Hoewel het steenkoud was, bevroren handen en voeten, was het ook steengoed! In de pauze een béétje opgewarmd met bospaddestoelensoep (lekker!) en na de pauze vooral door het klappen warme handen gekregen. Weliswaar is dit geen opname van het concert zelf, maar daarom niet minder mooi!

Thuisgekomen de hotsocks samen met de lavendelzak en de kruik in de magnetron en zo een beetje bijgekomen. Het kaartje gaf ook toegang tot óf de zaterdag óf de zondag. En omdat ik de Mediaeval Baebes wel eens wilde horen ben ik dus op zondag gegaan. Daarbij regende het op zaterdag ;-)
Wel m'n warme winterjumper uit de kast gehaald! Er zou ook een elvenparade zijn... tja, ik heb een íets andere voorstelling bij elfjes. Sommigen waren wel sprookjesachtig uitgedost.

bank, niet om op te zitten

1 bank de; v(m) -en 1 zitmeubel voor meer dan één persoon: iets niet onder stoelen of ~en steken er niet geheimzinnig over doen 2 verkooptafel: toonbank 3 werktafel: draaibank 4 (scheepv) door de natuur gevormde ondiepte
2 bank de; v(m) -en 1 instelling die gelden beheert en uitleent 2 (bij kansspelen) inzet vd hoofdspeler tegen al de anderen samen 3 centrale bewaar- en uitwisselingsplaats; opslagplaats: bloedbank, vacaturebank

met dank aan vandale.nl

Natuurlijk ben ik niet de enige gedupeerde. Toch ben ik al die tijd graag klant geweest bij die DSB. Rente op je lopende rekening! Nee, ik heb geen hypotheek of andere wurgcontracten afgesloten. Wel een spaarrekening maar die valt dik onder de garantieregeling (we gaan iets te vaak op vakantie om veel spaargeld over te houden). Maar ik was absoluut niet van plan te gaan klagen! Ik ging gewoon op zoek naar een nieuwe bank...

Bij bankenvergelijking.nl kun je aardig wat te weten komen over de verschillende banken en de gehanteerde tarieven. Die "grote jongens" zijn wel enorm duur! En omdat ik toch wel een kléin beetje maatschappelijk verantwoord wil handelen... komen alleen nog de ASN en Triodos in aanmerking. Dat duurzaam geloof ik wel, leuk mode-woord. Volgens mij wordt het te pas en te onpas gebruikt. Vooral het culturele deel van de missie gaf toch wel de doorslag om Triodos te kiezen. Dus vul ik het aanvraagformulier in.

Maandagavond aangevraagd, woensdag ligt het pakketje in m'n bus. En dan kan ik toch niet anders dan keihard in de lach schieten. Stap 1: onderteken de aanvraag. Niet zo'n moeilijke opdracht, snel volbracht. Stap 2: maak een bedrag over van uw oude bankrekening naar uw nieuwe nummer. Dat is niet zozeer een moeilijke, als wel een onmogelijke opdracht! Even bellen... ha! van een andere en/of rekening mag het ook. Dat is op te lossen. En dan mag je nog even een heleboel papieren kopiëren (beide paspoorten, beide salarisstroken, bankrekeningafschrift...) maar het zit in de envelop richting Zeist. Dat was overigens de andere mogelijkheid... even op het kantoor in Zeist de rekening openen ;-)

Ik ga me nu richting paarse bank begeven... lekker lui lezen!

als je héél goed kijkt...

wennen...

De 5 maanden zitten er weer op. A is weer thuis. Waarom liggen die boeken daar? Omdat ik ze nog wil lezen? Waarom staan die lijsten daar? Eh... omdat... weet ik veel, ze staan daar gewoon. Is er ook eten in huis? Tjoeps, nee, dat was ik dus vergeten. Maar ondertussen wel natuurlijk. Denk dat ik het huurhuis voortaan nog maar 5 maanden per jaar ga verhuren. Kan ik de rest van het jaar ook rustig op m'n eigen tempo doorbrengen. Geintje!!
De televisie blijkt na 5 maanden rust niet meer te werken. Nou ja, wel via de kabel maar dus niet digitaal. Dan moet er een kaart geactiveerd worden of zo. Dus zal ik volgend jaar netjes eens per 3 weken of zo even dat ding aanzetten... Gelukkig bezitten we beiden een gezonde dosis humor. Deze 7 maanden komen we heus wel door!

zee en zon, of was het regen?

Met een stralend zonnetje rijd ik naar Scheveningen. Heerlijk, genieten op het strand... dat heb ik welgeteld 7 minuten dan ook gedaan. Toen kwamen de eerste druppels die al snel overgingen in een fikse regenbui.

En dan is Scheveningen toch ineens een stuk minder gezellig. Zonder (regen)jas is het gewoon ineens niet leuk. Dus koop ik een prachtige nieuwe. Knaloranje. Kan het ook niet helpen, was de enige die ze nog had en ik vond dat ik al nat genoeg was. Vlakbij het Kurhaus is een eetcafé. Maar de muziek staat zó hard dat ik vanzelf weer naar buiten denderde. Ernaast is een Mexicaans restaurant. Na de ervaringen in Mexico zelf hoef ik eigenlijk niet zo nodig meer maar ik ga het er toch op wagen. Roll your own fajitas met gamba's... lekker!
Terug naar het Museum Beelden aan Zee. Tom Beek speelt met Big Time en de (alweer) 3e cd wordt gepresenteerd! Tussen de stoelen staan ook beelden. Helaas staan de foto's op de telefoon en díe is nu even niet thuis. De toespraak van Mike Boddé was fenomenaal. En we genoten natuurlijk gewoon van buitengewoon goeie jazz.

In Pisa ligt (lag?) een blauwgroen hoofd, in Scheveningen is het zwart. Ik heb nog niet besloten welke ik mooier vind.

revo-perikelen

Vanaf het moment dat ik in Pisa een Revo zonnebril kocht (op 25 februari 2004) wil ik niets anders meer. Inmiddels zijn beide glazen al eens gesprongen, de eerste keer terwijl ik over de Ierse wegen reed..., maar tóch wil ik weer een Revo. Waarom? Als je me tegenkomt mag je hem héél even proberen. Maar ik wil hem wel meteen weer terug. Dit is een echte weldaad voor je ogen. Wat er dan zo bijzonder aan is? Je ogen komen meteen tot rust en hebben geen last meer van de schittering buiten. Jeetje, ik lijk wel een wandelend reclamebureau! Nu ben ik behoorlijk lichtschuw (wat niet betekent dat ik niet van de zon houd, als hij de temperatuur maar niet boven de 23C laat komen), dat vergt wel extra bescherming voor je ogen.

Maar goed, ik wilde dus een nieuwe zonnebril. Ik had al bijna een weekendje Pisa geboekt. Maar toen was ik toch nog zo slim om nog even te gaan bellen.... niet dat ik niet even naar Pisa wil maar die zonnebril was wel belangrijker. En op mijn beste Italiaans (geen woord! maar ze sprak gelukkig engels) vroeg ik de dame (was vást dezelfde verkoopster, zó aardig!) of zij nog Revo-brillen in de collectie hadden. Niet dus :( daar ging mijn weekendje Pisa. Verder op zoek. Revo heeft natuurlijk een eigen site. Zo toegankelijk als je maar hebben wilt... nou ja, je kunt er de modellen bekijken en heel wat lezen over de technologie... als je de fouten op de pagina's weet te omzeilen en geduld kunt opbrengen tot alles geladen is. Verversen na iedere nieuwe zoekopdracht helpt! Volgens de store locator moet er trouwens nog wel een dealer in Pisa zitten maar erg veel verder dan dat kom je niet (ik niet tenminste).

Toen ik terugkwam uit Hong Kong ging ik op Schiphol een peperdure brillenwinkel binnen. Ze verkochten géén Revo maar.... ze gaf me wél het adres waar ik meer inlichtingen kon krijgen. Luxottica is de Nederlandse importeur. En toen begon het mailen om een Nederlands verkoopadres. Letterlijk gekopieerd antwoord:
Dear madam,

Could you be more specific, we have a lot of dealers.

If you give me a name of a city in the Netherlands then I can look it up for you.

