Deze dag is met geen pen te beschrijven dus gebruik ik lappie maar. Na een stevig ontbijt (André ontbijt nu echt Mexicaans) werden we opgehaald en reden we naar Teotihuacan, de stad van de Goden, naar de piramides van de zon en de maan. We kregen een privé gids, omdat hij de enige was die engels sprak en de andere rondleidingen in het Spaans waren. We begonnen bij het paleis van Ciudadela, de tempel vn Quetzalcóatl. De treden zijn hoog en hij leert ons meteen dat je die schuin moet nemen. Aan de voet van het eigenlijke paleis staan enkele prachtige beelden. Het hele piramidecomplex beslaat meer dan 20 vierkante kilometer. Je zou het zo niet meteen zeggen maar juist de verschillende hoogtes geven een vertekend beeld. Gelukkig worden wij tussen de verschillende gebouwen/piramides vervoerd met de auto. Vervolgens gaan we naar de maanpiramide. Hij ligt aan het einde (of begin, ligt eraan welk verhaal je wilt geloven) van de Straat der doden. De Avenue of the death loopt tussen de maanpiramide en de Ciudadela, eigenlijk nog 5 km verder door. We krijgen overal en hele duidelijke uitleg (ook over de souvenirverkopers, "het is nep, ik laat jullie straks betere dingen zien"). We bezoeken ook Tepantitla en het paleis Quetzalpapalotl, de Quetzalvlinder. Deze piramide kunnen we ook nog van binnen bekijken, prachtige wandschilderingen zijn nog bewaard gebleven. We lopen niet de 268 (?) treden van de zonpiramide. Deze valt trouwens tegen als je de andere net gezien hebt, hij is alleen de hoogste, zo'n 65 meter. Er zijn nog meer paleizen in de omgeving maar daar loop je dus al op zonder dat je dat in de gaten hebt, het zijn kleine ruïnes van piramides.
We worden door de gids ook naar een bedrijf geloodst waar we uitleg krijgen over het gebruik van de agave (bijzonder veelzijdig plant!), de Mexicaanse hond (arm beest, wordt alleen gebruikt om gedood te worden en krijgt geen normaal eten) en verschillende stenen en hoe deze tot kunstwerken worden verwerkt (en de uitleg waarom de souvenirs bij de tempel nep zijn).
We eten een Mexicaans stoofpotje als lunch (voor het eten wil ik hier wel blijven...) en rijden door naar Tepotzotlán. Op het eerste gezicht een leuk klein dorp met een groot jezuïetenklooster. Toen we boven vanaf een balkon keken zagen we pas hoe groot de stad echt was. Dit klooster heeft prachtige kunstschatten (schilderijen en beelden). Maar ook het bewijs dat de mensen gewoon werden uitgebuit, op een eerlijke manier kan men nooit aan zoveel goud komen. Op deze foto zie je slechts een heel klein deel. Er mag niet geflitst worden (logisch), er zijn helaas geen goede foto's van de praalwerken.
Wat was er verder zo speciaal aan deze dag? We hebben alle mogelijke soorten woonverblijven gezien, ook de krotten van golfplaat of nog minder. Hiervan zijn geen foto's, die staan voorgoed in mijn gedachten gegrift. Ook zagen we een vrouw schapen hoeden (met kind op de rug), mensen te paard het vee drijven, en ontelbare mensen voor 10 pesos koeken of pistacho's verkopen aan filerijders... Een dag met enorm veel indrukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten