Je kunt een guided tour volgen maar eigenlijk hebben we veel meer zin om zelf rond te lopen, te stoppen waar, wanneer en hoe lang we zelf willen. En daarbij was die rondleiding al begonnen toen wij eraan dachten dat hij zou beginnen. En ging die wandeling gewoon alleen maar naar de geiser en terug terwijl wij veel meer willen zien. Maar om kwart over 12 moeten we terug zijn voor de culturele uitspatting dus gaan we maar een klein stukje richting geiser (die overigens aardig spuit), drinken koffie en thee met een muffin erbij en gaan dan een nieuwe welkomstceremonie tegemoet. Die Maori kunnen er wat van. Ze zoeken steeds een nieuw slachtoffer die chief wil spelen (en veel mannen zijn daartoe bereid), spelen een welkomstspelletje (anders kunnen wij deze onzin echt niet zien) en vervolgens wordt er een ritueel uitgevoerd. Dit keer kregen we ook veel liederen te horen, vooral die ene dame kon mooi zingen. Deze Maori waren niet beschilderd in het gezicht. En nu door een Maori-dorp (die huizen zijn echt klein!), nog even een kiwi gedag zeggen onderweg en dan echt naar de geiser. Hij spuit zo'n 10 meter hoog. Er is een platform van waaraf je een prachtuitzicht hebt. De geiser is aan het einde van de cyclus en dan ook al redelijk snel plat. We zijn nog even enkele andere paden afgelopen maar ik wil graag even wachten tot de volgende cyclus begint. We gaan wel even uit de zon zitten, het is echt warm! Om 2 uur gaat Pohutu spuiten (voorspel ik). A heeft niet zoveel geduld met dit soort dingen, ik herinner hem maar niet aan de keer dat ik foto's van een zonsondergang wilde maken... Nou vooruit, om half 3 spuit hij dan toch echt wel 30 meter de hoogte in! Wat een kracht, grandioos om te zien. Het wachten meer dan waard!
Van hieruit lopen we naar Ngararatuatara, een kokend meer. Onderweg komen we nog een mooi lavaweggetje tegen dat we inslaan en behalve borrelende modderpoelen komen we ook bij een slapende geiservlakte uit. In het meer koken de Maori nog steeds hun mosselen, maïs, eieren en ander voedsel. 
Te Puia herbergt ook 2 scholen, één voor houtbewerking en één voor de weefkunst. Hier worden jonge Maori opgeleid zodat de kunst niet verloren gaat. Een mooi initiatief, zeker als je de resultaten bekijkt! 
In de Taonga Gallery lopen een paar Japanners rond met een fototoestel. Of waren het een paar fototoestellen met automatisch knippende Japanners eraan vast? Niet normaal zoals die lui dingen vastleggen. Knip knip, knip, knip en alle voorwerpen staan op foto, maar of ze deze nou ook gezien hebben? Gezien hebben hoe prachtig ze gemaakt zijn? Het ambacht ontdekt hebben? We kunnen het ons niet voorstellen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten