Vaderdag...

Hoe hypocriet! Ineens zijn er alleen maar leuke, lieve vaders... wat moeten de kinderen die dagelijks mishandeld worden? Vrolijk ontbijt op bed brengen en zingen "jij bent de liefste vader, sla er nog maar eens op los"? Vaders die alleen oog hebben voor de fles en de kinders maar lastig vinden? We kopen wel een lekker flesje wijn zodat hij weer vrolijk kan zijn...
Wanneer je lucht bent voor je vader, letterlijk of figuurlijk in een hoek getrapt, wanneer je dagelijks probeert toch dat beetje aandacht te krijgen, desnoods negatieve aandacht... wanneer alles wat je doet altijd fout is in de ogen van je vader... hoe kun je dan een "leuke vaderdag" hebben?
Ook de radio doet eraan mee. "Wanneer je een leuke, lieve vader hebt kun je bellen...". Niemand met een vervelende, treiterige, stomme, rottige, egoïstische pokkevader belt op... want dat geef je toch niet toe aan de buitenwereld?

Gelukkig deden wij vroeger niet aan vaderdag (althans, ik kan het me niet herinneren).

Gisteren enkele "tree of life"'s gemaakt, eentje met apatiet en de ander met aventurijn. Met de trein en fiets naar Holendrecht. Achteraf ben ik zeer blij dat ik gekozen had de fiets mee te nemen. Van het station naar de Bron ging dus langs de snelweg en een saaie kantorenweg. En middenin dat hele kantorencomplex is dan een wellness-centrum gebouwd. Hoe een kantoor toch leuk gemaakt kan worden. Maar zo'n saai stuk weg fiets ik liever!



En vandaag? Lekker verder knutselen. Ik heb een paar ringen op het programma staan, misschien nog wel een stel oorbellen. En ach, wie weet wat er verder nog uit mijn handen komt.