11 februari

We doen het vanmorgen rustig aan. André is te vroeg wakker naar mijn zin dus die mag alvast gaan ontbijten. Dan ga ik op m'n dooie gemakkie douchen, stukje schrijven en dan komt hij ondertussen terug. En dan ga ik lekker ontbijten. Dit keer een omelet met bacon. We vragen internettoegang voor de volgende 5 dagen en ik plaats de eerste 2 stukken op het blog. Een betrouwbare chauffeur vraag je via het hotel. Er wordt een prijs afgesproken en dan kun je instappen. Voor 150 pesos brengt hij ons naar het huis van Frida Kahlo. Dat is aan de totaal andere kant van de stad, 45 minuten rijden. Wat een mooi huis, een museum waardig. Prachtig zoals alles uitgelegd wordt. Binnenshuis mag je niet fotograferen. De kamer waarin Frida de meeste schilderijen maakte is intact, inclusief het bed. Wat grandioos om die schilderijen nu in het echt te zien! En dan de keuken, zo mooi! Het is wel duidelijk dat Diego en Frida niet onbemiddeld waren. Ook over Diego's werk wordt veel uitgelegd. Het atelier is nagebouwd. In het huis staan enkele hele mooie voorbeelden van kunstschatten die zij verzameld hebben. In de tuin staan er nog meer. De tuin is prachtig aangelegd. Zou niet misstaan bij ons... Ik probeer André zo gek te krijgen dat wij ook zo'n mooie blauwe muur krijgen. Dit is echt een aparte kleur waar je gewoon vrolijk van wordt.

De volgende stap is naar het museum van Léon Trotsky, een huisvriend van Diego en Frida. In het begin heeft hij dan ook enkele maanden bij hen verbleven. Daarna liet hij zijn eigen huis bouwen, met ruimte voor de bedienden. En toch is meteen overduidelijk dat Trotsky niet zo rijk geweest kon zijn. Dit doorkijkje van de badkamer vond ik wel mooi. De kogelgaten in de muren niet.

We zijn nu toch in dit deel van de stad dus gaan we ook naar het Museo de las Intervenciones. Maar de spierpijn slaat onverbiddelijk toe (en de honger ook) dus nemen we een pauze bij een klein plaatselijk restaurantje. We kunnen kiezen uit het menu, al snappen we niet echt wat we kiezen. Het verschil tussen pastasoep en kippensoep is duidelijk (we nemen het eerste), vervolgens krijgen we warme rijst met koude groente (gemarineerde groene bonen en iets wat op gemarineerde radijs lijkt), gevolgd door een kipgerecht dat niet echt pikant is. Als dessert Mexicaanse chocomousse wat geen mousse is. Daarbij krijgen we komkommerwater te drinken. Deze lunch was dus echt overheerlijk!! En van de prijs snappen we absoluut niks, 106 pesos voor ons beiden... Ben trouwens blij dat deze blog geen geluid kent, het was niet om aan te horen, heerlijk vals:
Dan vervolgen we de wandeling naar het museum. Het is gevestigd in een oud klooster, met een mooie kloostertuin. Binnen enkele voorbeelden van de bewoners (als ik het goed begrepen heb franciscanen en/of cherubijnen) maar ook heel wat geschiedenis van de revolutie. Leuk om gezien te hebben.

We bellen onze chauffeur (klinkt goed hè?!) en hij komt ons een klein uurtje later ophalen. Hij geeft ons meteen maar een kleine sight-seeing tour door Mexico Stad, en spreekt onmiddellijk af dat hij ons morgenvroeg weer oppikt.
Zo meteen gaan we in het restaurant hiernaast eten. Ben benieuwd hoe Mexicaans dat eigenlijk is.
Het allermooist van vandaag was toch wel dat we eindelijk het huis van Frida Kahlo in het echt hebben gezien! Lieverds, dankjewel voor de tickets!! Weliswaar een flink uitgesteld cadeau maar zeker de moeite waard!
Update over het eten... in dit redelijk sjieke restaurant staat keihard de voetbalwedstrijd op als we binnenkomen, we krijgen een tafeltje onder een tv... maar gebarentaal doet veel het geluid gaat tenminste uit. Dan wordt ons aangeraden het menu te nemen, je kunt kiezen uit vis- of kippensoep en dan nog 2 andere gerechten, allebei uit een flinke rij. We kiezen champignons in knoflooksaus en daarna een vis bereid in alufolie. We kunnen hierbij 3 glazen wijn drinken. Nou krijg ik er echt niet meer dan 2 op... en dus moet ik het menu wel betalen en André niet. Dit noem ik nou aanzetten tot drinken!