Mdina en Rabat

De catacomben van St. Agatha staan op het programma. Jeetje wat is het vochtig daarbinnen! De fresco's worden nu overgeschilderd, zoiets als een kleurplaatje voor volwassenen. Maar binnen de lijntjes blijven? Ho maar!


Oeps. Het is weer heilig wat de klok slaat. Dat gaat me zo langzamerhand wel tegenstaan. Natuurlijk snap ik dat een groot gedeelte van de Maltese cultuur voortkomt uit gelovigheid maar zo goedgelovig ben ik niet en zal ik ook wel nooit worden.


We gaan dus maar een rondje door het dorp lopen, over een uurtje moeten we weer bij de bus zijn.



Te koop:

Vanuit Rabat kun je te voet naar Mdina. Als je dan door de toegangspoort loopt krijg je wel het idee dat alle 400 inwoners ook een auto hebben, zij zijn de enigen die hier mogen rijden. Uiteraard worden er veelvuldig toertjes met de paardenkoers aangeboden. Even wachten en de prijs zakt meteen 5 euro... Joepie, ook hier mogen we weer een kerk bezoeken! Ik blijf toch maar liever buiten foto's maken, er is genoeg te zien. Het is echt een leuk stadje, je waant je bijna in de middeleeuwen (op die auto's na dus).


In het Xara Palace Hotel krijgen we een lunch aangeboden, en wat voor een! Er is zelfs een speciale menukaart voor ons gemaakt. We beginnen met dubbelgebakken geitenkaas met pijnboompitten en een basilicumdressing. Vervolgens een zalmbaars op een bedje van gesneden prei en knolselderij, overgoten met een pittige saus, getrokken uit schaaldieren. Het geheel werd afgesloten met een crème brûlée waarop een sorbet van banaan en passievruchten was gespoten, en natuurlijk een goede espresso. Waarom staat dit hier? Ach, misschien krijg ik dan thuis ook zo'n lunch?

Uitzicht vanaf het restaurant:

Even opladen en dan krijgen we een lezing door Jan Willem de Vriend, de oprichter en artistiek leider van Combattimento Consort Amsterdam. Bevlogen vertelt hij meer over het leven en de werken van Telemann. En omdat we donderdagavond met CCA de boer opgaan met Bach licht hij ook deze cantates toe. Eva Buchmann vertelt meer over de opera Pimpinone. Zij heeft de regie over de opera zelf.

En dan de opera zelf.... Pimpinone is geschreven als tussendoortje van serieuze opera's. Maar met enkele muzikale grepen wordt deze, oorspronkelijk 40 minuten durende, mini-opera tot een geheel van anderhalf uur op de planken gezet. Ik mag onbeperkt foto's maken, zonder flits. Ik hoef niet uit te leggen dat ik me enorm geamuseerd heb?! Grandioos spel, prachtige muziek, mooie stemmen. Kortom, genieten!! Nope, geen foto's hier, hiervan maak ik een aparte post, dat is die opera wel waard :)

Geen opmerkingen: