het overzicht van afgelopen jaar ? !

Jeetje, heb ik echt maar één keer gepost in 2015? Ik weet dat ik wel enkele keren op het punt stond te gaan posten, maar het is er nooit meer van gekomen. En ik ga ook niet beloven dat daar nu wel verandering in komt. Facebook, Twitter en af en toe Instagram, Google+ of YouTube blijken een snelle methode te zijn om mijn krabbels en foto's te delen. Dus waarom nu dan toch? Gewoon, omdat ik daar zin in heb.

Voor de verandering wil ik wel eens chronologisch het afgelopen jaar volgen. Ik ben echt enorm slecht in het aanleggen van lijstjes, van welke soort dan ook, of het nou boodschappenlijstjes zijn (die vind ik meestal pas maanden later terug, als de nieuwe stoelen al láng in huis staan of die ene kast toch niet vervangen werd, het moge duidelijk zijn dat de dagelijkse boodschappen lukraak gekocht worden), boekenlijsten (petje af voor wie een Nog-Te-Lezen-lijst heeft, bij mij liggen die boeken gewoon op een of meerdere stapels) of voorgenomen doelen (ik neem aan dat daar lijsten van gemaakt worden, ik neem me nooit iets voor). Maar er is één lijst waar ik -bijna- blindelings op kan vertrouwen en dat is mijn digitale agenda.

In de sneeuw naar de lezing van astronoom professor C. de Jager in de Sterrenwacht van Utrecht. We kennen Kees al heel wat jaren maar hadden nog nooit een lezing van hem bijgewoond. Wat kan hij geboeid vertellen over het sterrenstelsel! Zittend op oude collegebanken leerden we weer heel wat bij over de zon en alles wat erom draait. Overigens is de Sterrenwacht Sonnenbergh zelf ook zeker een bezoek waard.


Halverwege de maand februari trekken we naar Cyprus en Turkije in een gecombineerde reis. Zo'n heerlijke verkoopreis waarbij je het verkoopgedeelte voor lief moet nemen en lekker gaat genieten van de geboden cultuur. Vorig jaar maakten we kennis met Eddy en Ingrid en we besluiten ook dit jaar weer met hun op vakantie te gaan. Turks-Cyprus is mooi, zelfs in de regen of sneeuw. Turkije heeft gewoon heel erg veel mooie plekjes. Ook al viel het natuurfenomeen Pamukkale flink tegen. Er is bijna niets meer over van de door de plaatjes beloofde terrassen.

Nét terug mag ik een workshop in Ingelmunster gaan volgen. Carol Blackburn is een vrolijke dame, past goed bij Liselot! Twee heerlijke dagen kleien. Apart hoe je steeds weer opnieuw andere dingen leert. Soms weet ik best dat ik ze nauwelijks nog zal toepassen (ik houd niet zo van mozaïekwerk, laat ik graag aan anderen over), maar het was wél leuk om te doen!

In maart wonen we een wel héél speciale voorstelling van Konrad Kosselleck, Vincent Bijlo, Mariska Reijmerink en Bastiaan Woltjer bij over hoe 100 jaar geleden WO-I begon. In de kleine zaal op de Militaire begraafplaats van IJsselsteyn, is het muisstil. Een persoonlijke geschiedenis was de aanleiding voor het World War One Project. De oudoom van componist en muzikant Konrad Koselleck was 19 jaar oud toen hij in de Grote oorlog ging vechten voor de Keizer. Konrad's oudoom Ernst MarchandNet als miljoenen andere jonge soldaten, sneuvelde hij. Een voorstelling om 100 jaar Eerste Wereldoorlog te herdenken, om de gesneuvelde soldaten een stem te geven in een pleidooi tegen alle oorlogen, nationalisme, populisme en uitsluiting. Opdat de geschiedenis zich niet herhaalt.

In april starten we met de armbandengroep. Ik, die nauwelijks juwelen draag -op oorbellen na-, ga vanaf nu maandelijks een armband maken, geïnspireerd door een armband die we op internet vinden. Zonder tutorial, gewoon bedenken hoe hij gemaakt zou kunnen zijn. De samenstelling van de groep is wisselend, we zijn nooit met meer dan 8 personen. Yusti is zo vriendelijk haar huis voor ons open te stellen.

Ook gaan we in april met een groepje naar de Blue Collar in Strijp-S. We gaan de dagen erna een workshop volgen bij Kathleen Dustin. We hebben onderling best een paar leuke dagen gehad. De workshop viel tegen. Het leek wel alsof ze er geen zin in had. Jammer als je je er zoveel van had voorgesteld!

Begin mei komen Maureen, Ann & Ann gezellig logeren. In de stromende regen gaan we naar Kinderdijk. Het regent niet alleen in Ierland of Schotland.
Het is gewoon een enorm drukke maand, goed volgepropt met leuke activiteiten. Een middagje dwalen door Strijp-S met Jose, inspiratie opdoen op de DesignDay in Maastricht, eind van de maand rijd ik de auto weer naar Ierland. Ditmaal stop ik eerst in Ingelmunster om gezellig een dag met Liselot te kleien. Waarom maken we nou wéér een armband? Het is verslavend! De tweede stop is in Lisieux om dan de dag erna heerlijk door Normandië naar de ferry te rijden. En in Leixlip val ik met m'n neus in de Salmonboter, een puik festival met Altan, Kila, Sharon Shannon, Luka Bloom....

Juni begint met het 25-jarig muzikaal jubileum van Daithi Rua in Gent (top!!) gevolgd door een muzikaal spektakel in de Oude Rechtbank van Eindhoven. The Groove Foundation is gewoon swingen!

Theatergezelschap Vis à Vis brengt Exit, het verhaal van de broers/slagers Van Rees. Ze ontdekken hoe ze zelf biefstukjes in hun eigen laboratorium kunnen kweken. Kweekvlees is ín. Maar dan komt er belangstelling uit het buitenland en van begin tot eind zit ik weer geboeid op mijn stoel. Technische hoogstandjes waar je met de beste wil niet achter komt hoe dát nu in elkaar steekt. Hilarische vondsten wisselen best wel serieuze stukken toneel af. Het podium is eigenlijk zó groot dat het af en toe best lastig is om álles te volgen. Maar het zit zó goed in elkaar dat ik iedereen die nog niet geweest is kan aanraden om in 2016 wel te gaan. Dit is pas spektakel dat grenzen zoekt.

Schreef ik nou echt dat ik nooit lijstjes maakte? Ik kom begin juli gewoon mijn felanglijsje tegen!

Ik heb ze intussen bijna allemaal, alleen Een dwaze maagd van Ida Simons nog niet. Tja, als je veel reist is een dwarsligger (of twee/drie) ideaal!

Voor de verandering is André in augustus in Nederland. We plannen enkele dagen Schagen met de markt erbij. We verblijven in De Logeerkamer, een absolute aanrader!

Als André een weekendje naar Texel is verbouwen Genieke en ik de kamer.

De indeling was sinds we hierin trokken eigenlijk nooit echt veranderd. De tafel stond wel eens overlangs tegen de muur in plaats van overdwars maar dat was het dan ook eigenlijk wel. Inmiddels waren er wel verschillende banken binnen gekomen, de antieke sofa werd ingeruild voor een antieke bank (die absoluut niet bleek te zitten), er kwam een rode loungebank, gevolgd door een paarse. Stoelen werden ingeruild voor een lederen klippan. En toen kwam de houten Zweedse bank, omgebouwd door Marco Roodzant (yep die, van De Logeerkamer). Nu staat de houten bank als afscheiding van de tv-hoek en zitbank aan de eettafel in de voorkamer. De zithoek is naar de achterkant verhuisd. En we wijden het Turkse tapijt in.

In september komt totaal onverwacht een droom uit. Ik zie een axolotl in het echt!

De expositie ZientuigeN in het Koetshuis is verrassend. Kunstenaarscollectief SynapsZ heeft echt alles uit de kast getrokken om een bijzondere collectie tentoon te stellen. In de kelder speelt een jazzband, de akoestiek past goed bij de muziek. Op de begane grond is een grote variatie in kunst.
De kamers op de eerste verdieping hebben allemaal een eigen gezicht gekregen. Zo is de "oude directiekamer" omgetoverd tot archief, maar dan wel een magazijn waarin je mag snuffelen. Schilderijen aan de kant zetten, achter koffers kijken... Op "mijn" oude kamer staan bizarre foto's in het licht. Het is de ideale bestemming voor het Koetshuis. Jammer dat de gemeente daar anders over denkt.

