Tafelmes

Van alle gebruiksvoorwerpen aan tafel is de mes het oudste. Het is al begonnen in het stenen tijdperk met de vuursteensplinter. En ik geloof meteen dat die enorm scherp konden zijn! Hoe men dat vaststelt weet ik niet maar ze schijnen o.a. gebruikt te zijn om de huid van de prooi af te halen. In het museum van Dijon ligt een stalen mes van meer dan 2000 jaar oud.
In de 12e eeuw leerde men dan wel het tafelmes kennen maar er werd nog niet echt mee gedekt. Overigens introduceerde Erasmus rond 1500 (plus of min 30 jaar) de servet. Je mag nog wel met je handen eten, maar gebruik wél een servet. Iedereen nam gewoon zijn eigen mes mee, gewoonlijk een dolk of iets dergelijks. Armand Jean du Plessis (beter bekend als kardinaal de Richelieu) vond dat maar niks (aan tafel hoor je te eten, niet te steken met een dolk) en dus werd vanaf 1637 het mes officieel geïntroduceerd.

Zelfs de creaties uit de hotpot worden in de kettingen verwerkt. Soms begin ik aan een ketting en als hij dan bijna klaar is valt hij me danig tegen dus haal ik alle kralen weer los en begin opnieuw. Puur toevallig de sieradenlijm gevonden. En de oplossing voor de te kleine veterklemmetjes. Tenslotte heb ik nog heel wat meer findings in huis. Op een gegeven moment moet je natuurlijk gewoon stoppen. Maar dan zie je dat setje kralen nog... en die ook nog... en... en... stop!