Inflatie

De inflatie heeft hard toegeslagen in Ierland. Geen wonder dat ik geen bloemen kreeg voor mijn verjaardag :(

Het is overwegend prachtig weer. En wanneer het toevallig even regent vermaak ik me wel met de beelden. Sinds gisteren is het niet gewoon mooi, maar stralend weer. Indian summer! Als het om 8 uur 's avonds nog 20 graden is mag je toch beslist niet klagen. Vandaag zijn we maar even op de markt gaan kijken. Eerst bij de molen van Skerries, welgeteld 4 kramen... Ik houd van die molen. De glutenvrije koek moest wel weggespoeld worden met thee om niet in een droge hoestbui te eindigen. Er was een expositie van tekeningen geïnspireerd door Beatles-songs. Prachtig! Binnenkort hangt The Bulldog aan onze wand te pronken :)

De volgende stop is Lusk, we zijn weer op de terugweg dus. Hier staat één hele groentekraam. Maar die heeft dan wel mooie paksoi dus het avondeten is nu ook beslist. De kerk annex towers van Lusk blijven mooi. Dit keer konden we ook in de kerk zelf, wie weet kom je zo ook wel een stukje verder in de torenruïnes. Dat laatste viel dan wel weer even tegen maar wat was het leuk om even de repetitie van de meiden mee te maken. Het was geen religieuze dans.

In Donabate verwachten we niet echt veel van de markt. En juist hier treffen we bijzonder lekkere verse groenten en geitenkaas.
Dit is slechts een klein stukje van het Ierse leven. Eens kijken of ik een toelichting kan geven waarom dit het tweede thuis is. Oftewel dit is home en daar is thuis. Een raam met een window box kan me zo blij maken.

Het spelen in de pub is een ervaring op zich (welke ik graag iedere week weer onderga). De half volle glazen (ze worden echt wel vol neergezet), de bride to be met de hele club vriendinnen, Donal die viool speelt (zoveel leuker dan de accordeon), het aantal muzikanten dat begint bij 4-5 en eindigt bij 17-18, een tinwhistle is geen eenvoudig fluitje in de handen van een echte fluitist, de wandversiering, de ambiance, kortom niet te beschrijven eigenlijk. De leukste pub staat nog steeds in Dunboyne. Donderdagavond is the-time-to-be-there. En... geen enkele avond is hetzelfde!

Op het terrein van St Ita staan enkele -helaas niet meer in gebruik zijnde- prachtige huizen. Een groot deel van St Ita is ook niet meer in gebruik. Wat zou ik daar graag wonen.... St Ita is van oudsher een opvang voor mentaal gehandicapten. Het is eind 19e eeuw gebouwd. Portrane was toen een afgelegen peninsula ten noorden van Dublin, qua toegankelijkheid is er wel wat veranderd! Vroeger kwam je er eigenlijk niet meer uit als je daar gehuisvest werd, nu zijn de mogelijkheden iets breder.
Stel je voor.... het eerste huis op de foto staat in een stuk bos iets verder van de andere huizen af. Er zijn ook straatjes, sommige nog deels bewoond. Maar wat ik echt helemaal te gek zou vinden? Hadleigh Lodge opknappen. De derde foto is het uitzicht vanaf de achterkant van de lodge.

Ik stel me zo voor dat mijn droom nog iets realistischer is dan de eigenaar van deze droom. Het staat inmiddels voor anderhalf miljoen te koop. Het huis is verlaten, helaas dus ook de toegang tot "mijn" zwembad. Deze maquette stelt de droom voor. Het heeft niet lang mogen duren. Jammer dat het leeg staat op dat prachtige plekje in Portrane. Anti-kraak wil ik het wel betrekken maar toch niet voor altijd bewonen, te kil, te groot, teveel staal. Een enkele stoel en tafel moeten een bewoonde indruk geven. De draden uit de muur waar de tv en stereo heeft gehangen vertellen wel anders.

Nog een klein uitstapje naar Timahoe dan. The Monastery shop maakt al uw banken en stoelen weer als nieuw! De vraag is alleen wanneer... maar die factuur die volgt wel een keer, misschien :)