puinhoop

Als ik zo om me heen kijk zie ik een enorme puinhoop. Het doet me aan m'n studententijd denken. Er is net een gangpad te ontdekken waardoorheen ik planten kan water geven, nog nét bij de bank kan komen (voor die bank is overigens de grootste bende) en de weg naar boven kan vinden. Uit veiligheidsoverwegingen heb ik de rechterkant van de trap maar niet vol gelegd.
Maar het is toch zoveel gemakkelijker om alles meteen op te ruimen? Kijk, dát is nu een misvatting van de "gezond denkende" mens. Ten eerste heb ik al die dingen om de zoveel tijd gewoon nodig. Dan heb ik het net opgeruimd en moet het dan weer tevoorschijn halen. Niet handig, dubbel werk. Ten tweede moet je dan steeds veel en vaak kleine dingetjes opruimen terwijl ik nu een grote stapel ter hand kan nemen. Véél economischer. Daar komt bij dat ik feilloos de weg weet in die puinhoop (o ja?).
Dit is een groot voordeel van de status onbestorven weduwe. A zou al lang een vuilniszak gepakt hebben en met één veeg de tafel geleegd hebben. Maar dan kan ik m'n spulletjes niet meer terugvinden. Gelukkig gaat die puinhoop ook mij eens in de zoveel tijd bijzonder tegenstaan. En dan ga ik opruimen. En ontdek ik weer allemaal leuke dingen (die ik natuurlijk niet kwijt was, ik was alleen even vergeten dat ik dat ook nog had). Dat is het nadeel van opruimen... er komt altijd een nog grotere puinhoop tevoorschijn.

Klein nadeel van de status onbestorven weduwe: ik kan nu niemand vragen waar de Saverkaart gebleven is en die vuilniszak moet toch echt even gedumpt worden... overigens zit daar niets van wat opgeruimd moest worden in, gewoon het wekelijkse normale huisvuil dat iedereen produceert, theezakjes, verlepte bloemen en andere troep. En dat zou heel wat minder kunnen zijn als deze stad een groencontainer voor haar binnenstadbewoners zou hebben.