Amorphophallus titanum

In het wild zal ik deze plant waarschijnlijk wel nooit tegenkomen, de equatoriale regenwouden van Sumatra staan niet op mijn verlanglijstje. In het wild geeft deze reuzenaronskelk eens per 3 jaar een bloem. Maar in ballingschap (ook wel in cultuur genoemd) mag je blij zijn als er een bloem tevoorschijn komt. De Hortus Botanicus van Leiden heeft voor het laatst een bloeiende kelk gehad op 25 augustus 2008. De Nationale Plantentuin van België bezit 2 exemplaren. De eerste kwam op 5 augustus 2008 tot bloei en de tweede op de 26e augustus van dat jaar, een soort competitie met de Nederlandse kelk dus. De plant bloeide echter al weer op 15 maart 2011. En nu, binnen de 3 jaar al weer een bloem. Knap staaltje! Wat ik dan wel heel sympathiek vind is dat de Plantentuin haar poorten 3 dagen lang tot 10 uur 's avonds geopend houdt zodat iedereen die wil haar kan bewonderen. Die Belgen zijn wel slim, je wordt via een kleine omweg naar de kas geleid, zo zie je ook meteen iets van de rest van de tuin en kun je de hele avond genieten van allerlei geuren en kleuren. Als je dan eindelijk in de rij staat ben je blij als je al een glimp opvangt.

In een enorme pot staat de 130 kilo wegende knol met de bloem. Via een klein trapje kun je hem van dichterbij bewonderen. Een gids geeft continu toelichtingen.

Zo mooi zoals de neergaande zon het blad extra kleur geeft. Toch is dit niet de enige mooie plant in deze zeer uitgestrekte plantentuin. De kassen zijn onderverdeeld in leefstijlen. Zo was het zwetend warm in de kas van het regenwoud, maar eenmaal door de schuifdeuren kwam een verkwikkende koelte over je neer. De gids die daar zat vond het nog wel te warm maar volgens mij moest hij dan maar eens een tijdje in het regenwoud gaan staan, dan wist hij pas wat warmte was!

De kas in de kas had ook wel wat.

Gelukkig stonden ook her en der banken zodat je gewoon op je dooie gemak kon genieten van al dat moois. Deze boom bijvoorbeeld spreekt toch zeker tot de verbeelding? De stekels dienen om wilde dieren tegen te houden. Als je de naam leest denk je dat die makkelijk te onthouden is... vergeten dus :( en ik kan hem ook niet zo gauw op tinternet traceren, wel plaatjes van de boom maar niet de naam.

Wat ik dus absoluut niet snap is waarom mensen namen moeten kerven in planten. De plant wordt er beslist niet mooier op, het blad wordt zwaar beschadigd. Als iemand mij kan uitleggen wat de lol hiervan is? Ik vraag me ook af of zo'n blad zich weer kan herstellen. Ik vrees van niet. Wanneer doe je zoiets? Aan de namen te zien is het door jongeren gedaan. Liepen die dan alleen door die kas? Wordt dit in de nabijheid van vrienden gedaan? Waarbij ik me dan ook meteen afvraag of er niet ééntje bij loopt met moraal die de rest tot de orde kan roepen. Is dit stoer? Zeker niet in mijn ogen!

Net buiten de kas staan verschillende potten met kweek. Zo ook de mini chocoladepaprika. Paprika kan zoet zijn, chocola maakt alles wel lekker dus de combinatie geeft vast een apart smaakje aan het eten.


Her en der staan en zitten ook allerlei beelden. Deze houten exemplaren passen wel heel mooi in de tuin.

En iedere vijverbezitter en/of -liefhebber haalt zijn hart op bij de verschillende vijvers, zowel in als buiten de kassen. In de kas heb je wel de allermooiste planten. In juli dit jaar is er zelfs een speciale dag geweest waarop ouders hun baby konden laten fotograferen liggend op een van deze reuzenwaterleliebladen, het lijken net grote groene bakblikken op het water.

Het is prachtig weer en zo kom ik ook nog even bij het Herbetum. Een minikas met mooie agaveplanten. Vooral de kas zelf is heel mooi om te zien. Doorlopen zou leuk zijn geweest ware het niet dat de wandeling dan ver na sluitingstijd zou zijn afgelopen, mijn voeten na een dag werken al flink opgezet waren en ik ook nog terug moest rijden (en lopen naar de uitgang). Maar ik ga zeker nog eens terug! De toegangsprijs is zeer schappelijk, slechts 6 euro, maar ik denk dat ik een jaarkaart opteer. Stel je voor dat je een een jaar lang naar deze tuin kan rijden, een dwarsligger mee en genieten maar!

Tenslotte wil ik ook nog graag deze foto opnemen in dit blog. Zo ben ik zelf ook ooit begonnen...