Gisteravond stonden we met z'n allen rond de kist. Oma lag er echt mooi bij, weliswaar sterk vermagerd maar toch nog steeds heel erg oma. Het is zo dubbel. Aan de ene kant ben ik blij dat ze nooit meer pijn hoeft te hebben, aan de andere kant wordt er wel een heel apart hoofdstuk afgesloten. Geen speciale kopjes thee meer, geen dearke meer, nooit meer dat blije gezicht. Oma was met de kleinste dingen blij. Ze genoot (stiekem?) van al onze streken.
Het sluiten van de kist maakt alles wel heel erg duidelijk. Oma blijft achter, en wij gaan weg en verder met ons leven.
En vandaag moesten we dan echt afscheid nemen. De dag begon met donder en bliksem, flinke regenbuien. En dan klaart het op. Met een stralende zon is er een mooie dienst, koninklijk zoals ook oma was. Waardig, warm, oprecht. Daarna reden we rustig langs de Meerwijk en zo verder tot aan Jonkerbosch waar we oma naar haar laatste rustplaats brengen. Ik dacht dat ik dit afscheid wel aankon... maar het is wel heel erg definitief. Lieve oma, ik zal u missen!! Deze foto toont u zoals we u allemaal kennen, mét mentos (neem er maar een paar...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten