Waimangu

Eigenlijk is het maar een rechte weg van Rotorua tot Taupo dus toen ik het bordje Volcanic Valley zag was de keuze gauw gemaakt: afslaan! Een kronkelende weg naar Waimangu volgt. Wat een uitzichten. We lopen over een anderhalf kilometer lang pad, af en toe redelijk steil naar beneden. Prachtige uitzichten, bij de zuidelijke krater horen we vogelgeluiden maar kunnen helaas de bijbehorende vogels niet ontdekken. De echokrater is magnifiek.


Het Frying Pan Lake is groot en gaat over in een rivier (waarschijnlijk wel net andersom, maar zo lijkt het wel). Aan de overkant liggen de kathedraalrotsen, statig hoog, de oude vulkaanwand.

Het infernokratermeer lijkt bijna een zwembad, zo blauw.

Tussen de beide kraters liggen verschillende warmwaterbronnen. En die zijn echt warm! Als je alleen je hand erboven houdt voel je de hitte al. Als dan ook nog -per ongeluk- het water over je hand spat dan besef je pas echt hoe warm dit water is. Want ondanks de stoom die van de frying pan afkomt is dat water aan de oppervlakte koud, de warmte zit eronder (vertelt een uitvoerig beschreven uitlegblad ons). Je kunt nog verder lopen maar dit vinden we genoeg. Onderweg zijn enorm veel banken waar je kunt genieten van het uitzicht. Het traject is in 3-en opgedeeld. In het eerste deel zit 80% van de bezienswaardigheden. We worden opgepikt door de bus die ons weer terug naar het uitgangspunt brengt.
En dan staat er ineens een bord "Scenic lookout 400m". Die staan er niet voor niks... Wauw, een waterval, zo groot! De Waiganga falls, yep er zijn er 2, maar die tweede is wat kleiner en stort aan de linkerkant nog eens naar beneden.

Hastings, de rechterhand van Poirot, is rechtlijnig opgebouwd. Gelukkig weten de bewoners wel hoe we bij het park kunnen komen, al maken we evengoed nog flinke omwegen. Maar van het park naar een eetgelegenheid (of zelfs een winkel om etenswaren te kopen) is toch wel een behoorlijke wandeling en daar hadden we toch echt niet op gerekend. De wijnproeverij is 's avonds gesloten :(