Vooral op een zonnige dag waarop de regenbuien met wisselende snelheid niet alleen elkaar afwisselen maar ook naar beneden storten, kan het wel voorkomen dat ik ineens iets anders wil. Zo reed ik in een stralende motregen naar Zevenbergen. Terwijl de bui nét genoeg water op het land had geplensd ging ik daar vrolijk tanken en de auto wassen (kan dat niet dichterbij? vast wel!). Ik kreeg meteen een gratis lesje in klantvriendelijkheid én tegelijkertijd goed verkopen. Maar om nu weer dezelfde weg terug te rijden, daar had ik uiteraard geen zin in. Dus sloeg ik na Klundert af naar Tonnekreek. Over een dijkweggetje, waar je mag hopen geen tegenliggers te krijgen, richting Willemstad. In Tonnekreek staat een sluis, of misschien is het wel een gemaal? Ik ben niet echt die kant van de weg opgelopen en moet het antwoord dus schuldig blijven. Het gebouw doet eerder een gemaal vermoeden.
De overkant vind ik duizendmaal mooier, uitzicht op (vermoedelijk) de Haringvliet. Omdat het zo ver weg is lijkt het een enorm groot water.
Net voor Willemstad is er een kunstwerk op de dijk gebouwd, De Wachter, precies op de plaats waar in 1953 de dijk doorbrak. Een wachter die toeziet op de nukken van het water en uitkijkt over het landschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten