Ierland in mei

Dan kom je dus na een heerlijke nacht op zee in Rosslare aan en het eerste wat je ziet, nadat je de haven hebt verlaten, zijn de prachtige bremstruiken. De gele velden van Frankrijk zijn mooi, maar kunnen echt niet op tegen dat overweldigende brem-geel.



Omdat Sheila de nieuwe weg (gelukkig) nog niet kent ga ik eerst maar eens een flink stuk over de oude weg. Eigenlijk heb ik geen idee waarom ik haar de weg laat wijzen, alsof ik die zelf na al die tijd nog niet zou kennen?! Maar misschien is het wel haar vrolijke stem die mij gezelschap houdt? Al is er ook niks mis met de muziek op de iPod. Toch zet ik die ook wel eens lekker uit en geniet gewoon van de natuur om me heen. En al lijkt de lucht niet zo helder blauw en valt er af en toe een klein spatje op het raam, het blijft mooi.



Net voor Wicklow krijg ik trek. Gelukkig heeft the Beehive Inn een goede carvery. Free wifi ook, dat het niet werkt maakt niet uit. Laatst hoorde ik iemand verwonderd praten over palmbomen. Hoeveel wil je er hebben? Deze hebben niet eens geleden van de strenge vrieskou. Ergens heb ik ook nog foto's van palmbomen in de sneeuw. Maar het sneeuwt nu niet dus ga ik die foto's ook niet opzoeken, ik zou de weergoden verzoeken :)



Zo rond een uur of 4 kom ik aan in Donabate. Op het voorterrein bel ik A. Volgens mij verwacht hij mij pas tegen 6 uur. Tijd om zijn vriendinnetje te verstoppen is er dan ook nauwelijks meer. En dan... blijkt hij mij pas donderdag te verwachten! Ben ik even blij dat ik een goede lunch genuttigd heb. Ik ben weer at home, bekaf van de toch wel lange rit.

Deze korte vakantie heb ik de kussens van de kamer vervangen. Er werden zit/ligkussens aangeboden in een niet al te gek stofje. In eerste instantie dachten we er 2 nodig te hebben. Maar bij het neerleggen kwamen we toch al redelijk snel tot de conclusie dat een derde de boel "af" zou maken. Dus gingen we de volgende dag op jacht naar nummer 3. Balbriggan hadden we al leeg gekocht, althans, we gingen ervan uit dat de derde inmiddels wel verkocht zou zijn. At home heb ik geen zin om mij te haasten dus op het dooie gemakje zijn we naar Swords gereden. Die 5 minuten zouden er toch ook wel niet toe doen... Wel dus! Pal voor onze neus werd het laatste kussen in "onze" kleur verkocht (er werden 2 verschillende kleurstellingen aangeboden). Ach, dan rijden we toch door naar Ashbourne?! Daar hadden ze er helemaal geen meer. Aan de andere kant van de M50/N2 ligt Finglas. Hier staat de eerste Lidl uit de Dublin-regionen. En 3x is scheepsrecht (waarom eigenlijk?) we hebben ons derde kussen! Het snijden van de kussens en opnieuw zomen van de bekleding kan beginnen. Door in één kussen een rechthoek te verwijderen ligt het tweede kussen meteen geborgen. Dat rechthoek gebruik ik dan weer om het ontstane gat op te vullen. Weliswaar heb ik door deze actie iets te weinig stof maar iemand die stoffen recyclet in beelden zal toch wel wat overschot hebben? En de onderkant van dat opvulstuk ziet toch niemand dus maakt de kleur niet zoveel uit. Ik heb (nog) geen foto van het resultaat, ook al was dat wel redelijk snel behaald. Handgenaaide kussens!

Ook nog maar enkele sfeerbeelden van het zicht op Portrane (de eerste foto), het golfveld (de 2e foto) en het aanbrengen van het gaas dat de golfballen moet tegenhouden. Voor deze laatste foto gingen de mannen speciaal weer omhoog met de kraan.



Uiteraard heb ik opgezocht waarom 3x scheepsrecht zou zijn. De (in mijn oren) meest plausibele verklaring komt van het Genootschap Onze Taal:
Toch is de exacte herkomst van driemaal is scheepsrecht niet bekend. Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) vermeldt dat er weleens een verband is gelegd met het woord schepensrecht ('rechtspraak door schout en schepenen'). Dit woord is echter nergens aangetroffen, wel schepenrecht. F.A. Stoett verwijst naar gebruiken in het zeewezen waaruit blijkt dat driemaal ook op zee in vele gevallen 'recht' was, zoals:

* De schipper was verplicht drie maaltijden aan de bemanning te geven.
* Een "onbetamelijkheid onder het schaften" werd gestraft met drie slagen met de gortspaan (een driehoekig plankje met een korte steel, dat door de matrozen werd gebruikt om de gekookte gort fijn te wrijven). In het boek Woordenschat (1899) wordt deze straf een kapjen genoemd. Daarbij werd de volgende 'formule' opgezegd: "Dat is voor de bak (klap op de bakshut – de bak was een gedeelte van het bovendek bij de voorsteven, het verblijf van de matrozen) / Dat is voor je gat / Dat is voor je kwaad doen / En dat is opdat je het niet weer zult doen." Wie zich versprak, moest de kastijding zelf ondergaan, aldus Woordenschat.
* Een gestorven zeeman wordt met een 'één, twee, drie, in godsnaam' over boord gezet.
Tenslotte stam ik van de zeemannen af.