Eind september is de Supermoon te zien. Je moet er wel wat voor over hebben. Gelukkig zit ik dan in Ierland en heb ik weinig last van vals licht. Een nog groter geluk: het is onbewolkt en droog! Af en toe slaap ik enkele uurtjes om dan weer het volgende stadium van de maan te gaan bekijken. Midden in de nacht en tegen de ochtend loop ik eerst naar het voorterrein (het is einde seizoen, er is bijna niemand meer aanwezig, best wel apart!). Mooi donker en de maan is goed te zien. In de vroege morgen (ik denk dat het rond 6 uur is) ga ik eerst naar de estuary. Oeps! Hier is wel degelijk vals licht! Malahide brandt de ochtend in. Dan maar gauw naar de zee. Dat is pas echt genieten.

André past regelmatig op Moose. Die vind het wel leuk om te spelen... onvermoeibaar!

Oktober begint met de terugtocht van de auto. Ik krijg ongevraagd een upgrade naar een bijzonder grote hut, ik kan wel dansen (in m'n eentje). Het is bijzonder rustig weer. Lekker lezen, niet vroeg wakker hoeven worden (we komen pas eind van de middag aan), nog meer lezen... en genieten van de zon in de zee!

Als André ook weer in Nederland is gaan we weer naar Folk op Zolder. Een bijzondere setting: een omgebouwde zolder waar zo nu en dan verrassende concerten worden gegeven in the middle of nowhere. Ditmaal spelen Philip Masure, Isaac Müller en Wim Moons de sterren van de hemel.

Izabela Nowak geeft een workshop in Nederland. Wat een artieste! Omdat ik op zondag al iets anders heb gepland (de armbandengroep) en ik ook af en toe de hand op de knip moet houden, volg ik alleen Into the fold op zaterdag. Meesterlijk! Wat je allemaal met origami en klei kunt doen.

De NS Publieksprijs kent een Kernjury. Deze jury bestaat uit 275 leden... en dit jaar ben ik één van hen! Wat een eer. Als Kernjurylid ben je ambassadeur voor de NS Publieksprijs én het lezen. Nu vind ik het niet moeilijk anderen aan het lezen te brengen, ik vind het ook heerlijk om af en toe een recensie te schrijven. Nu kregen we 6 boeken om te lezen en anderen te laten lezen. Er zijn 3 mannelijke en 3 vrouwelijke auteurs. Er is maar één thriller genomineerd (Lieve mama, Esther Verhoef). Alexander Münninghoff schrijft het verhaal van zijn leven, hoe is het om kind van de oorlog te zijn - De Stamhouder. Griet Op de Beeck schrijft op haar onnavolgbare wijze Kom hier dat ik u kus. Adriaan van Dis is genomineerd met Ik kom terug, het verhaal van zijn moeder. Annegreet van Bergen is met haar boek Gouden jaren genomineerd, een herkenbaar verhaal voor iedereen die opgroeide in de jaren '50, '60, '70. De winnaar van de #NSPP is Joris Luyendijk met Dit kan niet waar zijn. Een leesbaar boek over de ondergang van de financiële wereld.

Tenslotte gaan we in oktober nog naar De Glimlach van de Onderwereld door toneelvereniging Première. Helena komt thuis na een verblijf in een psychiatrische inrichting na de geboorte van haar dochtertje. Er is niets veranderd en toch lijkt niets hetzelfde gebleven. Dit mag dan misschien amateurtoneel heten, het is uitstekend gespeeld, er is niets amateuristisch te ontdekken!

November is de maand dat Nederland Leest. Dit jaar krijgt de bibliotheekbezoeker een boekje Korte verhalen. Maar er is dit jaar iets bijzonders aan de hand! Er komen 12 verschillende boekjes uit. Nu is het natuurlijk een sport om ze dan ook alle 12 te verzamelen. Twitter en Facebook blijken een wondermiddel. Uit alle hoeken van het land komt het boekje binnen. Nu hoef ik ze niet alle 12 te lezen, alleen de eerste paar verhalen zijn steeds verschillend.

Voor het tweede jaar op rij organiseert de Dutch Polymer Art Guild een kleiweekend. Aan de rand van brinkdorp Annen staat een verblijfsaccomodatie die aan minstens 50 personen onderdak kan bieden. Ik ben niet zo goed (meer) in het slapen op slaapzalen dus boek ik een stukje verderop een hotel. Dan merk ik pas goed hoe reuma een onderdeel van mijn leven is geworden.
Ter ere van het 5-jarig bestaan van DPAG krijgen we op zaterdag een workshop door Enkhe Tserenbadam. Ze leert ons mallen maken en daarmee schitterende creaties te maken. Op zondag biedt de armbandengroep een workshop aan.

We gaan een weekendje naar Emmen. Het is het laatste weekend dat de dierentuin geopend is. Wanneer we Emmen naderen verbazen we ons sterk. Hebben we hier echt zoveel jaar gewoond? Ken jij het hier? Heb jij hier gefietst? Als we door de stad lopen herkennen we de bakkerij zelfs niet (die er toch al 50 jaar zit, in hetzelfde pand). Het is dat ik weet waar ons huis stond maar als iemand me er een foto van had laten zien had ik het niet herkend. De herberg herkenden we dan weer wel, inclusief de Hut van oom Tom. Dan maar het bos in! Het hunebed zullen ze wel niet verplaatst hebben. We hebben een heerlijke boswandeling gemaakt. Zondags zouden we dan naar het Dierenpark. En uitgerekend zondag giet het. Niet gewoon een regenbuitje, echt keihard pijpenstelen regenen. We vluchten dan ook alle verblijven in. Jammer! Maar de vlindertuin blijft mooi.

Eén van de voordelen van dwarsliggerambassadeur zijn is de jaarlijkse dwarsliggerambassadeursdag. Hartstikke leuk om de mensen die je spreekt op Facebook nu ook eens in 't echgie te zien. Frank van Pamelen licht De wraak van Vondel toe. Aan het einde van het boek staat een QR-code die de weg naar de app wijst. Die gaan we op Onnozele kinderen maar eens lopen! Klein uitstapje naar december nu dus.... Het zou handig geweest zijn als óf ik me er eerst beter in had verdiept óf er duidelijkere aanwijzingen geweest zouden zijn over waar te beginnen. Er zijn 4 apps. De eerste leidt door het Vondel- en Museumpark. Wél gaaf zijn de toelichtingen die je ondertussen krijgt!

Hoeveel workshops volg ik eigenlijk op een jaar? En dan heb ik nog niet eens alle zondagen waarop we armbanden maakten beschreven. Een juweeltje! Christine Dumont geeft een 2-daagse workshop over het maken van holle kralen. Ik snap best dat berkenhout niet paars is. Maar ik heb nu eenmaal een zwak voor de paarse kleur. Denk ik. Dus worden mijn berkenstructuurtjes in het paars gemaakt. Waardoor het meteen héél andere structuurtjes worden. Ingelmunster is the place to be!

Het jaar zit er bijna op. Nog één maand te gaan. De afsluiting begint weer in Ierland. De laatste fair van het seizoen staat voor de deur. Maar tussendoor heb ik wel enkele dagen tijd waarop ik vrienden kan bezoeken (waarbij ik faeries ook tot mijn vrienden reken). Storm Desmond raast over het land. En uitgerekend dán besluit ik de Wicklow mountains in te trekken. Of de Dublin hills, ligt eraan vanaf welke kant je het bekijkt. Er is nauwelijks iemand op de weg (vind je het gék? Als je niet moet ga je ook niet de weg op). En dat is hét moment waarop ik geniet. In de verte zie ik een auto aankomen (koplampen). De stilte is enorm. Zo mooi!!

Op 20 december ga ik met Conny mee naar de Swan Market in de Van Nelle fabrieken in Rotterdam. Een kerstmarkt die, volgens mij, best wel wat drukker bezocht had mogen worden. Ik ben blij dat Conny me attendeerde op de mogelijkheid een rondleiding te volgen. Bijna op het scheiden van de markt vertrokken we met een klein groepje door de Tabak/Thee/Koffie fabriek van Van Nelle. Een bijzonder gedreven gids vertelde ons de geschiedenis. Hoe Van Nelle besloot een moderne fabriek te bouwen met oog voor de werknemer. Douches die dagelijks toegankelijk waren (de tijd van het badhuis, wie had er een douche thuis?), toiletten die speciaal uit Amerika ingevlogen werden. Voldoende daglicht (!) voor de bonensorteerders. Gelukkig zijn de fabrieken behouden gebleven dankzij Unesco werelderfgoed.

Het jaar is ten einde. Ik heb genoten. Op naar een nieuw jaar...