Zomaar een vrijdag... ondertitel: Leonard Cohen

Een cadeautje... Leonard Cohen treedt op in Kilmainham en dan ben ik toevallig net thuis. Om 16:30 gaan de poorten open. Maar er is geen parkeergelegenheid in de buurt. Hoewel... als je op tijd vertrekt (want we zullen heus niet de enigen zijn die zo denken) kun je gewoon bij Heuston Station parkeren.
Omdat we dus ook veel te vroeg zijn lopen we nog even Croppies Acre Memorial Park binnen. Er is een cameraploeg en wat onduidelijke gasten. Maar al gauw wordt mij verteld dat het hier om de start van een nieuwe tv-serie gaat en dat die roodharige Harry heel Ierland door gaat trekken. Geen idee welke zender. ITV? Rte? Ik geloof het wel, ik houd toch niet zo van praatprogramma's.

En nog steeds voldoende tijd over dus lopen we Eason nog maar eens binnen. Altijd goed voor een boek. Fifty shames of Earl Grey. Dat belooft hilarische momenten. Iets beter dan de triviaalliteratuur, maar ook dat is subjectief.

Kilmainham bergt behalve de gaol (niet mer in gebruik, wel als museum te bezichtigen, aanrader!) ook het Irish Museum of Modern Art. En een prachtige tuin met uitzicht (met een beetje fantasie) op Phoenix Park. Het Wellington Monument is zichtbaar.

In de kelder van het museum kun je nog thee drinken, het restaurant blijft extra lang open om concertgangers ter wille te zijn. In een van de zalen van het museum hangen de toga's voor de studenten klaar.

En dan gaan we toch naar binnen. Eenmaal binnen mag je wel naar buiten... maar dan niet meer terug naar binnen, vandaar dat we dat toch redelijk uitstelden.
Het voorterrein is gevuld met eettentjes (zéér redelijke prijzen!!) en gezellige picknicktafels. Het publiek is heel divers, echt alle leeftijden zijn hier vertegenwoordigd. Het geheel is bijzonder goed georganiseerd. Er zijn zeker 3-400 beveiligingspersonen aanwezig die echt alles in goede banen leiden (het is veiliger als u de paden niet blokkeert, klinkt toch een stuk leuker dan doorlopen, hier mag je niet staan). Dan lopen er ook continu mensen rond die alles schoon houden. Perfect.

De spandoeken aan beide zijden van het podium worden nog naar boven gehesen. Die baan wil ik ook wel! Wat lijkt het me heerlijk om nog in die masten te (kunnen) klimmen. Er hangt een heel ontspannen sfeer. Iedereen heeft er duidelijk zin in. Gelukkig hebben we wel kussentjes meegenomen. Er staan klapstoelen opgesteld. En gelukkig hebben we ook een extra trui meegenomen. Het blijft wel droog, maar er staat een fikse wind! Tien minuten voor de start van het concert worden we gevraagd naar onze plaatsen te gaan. Vijf minuten voor het concert begint een mededeling dat het toch echt zo gaat beginnen... en dan is het verder aan één stuk door genieten. Tweemaal anderhalf uur genieten. Wat is hij goed, je zult op 77-jarige leeftijd toch nog zo'n krachtige stem hebben. Zoveel kracht hebben om meer dan 10.000 mensen te boeien. En lenig! En een humor! Het was stil... het was prachtig!! Over enkele dagen wordt hij 78... ik kan alleen maar hopen dat je op deze manier zo oud mag worden.

Ik heb al heel wat concerten mee mogen maken. Maar dit overtrof alles. Dank!