De dag na de wake... het weer is net zo triest als wijzelf. De regen komt met bakken tegelijk uit de lucht, een fikse donderslag tussendoor. Hé jij daar, dat hoeft nou ook weer niet hoor!
's Middags ga ik even kijken in Pacific Place, een overdekt winkelcentrum. Ik ben echt niet van plan ineens in een Armani of een Louis Vuitton rond te gaan lopen, maar dat is wel ongeveer de strekking van dit centrum. Die matzilveren oorbellen kan ik echter niet laten hangen.
's Avonds treffen we vrienden in de FCC en lopen dan naar de Orange Tree waar we een diner ter nagedachtenis en ere van Huub zullen eten. Zijn favoriete restaurant met nederlandse keuken. De weg ernaartoe kijk ik m'n ogen uit. Een roltrap brengt je naar "boven". Tussen de hoge torens met kantoren, winkels en woonruimte liggen piepkleine straatjes. Alsof er gewoon eigenlijk geen plek is voor een straat maar er toch íets moest komen. En die kleine ruimte wordt dan ook nog volgestouwd met alle mogelijke troep, Fietsen, tentzeil dat weet-ik-veel-wat verbergt, bamboestaken (die overigens ook als steiger worden gebruikt)....
In het restaurant worden we met bitterballen en frikandel (inclusief mayo, ketchup en ui) welkom geheten. Er is een mooi menu samengesteld. Het is echt heel lekker en we toasten regelmatig op Vanes. Binnenkort vliegen de meesten weer terug naar hun normale woonstek. Terug naar het normale leven, maar Huub zullen we niet vergeten. Annie's familie is er ook, zij zullen haar nog vaak ondersteunen. Maar niemand zal haar in de steek laten. Ook al zijn we in afstand ver van elkaar verwijderd, niet in onze gedachten.
We nemen nog een afzakkertje in de FCC en gaan ver na middernacht naar huis. We praten nog even tot diep in de nacht na... daarna kan ik wel slapen (er zit genoeg alcohol in dit lijf om een olifant plat te krijgen).
1 opmerking:
Erg leuk geschreven weer.
Een reactie posten