Met vriendelijke groet / kind regards,
Luxottica Nederland B.V

Ik ben maar begonnen met de grotere steden ;-) En daar kwamen 3 adressen! Alleen verkoopt City Bril in Den Haag al enkele jaren geen Revo-brillen meer en York in Amsterdam ook al niet. Dus bleef alleen Bas Optiek over. Met een Kruidvat-kaartje kun je in het weekend voor wel 12,49 naar het einde van Nederland reizen, Amsterdam was ver genoeg. De tram bracht me redelijk in de buurt van de Raadhuisstraat en binnen enkele seconden had ik mijn model uitgezocht. Niet zo moeilijk als er 2 metalen en verder alleen kunststof monturen zijn. De eerste vind ik te klein, de 2e lijkt verdacht veel op het model dat ik al heb. Benieuwd?

Deze lijkt er aardig op, al is mijn model waarschijnlijk nog wel van vorig jaar maar dat kan mij niet schelen!

pletmachine

Jeetje er zijn al weer 2 jaar verstreken. Ik mag weer een bezoekje brengen aan de pletmachine. Is er nou echt geen andere manier om borstkankeronderzoek te doen? Ook in het digitale tijdperk schijnen die kwellingen nog niet over te zijn :( Ach, 't is voor een goed doel, de zon scheen, lekker windje erbij... aan het water... je moet toch maar de vrolijke kant opzoeken! En juist nu, in de Pink Ribbon-maand. Roze armbandjes, agenda's, barbies,... ik zag zelfs een knalroze smart, maar dan bedoel ik wel de auto. Die was dan wel van een borduurspecialist of zoiets, maar wél vreselijk roze. Er bestaan trouwens ook echt roze smarties.
Natuurlijk vind ik het belangrijk dat er onderzoek gedaan wordt en alles (hopelijk tijdig) opgespoord wordt. Maar moet dat nu per se ondersteund worden met roze???

de herfstmaand eindigt...

En ik kom terug op aarde. Weg met dat vakantiegedoe. Gewerkt moet er worden. Te laat gaan pitten? Eigen schuld. En zet dat horloge nou ook maar eens op Nederlandse tijd. Als ik nou niet te vaak naar die nieuwe stofzuiger kijk daalt m'n humeur ook niet. Hij mocht dus niet mee als cabinebagage en is nu gekreukt uit het ruim gekomen. Je kunt toch niet zeggen dat dit nog netjes rond is...?!
















Ik vertoef met mijn gedachten nog op de Ierse wegen. Maar er ligt weer zoveel werk te wachten dat daar wel snel verandering in zal komen. Eerst maar eens even de koffer verder leeg- en opruimen!

No rush hour in Rush

Voor het eerst in bijna 3 weken rijd ik in een drizzle naar Rush. Volgens mijn buurvrouw reden we gewoon een wolk binnen die wat laag hing... en wolken zijn nou eenmaal nat. Nadat de auto uitgeladen was begon de zon te schijnen. Voor de rest van de dag.
P is volgens haar naamgenoot (en mijn buurvrouw op de craftsfair) een regular customer. Toen de craftsfair nog in de kerk gehouden werd kwam ze iedere keer. Ze heeft al heel wat beelden van mij thuis staan! Maar ze was nog nooit naar de GAA gekomen. Tot vandaag... en ze nam meteen de nieuwste creaties mee naar huis. Gisteren kregen deze beren de laatste lik verf. Verder was de dag behoorlijk rustig. Zo'n dagje binnen betekent wel dat ik daarna even moet uitwaaien, meestal in Loughshinny. Zo ook vandaag. De muur van de haven beklommen (traptreden, dat klimmen valt dus wel mee, al is het loopgedeelte niet meer dan 2 voet breed) en natuurlijk genoten van het uitzicht dat iedere keer toch weer anders is. Er is wel een klein stukje strand (nauwelijks het woord strand waardig, er ligt zand)maar de rotskusten zijn prachtig! Loughshinny is een klein vissersdorpje, lekker rustig. Bovenop de muur hoorde je alleen de wind en de zee.

Arthur's day


Zo'n dag met 1000 plannen waarvan er hooguit 4 worden gerealiseerd... ik moet naar de bieb om cd's en dvd's te ruilen. En volgens mij moest ik daar nog wat doen, maar dat ben ik vergeten (toegang tot de Zoo regelen dus). En ik zou ook nog naar Inspiring Ideas. Maar ja, de reden waarom had ik niet meegenomen (zij willen graag wat beelden in hun zaak, maandag na de crafts fair dan maar). Maar ik heb wel lekker thee gedronken op het terras in het dorp, de zon scheen weliswaar aan de andere kant van de straat maar daar smaakte de thee niet minder om.

Er zijn nog maar een paar dagen over. Alweer 1000 plannen... ik zal ze niet allemaal noemen ;-) Belfast (inmiddels afgeketst), Galway (iets andere richting uit, nóg verder rijden, maar wel in bezit van bepaalde muzikale winkel), naar de loughs rond Shercock (prachtomgeving!).
Eerst moet ik nu toch maar die beelden even afmaken, tenslotte moet ik die zondag meenemen naar de crafts fair.

Darting about...

Met een dayticket kun je op ieder gewenst station uitstappen. Dat is wel zo handig als je enkele plannen hebt gemaakt. We stappen op in Port Mearnóg en uit in Clontarf, om er helaas al snel achter te komen dat de verzekeringsman zijn website ook nog niet heeft aangepast.
Begin dit jaar is hij verhuisd naar deze stek, nu is hij al weer vertrokken naar Ballymun Rd. Maar we hebben een superlunch in een tent die duidelijk draait op kantoorklanten.
Terug naar de Dart en door naar Tara Street. Enkele straten verder is Marks models en natuurlijk gaan we ook daar op treinenjacht... Paar leuke huisjes ook nog gekocht. Op sommige tijden van de dag gaat de Dart regelmatig... op andere tijden wat minder dus zitten we nu voor de zoveelste keer te wachten. Volgende stop is Bray, ik heb nog niet genoeg boeken. Denk ik althans. Maar nu is ook het mooie winkeltje open waar we al ettelijke keren voor een dichte deur hebben gestaan. De foto moest wel snel genomen worden. Hij had (gelukkig) echt niks in de gaten.

In spitsuur terug naar Portmarnock. En omdat ik nog even naar Tesco moest... zijn we tussendoor bij The Elphin nog even gestopt en hebben daar voortreffelijk gegeten. Waking the dead sluit de avond!

Dunsany

De White House Market was vroeger favoriet. Een veredelde kofferbakverkoop waar je echt van alles tegen redelijke prijzen kon aanschaffen. Promo-cd's, huisraad maar ook een best goede fiets (tenslotte fietsen we er nog op). Dus toen ik zag dat deze markt na jaren weer gehouden zou worden was er nog maar één optie: vroeg opstaan om op tijd af te zakken naar de N2.
Tja, misschien is hij over enkele jaren weer leuk, nu waren er niet echt veel standhouders. Maar wel een heel mooi zilveren theepotje voor maar 5,-. Vooruit, dan gaan we ook maar even kijken hoe het op Fairyhouse gesteld is met de markt. Ook daar zijn we enkele jaren niet geweest, en ik heb niet echt het idee dat ik wat gemist heb. Hier vind ik een prachtige teddybeer, volgens de eigenaresse die van haarzelf, 53 jaar oud. Voor 2 euro mag ik hem meenemen. Ik beloof goed voor hem te zullen zorgen. Als je op z'n rug duwt gaat z'n bekje nog open. Verder is hij héél erg gehavend. Nog één reis en dan mag hij voortaan rustig genieten in de teddyberenaanleunwoning.
Via Dunslaughlin rijd ik vervolgens naar Dunsany waar ook weer een kasteel staat. Niet zo heel vreemd in deze omgeving. Bijna ieder dorp heeft (of had) wel een kasteel, soms rest alleen nog een ruïne, soms is er echt niks meer terug te vinden. Dit landgoed is Private. Dat heeft ons er nog nooit van weerhouden niet rond te kijken. Al worden we nu wel aangesproken of we het bord niet gezien hebben. Bord? Goh, we kijken alleen maar wat rond... we moeten dan maar zeggen dat we haar gasten zijn. Alsof er iemand anders hierom zal vragen.

Het kasteel zelf is dus bewoond en wordt goed bijgehouden. Zo te zien is hier geen echt bedrijf bij. Maar er hoort wel een kerk bij dit privé-landgoed. En dat is echt zonde want die zou gewoon voor publiek opengesteld moeten zijn. Het is St Nicholas's church. Deze is midden 15e eeuw door Sir Christopher Plunket gebouwd. Ook hier een graftombe met daarop afbeeldingen van een Plunket-ridder met zijn vrouw. Of ze enigszins bijgewerkt zijn weet ik niet maar ze liggen er nog wel mooi bij!