Muzikale start van een nieuwe periode

Zaterdag vliegt A weer naar Ierland, en dus breekt er weer een nieuwe periode onbestorven weduwe aan. Het eerste lustrum is al gevierd. Dit is al weer de 6e periode! Verveelt dit nou niet? Ach, dat vroegen de zeemansvrouwen zich vroeger toch ook niet af? En dan nu het echt antwoord: Neen! Natuurlijk is het niet altijd even leuk, maar die keren zijn per periode op één hand te tellen (denk ik nu). Het heeft -uiteraard- ook te maken met mijn gesteldheid en omdat ik daar nou eenmaal niet graag bij stilsta... Ieder jaar leer ik beter omgaan met de reuma, beter dan dit wordt het nooit (=plagiaat, Het tweede leven van meneer Roos door Håkan Nesser, fantastische thriller!).
Ik begin niet helemaal goed: de notulen van een vergadering uitwerken. Het is weekend! Dus ga ik dit workaholic-gedrag maar eens flink doorbreken. Ten oosten van Antwerpen ligt een klein dorpje, Emblem. Laat leuke benamingen maar aan de Belgen over :) De zolder van een verbouwde boerderij is omgetoverd tot vriendelijke ontvangstruimte. Een avondje genieten van de cd-presentatie door Daithi Rua.
Dit is een van zijn mooiste nummers. Of houd ik gewoon van "strijd"liederen?

Het is zondagmorgen... ik probeer verstandig te zijn en blijf in mijn bed liggen tot het echt niet langer meer kan. En autorit van 2,5 uur gaat me niet in mijn koude kleren zitten (maillot, jurk, bolero, jas blijft in de auto achter). Alex Highton speelt in het naprogramma van enkele superkids. Niet in het minst mijn eigen neef en nichtjes. Lauren bijt de spits af, gevolgd door Huib (begeleid door vader Teun, maar een basgitaar moet je wel begeleiden) en Sophie (wowwwwww, wat speel jij mooi!!!!). Een sfeerfoto:



Merk ook de pet van Bas op! Het zit ergens in de familie... (goed doorkijken, dan zie je de mooie hoed van Teun ook), ook al is die familie aangetrouwd ;-)



Maandag ga ik weer aan het "gewone" leven beginnen.