En die ben ik dan ook uitgebreid gaan bezoeken. Met een kruidvat-treinkaartje en een gratis toegangsbewijs. Het hele Malieveld lijkt wel omgetoverd tot één supergrote tent (het zijn enkele aaneen geschakelde grote tenten). Héél gestructureerd om binnen te komen. En binnen hangen overal goede bewegwijzeringen. Er is theater, muziek, eten, kleding, houtsnijwerk, etc etc. Het is ongelooflijk druk. Stemmen gonzen de hele dag door. En daarbovenuit klinkt dan ook nog de muziek. Als die nou van één kant kwam zou dat mooi geweest zijn. Maar standhouders willen graag hun eigen muziek laten horen. En er worden ook ontelbare vogelfluitjes verkocht. Voor één euro blazen hele hordes kinderen er vrolijk op los. Ik kon het niet nalaten van een hoog opgestoken dame een foto te maken.
Er was ook een sessie waarin een of andere massage werd aangeleerd. Dit kind bedacht andere methoden om moeders voeten te bewerken.
En tenslotte nog enkele "gewone" mooie beelden. De laatste is géén indonesiër werd mij duidelijk te verstaan gegeven door een (waarschijnlijk) indonesische. Het betreft hier een beeld van een "blanda". Wist ik dat ook weer. Ik vond het gewoon een vrolijk beeld.
Er was ook een sessie waarin een of andere massage werd aangeleerd. Dit kind bedacht andere methoden om moeders voeten te bewerken. 
En tenslotte nog enkele "gewone" mooie beelden. De laatste is géén indonesiër werd mij duidelijk te verstaan gegeven door een (waarschijnlijk) indonesische. Het betreft hier een beeld van een "blanda". Wist ik dat ook weer. Ik vond het gewoon een vrolijk beeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten