In een naburig café eten we een huisgemaakte verse minestronesoep. Het zonnetje schijnt, we gaan even naar het park. Maar eerst komen we nog een muziekwinkel tegen (het lijkt bijna de enige zaak die op zondag geopend is). Hier kijk je echt je ogen uit! Wat een keuze aan klassieke en jazz-muziek! We kopen een cd van een ons totaal onbekende Poolse componist, de pianowerken van Henryk Pachulski. En dan gaan we de tentoonstelling van El Greco bekijken. Dat is toch iets te religieus voor ons. Al kunnen we bepaalde schilderijen heus wel waarderen, voornamelijk door de kleurstelling. We krijgen wat trek en gaan naar het restaurant van het Muziekinstrumentenmuseum. De 10e verdiep, al is dat waarschijnlijk eigenlijk de 6e of zo, gezien de tussenverdiepingen. Het uitzicht is prachtig, de bediening stukken minder (dat mens is chagrijnig!!) zodat we besluiten terug te gaan naar het café en daar iets te eten. A krijgt een warm broodje (enige inspraak is er niet bij), en ik ga me wagen aan een pastasalade met kip. Ik snijd alles in flintertjes en weet (bijna) de hele salade in een uur weg te werken. Wat is eten vermoeiend als je niet kunt kauwen! Maar het was wél lekker!!
In de bozarshop heb ik me prima vermaakt. Wat een boeken... ik heb al heel wat materiaal over Frida Kahlo maar er kan altijd nog wel een boek bij... We moeten nog even tijd doorbrengen en laten de Alebrijes op ons inwerken. Creaturen gemaakt uit copal en papier-mache. Mooi!
Het was niet de bedoeling maar de tentoonstelling waar we eigenlijk voor kwamen laat ons pas om 18:00 uur toe. Maximaal 180 mensen in de zaal waar 26 kunstwerken van Frida Kahlo hangen. Het begint met El Camión, het schilderij wat de situatie vlak vóór het ongeluk uitbeeldt. Het Hospital Henry Ford, Sin titulo waar A een cactus in de woestijn in ziet en ik een zeelandschap (ik verzin de gekste dingen), en natuurlijk enkele prachtige zelfportretten. Genieten in het kwadraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten