Hoe dichter we Donegal naderen hoe meer regen er valt. Dát had ik nou net niet in gedachten! Ik zou lekker bij aankomst in de hottub gaan bijkomen. Er valt echter zoveel regen naar beneden dat het niet aan te raden is naar buiten te gaan. We genieten van een heerlijke zelfgemaakte lasagne en brengen de avond door met Liverpool rummy. De jokers zitten nog in het spel, ik had ze al ;-)
Met windkracht 10/11 gaan we naar Grianán Ailigh. We kunnen niet helemaal naar boven rijden, de auto zou zo van de parkeerplaats weggewaaid zijn. Wind in de rug bij het naar boven lopen (scheelt behoorlijk wat!). Zelfs de muren van het ringfort houden de wind niet tegen.
Het laatste stuk van de weg is behoorlijk steil, de wind die ons tegenhoudt op de terugweg is dan ook bijzonder welkom! Hé Peter, waar gaat deze weg naartoe? Weet je het niet? Dan gaan we dat wel even uitvinden... Never a dull moment met mij aan het stuur. Een prachtige route door het landelijke Donegal is het gevolg. Wel leuk om te ontdekken dat niet iedereen zo avontuurlijk is...
's Middags gaan A en ik nog even op zoek naar Glebe House. We komen op de mooiste plekjes terecht, dan maar geen gallery.
Het regent dan wel af en toe en de storm is beslist nog niet afgenomen maar het was wel een unieke tocht!
De volgende dag gaan we naar Raphoe. Een klein stadje met enorm veel aparte plekjes. Uiteraard de Beltany Stone Circle die vrijwel helemaal intact is. De wind had de wegwijzer de andere kant op geblazen, ook dat had wel weer zijn charme.
Daarna zijn we het stadje nog even ingegaan. In Heritage House krijgen we een kijkje in de enige kamer met iets van historie: dat wat mensen hebben geschonken (geëmailleerde kannen, een leest, een mooie kast met wat serviesgoed) en de schilderijen van een plaatselijke kunstenaar die niet zo genoemd wil worden. Maar zijn werken zijn wel treffend!
De regen begint goed door te zetten dus schuilen we even met een kop thee in een zeer schoon ruikende bakery, getsie de chloorlucht zit zelfs in het baksel lijkt wel. Het went. Dan op naar het kasteel! Dat is dus niet toegankelijk, alleen van een afstandje. Wijs geworden? De overblijfselen zijn prachtig.
En dat poortwachtershuisje willen we best opknappen en bewonen...
Op ons dooie gemak gaan we de volgende dag weer terug naar Donabate. Tot aan Enniskillen rijden we grotendeels over de kleinere wegen. Er zijn wegwerkzaamheden. Maar ook een klein bordje dat verwijst naar Portora Castle. En omdat we niet van files houden gaan we dus nog maar eens een kasteel bekijken. Het blijkt trouwens groter dan we op het eerste gezicht dachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten