Van Hastings naar Wellington is niet alleen een vrij lange weg maar hij is beslist saai te noemen. Zeker als het ook nog een supermooie dag beloofde te worden en we de ene miezerbui na de andere stortbui over ons heenkrijgen. Erg veel spectaculaire uitzichten zijn er niet en omdat er een stuk flink haarspeldbochtenwerk in zit moeten we ook nog redelijk doorrijden. Daarbij vind ik het een sport om met deze tank benzine in Wellington aan te komen, zo zuinig mogelijk rijden dus! In de zesde versnelling bij 80 km per uur.
Na de eerste 100 kilometer stoppen we even in Dannevirke voor koffie en thee. Een slapend stadje (het is zondag, vooruit) en we vermaken ons met 2 mannen die op een schuin dak proberen een uithangbord over een ander bord heen te hangen. Het is hilarisch, maar aan het eind van de dag zal het er uiteindelijk wel hangen.
In Hastings hoorden we al een stoomlocomotief maar konden verder niks ontdekken. Nee, die was al lang vertrokken! We kwamen hem in Woodville weer tegen, daar maakt hij zijn draai terug naar H. Een race naar het eindpunt en we konden nog net foto's maken.
Een treinfanaat was weer blij. Nóg blijer toen we opeens onderweg een bordje zagen met "Model railway 2 km". Wie verwacht er in de middle of nowhere dan ook een compleet uitgestald werkend miniatuurspoor met honderden treintjes (én een aparte set Tommy the train voor de kids!), een shop voor de liefhebbers en heel aardige mensen die overal begrip voor hadden (zelfs voor een creditcard die niet werkt). A blijft achter en ik ga proberen enkele kilometers verderop bij een birdsanctuary te pinnen (wat lukte).
Flink later dan afgesproken komen we in Wellington aan. Lower Hutt blijkt een voorstadje te zijn. We gaan op zoek naar Hertz want we moeten nog regelen dat er een auto in Picton klaarstaat. Hertz had deze namelijk voor de 22e geregeld maar tegen die tijd willen wij al lang in Chch zijn. Geen Hertz te bekennen... een leeg kantoor (in Hastings was het kantoor al volledig verlaten en definitief gesloten). Gelukkig was er nog een aardige man bij Interislander aanwezig die uitlegde hoe we konden boeken en de volgende dag de auto konde achterlaten. De reservering voor Picton hebben we dan maar telefonisch omgeboekt. We eten bij Jenny's, te vergelijken met een strandtent in Nederland, een verukkelijke hap.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten