De hele nacht klonk er muziek uit het restaurant hiernaast. Dat is best vermoeiend. Maar we mogen uitslapen, Edmund komt ons om 10:30 ophalen om naar Tula te gaan. Van tevoren lopen we nog even naar een bankautomaat en halen we water en wijn voor vanavond (nee, we doen geen water bij de wijn). Het is ruim anderhalf uur rijden naar Tula dat in de staat Hidalgo ligt. Zo'n 30 kilometer voor Tula is een petroleumstad gebouwd. Alle huizen lijken op elkaar, kleurig, sommige niet al te groot. Hier wonen de arbeiders die bij de petrochemische industrie werken. Even later zien we het affakkelen, grote petroleumbollen en de enorme energiecentrale. Maar daar zijn we niet voor gekomen, we willen graag nog een stuk oudheid zien. Langs allerlei cactussen en souvenierkraampjes leidt de weg naar de piramide van Tula. Een zoals we ondertussen al weten is er nooit één piramide maar liggen er meerdere bij elkaar. Bovenop de grootste staan 4 beelden en enkele totems (daar lijken ze op).
Het is redelijk rustig hier. Een heel verschil met de zon- en maantempel/piramide. Het uitzicht van boven is fabuleus. Welke kant je ook opkijkt, het is een prachtig vergezicht. Zelfs de petrochemie doet haar best mooi over te komen. De zon staat wel keihard te branden (duidelijk merkbaar aan armen, nek en gezicht). Maar we hebben wel weer genoten! Op de terugweg gaan we "typical" eten. We hebben wel allebei kip maar die van mij smaakt naar chocola of zoiets, in ieder geval zoet, en die van André is zo pittig dat ik keihard begin te hoesten.
Terug in het hotel ga ik met schoenen en al aan in het zwembad pootje baden. Er is geen kip (anders had ik dat ook nooit gedaan/gedurfd) en nu zijn m'n schoenen tenminste ook stofvrij. Want stof is hier in grote getale aanwezig!
Het is de laatste avond, even nog iets kleins eten beneden, flesje wijn openen en proberen uit te vinden hoe laat we morgen eigenlijk de kamer moeten verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten