Het is stralend weer, de kids zijn thuisgebleven van school, we gaan naar Titirangi Bay, ruim een uur rijden verder de (kronkel)weg af. Wij zitten op deze kaart ongeveer bij Te Mahia tegenover Kenepuru Sounds (wat de baai is waaraan deze berg ligt). Via Portage en Kenepuru Head en langs Punga Cove gewoon kronkelen maar dan wel over een asfaltweg. En dan over de bergen naar Titirangi. Niks asfalt, gewoon 25 kilometer kronkelen over grind en eigenlijk hopen dat er geen tegenligger aankomt. Eventuele schapen maakt niet uit, die zijn zo bang voor auto's dat ze met een rotvaart wegrennen. Een wonder dat ze niet voorover kukelen op die steile berghelling!Helaas rijden we dik in de wolken zodat er van een prachtig uitzicht op de baai geen sprake is. We openen (en sluiten) het schapenhek en parkeren beneden in de wei die tegelijkertijd dienst doet als camping. Er staat een toiletgroep met koud stromend water (ook koude douches dus) en enkele vroege vakantiegasten genieten van de rust. Over het duin heen naar het strand. Maar het is vloed... er is dus nauwelijks strand. Geen zon en dat betekent dat het in ieder geval niet bloedheet is. A installeert zich met een boek, wij gaan schelpen zoeken! Een wekke loopt gauw weg met een dode vis. We vinden zelfs een (dode) haai op het strand. Als het zonnetje dan toch besluit door te komen wordt het ook gauw echt warm. Yske en Tyst duiken het water in, Mus en ik houden het bij pootjebaden. A duikt met boek in de schaduw van de berg. Het ziet er wel even wat frisser en vrolijker uit nu de zon schijnt! De overgang van in de wolken/uit de wolken is wel leuk om mee te maken.
Op de terugweg stoppen we nog even bij Sandy Bay om te schommelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten