Voor de voetgangers zijn er prima faciliteiten. De stoepen zijn minstens 40 cm hoger dan de straat (leuk bij op- en afstappen, maar een auto zal je niet snel aanrijden op het trottoir) en een stoep die gewoon recht is zijn we nog niet tegengekomen. Alle tegels liggen schots en scheef. Helemaal niet vermoeiend...
Dan staan er in de straten vanaf een uur of 11 (ook grotere winkels gaan vaak pas om 11 uur open) allerlei kraampjes met etenswaren (niet aan te raden maar dat zie je meteen), tijdschriften, schoenpoetsers (zéér nodig gezien het stof), snoepgoed, fruit, ijs, etc. De schoenpoetser bouwt hier trouwens al om 6 uur zijn stoel op.
Je hebt continu een droge mond (flesjes water vliegen erdoor, kraanwater mag je dus echt niet drinken, alleen purificado, je krijgt iedere dag 2x 1/2 liter voor het tanden poetsen e.d.), je neus zit continu verstopt. Lippen zijn gebarsten van de droogte.
En dan het ontbijt 's morgens (mag je van mij ook op een ander tijdstip nemen). De tv staat continu aan, het geluid niet zacht. Een voorbeeld van ochtend-tv: 5 mensen (ik zal me niet uitlaten over hun kledij, maar ik kan me niet voorstellen dat wij dit ook zo tonen op tv) zitten aan een tafel. Eén speelt gitaar en zingt daarbij (niet onverdienstelijk), de anderen begeleiden hem op allerlei instrumenten die wij aan kinderen zouden geven om mee te spelen. Dan gaan er nog een stel dansen (juist, degene met de meest uitgesneden jurken natuurlijk) en vervolgens krijg je enkele bloops te zien. Dan heb je nog een schoolklasje van volwassenen in kindermatrozenkleding die schooltje spelen compleet met liniaal-correctie. Nou kijk ik dus nooit 's morgens tv, hier kun je nauwelijks anders, maar ik kan me toch niet voorstellen dat wij dit ook voorgeschoteld krijgen...
Goed, dan nu wat we vandaag gedaan hebben... we zijn gelopen naar het plein Zocalo. Weliswaar met kleine onderbrekingen het is toch een redelijk eind. We begonnen met een geschiedenisles bij het RM. Er stond een tent opgesteld en poppenspelers vertelden aan schoolkinderen het verhaal van de revolutie (dat konden we er nog wel uit opmaken). Verder zijn we dit keer via de Avenue Hildago gelopen, aan de achterkant van het park, en dan over de 5 de Mayo naar het Zocalo. Je komt dan langs de Latin American Tower waarvandaan je een schitterend uitzicht over de stad zou hebben, maar die bewaarden we voor de terugweg (dus niet). Aan het Zocalo ligt de kathedraal en het Nationale Paleis. Naast de kathedraal ligt de Mayor tempel, de ruïne die per ongeluk ontdekt is, midden in de stad. Dat was ons doel. Maar het is bloedheet dus gaan we eerst de verkoeling van de kathedraal opzoeken. Er zijn meerdere ingangen en ook meerdere kerken in die ene. Het is niet zo protserig als bij de jezuïeten maar ook hier straalt toch wel rijkdom. We willen nog even in de schaduw blijven en belanden in een souvenirwinkel, eigenlijk meer de mooie en duurdere spullen die hier verkocht worden. Op de 5e verdieping is een galerie waar je helaas geen foto's mocht maken (ongelooflijk mooie poppen hier!) en op de 6e verdieping is een restaurant waar we lunchen. Je hebt hier een hartstikke mooi uitzicht over het plein. André neemt een Empenadas de jaiba a la Mexicana (krabvlees met tomaat, ui en coriander in deeg gebakken) en ik een Ensalada dos amores (octopus met cactus, lenteui, avocado en radijsjes). Het is overheerlijk. Zelfs zo lekker dat we besluiten daar later terug te keren voor het diner.
Dan gaan we de ruïne bezoeken. Er zijn wandelpaden aangelegd en je krijgt een duidelijke uitleg. Maar het is nog wel steeds erg heet. Gelukkig heb ik net bij een standje buiten een dunne sjaal gekocht tegen het verbranden. Evengoed zijn we blij als we even in de schaduw kunnen lopen/zitten. Deze tempel is minstens zo mooi als de piramides die we gisteren bezocht hebben. Misschien houden wij meer van ruïnes? De zelf te lopen rondleiding eindigt in het museum Templo Mayor. Delen die niet aan de buitenlucht tentoongesteld worden staan hier binnen. Wat een tentoonstelling! Op verschillende verdiepingen staan de meest mooie stukken die je maar kunt bedenken. Sommige replica's (het staat erbij geschreven) maar ook heel veel authentieke stukken. Echt de moeite waard. We zijn er dan ook uren zoet.
Als we buiten komen is de zon wat gedaald en is het niet meer zo warm. We gaan dineren in hetzelfde restaurant. André neemt een Sopa de tortilla (tortillareepjes in tomatensoep, daarnaast kaas, avocado en geroosterde chilipeperringen die je dus allemaal in de soep doet zodat hij niet zo heet is) en zelf neem ik de Ensalada dulce Tentación, spinazieblaadjes met verse vijgen, geitenkaas en pecans, overgoten met de plaatselijke honing die héél anders smaakt). Omdat we al weten hoe snel het volgende gerecht geserveerd wordt (soms heb je het voorgerecht nog niet eens op) bestellen we pas later de Pescado San Juan. Maar daar gaat het mis... ze zijn onze bestelling vergeten? Na ruim 3 kwartier krijgen we een hele andere vis op tafel. Tja, als de ober alleen Spaans spreekt en ook half blind is (ik had het aangewezen op de kaart...). Maar uiteindelijk krijgen we toch de gewenste maaltijd én worden de voorgerechten niet berekend én krijgen we een gratis flesje tequilla... én 100.000 excuses...
Dan moet er ook nog teruggelopen worden... we besluiten de avond met een glas wijn in het hotel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten