Prettig uiteinde allemaal!!!
laatste blog van het jaar
Véél te druk geweest met uiteenlopende zaken. Soms 's avonds niet eens meer lappie of pc aangezet. Natuurlijk wel nog leuke dingen tussendoor gedaan. Zoals lekker lunchen bij Intratuin met collega's, Ikea leegkopen (maar dan gewoon voor het huurhuis en niet eens voor mezelf), genieten van buiten - ok, behalve als het stortregende, muziek, boeken. Over minder dan een uur begint het nieuwe jaar. En ik ga gewoon door!!!
Prettig uiteinde allemaal!!!
Prettig uiteinde allemaal!!!
keukenperikelen
Ergens in september rep ik over een plafond... out of the blue, gewoon omdat ik het vergeten was? Nou nee, vergeten is wat al te gemakkelijk, dagelijks keek ik tegen het grote gat dat keukenplafond genoemd wordt. Zondagmorgen, 24 juli, zwoesjjjj kwam het naar beneden. A was zo vriendelijk poolshoogte te gaan nemen. Op zijn mededeling dat het plafond op de grond lag reageerde ik -uiteraard- ongelovig. Een plafond komt toch niet zo maar omlaag?!
Wat beide fietsen in de keuken deden weet ik inmiddels niet meer, de mijne stond er omdat ik het wel makkelijk vond. Hoefde ik hem niet steeds van buiten door het huis te slepen als ik wilde fietsen. En ik was toch eigenlijk onbestorven weduwe en kon dus doen en laten wat ik wilde. Ware het niet dat A tussendoor enkele maanden naar huis kwam.
En ik moet volmondig toegeven: ik was blij dat hij toen thuis was! En nog blijer dat hij de rotzooi in meer dan 40 plastic zakken verpakt heeft die ik vervolgens afgevoerd heb (dat was wel het minste werk!!).
De verzekering werd ingeschakeld, de aannemer maakte (nog net voor de bouwvakvakantie) een offerte, en toen bleef het stil. Nou ja, buiten de stukken die af en toe nog eens naar beneden zeilden. We keken dus naar een prachtig gat.
A repareerde het balkon (dat dus boven de keuken zit). Nog eens 40 zakken met kapotgeslagen tegels... A ging weer naar Ierland, ik ging op vakantie, kwam weer thuis, ging weer op vakantie, kwam weer thuis, A kwam weer thuis... en nog steeds dat gat. Met af en toe flink wat gruis op de grond, op het aanrecht. Ook niet handig om bijvoorbeeld fruit aan die kant van de keuken te bewaren. Of een schaaltje geitenyoghurt even te laten staan omdat er iemand aan de deur komt... Weliswaar kon je geluk hebben, maar meestal net pech. De vloer was al maanden bedekt met afdekkarton. Daar raak je ook wel op uitgekeken. Zeker als je weet dat er een leuke blauwe grintvloer onder ligt. Maar alles went...
En dan komt de aannemer tóch nog even nét voor de kerstdagen het plafond repareren. Dinsdagmorgen kwart voor 8 staan ze op de stoep. Ik ga snel werken, teveel opzichters/toeschouwers lijkt me niet goed, A is thuis. Maar uiteraard ben ik wel nieuwsgierig. En als ik dan bel... hoor ik dat er helemaal niet volgens de offerte wordt gewerkt. Het vermolmde, verweerde stro wat nog hing blijft hangen :( alleen de schrootjes worden verwijderd. En de gipsplaten worden met afstandsschroeven(?) aan het beton vastgemaakt. Volgens de opzichter (de echte, niet A) kon dat absoluut geen kwaad en zou het nooit meer naar beneden komen. Dus... als ik over 50 jaar overlijd en mijn nabestaanden moeten het huis verkopen... dan hoop ik dat de nieuwe eigenaren deze blog niet lezen! (Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat ik A overleef, hij zal toch geen 115 worden?)
Ik mag wel de kleur bepalen. En dus rijd ik 's middags snel even naar huis want de schilder komt met een kleurenstaal. We willen "licht antiekgroen". Nade eerste schilderbeurt op woensdagmorgen ziet het er zo uit.
Donderdag volgt de tweede en laatste laag. En blijkt A ook al de hele keuken heringericht te hebben als ik thuiskom!! Die muren schilderen we later nog wel eens :)
Wat beide fietsen in de keuken deden weet ik inmiddels niet meer, de mijne stond er omdat ik het wel makkelijk vond. Hoefde ik hem niet steeds van buiten door het huis te slepen als ik wilde fietsen. En ik was toch eigenlijk onbestorven weduwe en kon dus doen en laten wat ik wilde. Ware het niet dat A tussendoor enkele maanden naar huis kwam.
En ik moet volmondig toegeven: ik was blij dat hij toen thuis was! En nog blijer dat hij de rotzooi in meer dan 40 plastic zakken verpakt heeft die ik vervolgens afgevoerd heb (dat was wel het minste werk!!).
De verzekering werd ingeschakeld, de aannemer maakte (nog net voor de bouwvakvakantie) een offerte, en toen bleef het stil. Nou ja, buiten de stukken die af en toe nog eens naar beneden zeilden. We keken dus naar een prachtig gat.
A repareerde het balkon (dat dus boven de keuken zit). Nog eens 40 zakken met kapotgeslagen tegels... A ging weer naar Ierland, ik ging op vakantie, kwam weer thuis, ging weer op vakantie, kwam weer thuis, A kwam weer thuis... en nog steeds dat gat. Met af en toe flink wat gruis op de grond, op het aanrecht. Ook niet handig om bijvoorbeeld fruit aan die kant van de keuken te bewaren. Of een schaaltje geitenyoghurt even te laten staan omdat er iemand aan de deur komt... Weliswaar kon je geluk hebben, maar meestal net pech. De vloer was al maanden bedekt met afdekkarton. Daar raak je ook wel op uitgekeken. Zeker als je weet dat er een leuke blauwe grintvloer onder ligt. Maar alles went...
En dan komt de aannemer tóch nog even nét voor de kerstdagen het plafond repareren. Dinsdagmorgen kwart voor 8 staan ze op de stoep. Ik ga snel werken, teveel opzichters/toeschouwers lijkt me niet goed, A is thuis. Maar uiteraard ben ik wel nieuwsgierig. En als ik dan bel... hoor ik dat er helemaal niet volgens de offerte wordt gewerkt. Het vermolmde, verweerde stro wat nog hing blijft hangen :( alleen de schrootjes worden verwijderd. En de gipsplaten worden met afstandsschroeven(?) aan het beton vastgemaakt. Volgens de opzichter (de echte, niet A) kon dat absoluut geen kwaad en zou het nooit meer naar beneden komen. Dus... als ik over 50 jaar overlijd en mijn nabestaanden moeten het huis verkopen... dan hoop ik dat de nieuwe eigenaren deze blog niet lezen! (Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat ik A overleef, hij zal toch geen 115 worden?)
Ik mag wel de kleur bepalen. En dus rijd ik 's middags snel even naar huis want de schilder komt met een kleurenstaal. We willen "licht antiekgroen". Nade eerste schilderbeurt op woensdagmorgen ziet het er zo uit.
Donderdag volgt de tweede en laatste laag. En blijkt A ook al de hele keuken heringericht te hebben als ik thuiskom!! Die muren schilderen we later nog wel eens :)
sneeuw, regen, wind, zon?
De afgelopen weken waar weer eens flink druk. Nog wat armbanden en oorbellen maken, halskettingen had ik wel genoeg (en dus maak ik die ook nog een paar) en dan op naar Leixlip. Rust. Nu is dat ook zeer betrekkelijk. De eerste dag zet A meteen enkele kledingkasten in elkaar. Ik ga ondertussen Blanchardstown onveilig maken. Of veilig, tenslotte ging ik daglichtlampen halen. En natuurlijk kon ik het niet laten, mijn kledingkast is ook weer gevuld. 's Avonds geniet ik weer volop in Dunboyne. Met vrienden en muziek is geen enkele avond saai! Uiteraard moet ik dan eerst flink uitslapen en dan besluiten we de beelden maar vast op te halen in Donabate. Op een werkdag is de kans iets groter dat we "zo maar" naar binnen kunnen, de poort is inderdaad geopend. Wat is het heerlijk om hier te zijn! Het is wel bitter koud maar het zonnetje schijnt en ik geniet met volle teugen.
Op zaterdag halen we de beelden op in Mornington, jammer genoeg zijn ze nog niet verkocht. Maar gelukkig zijn ze er ook nog niet op uitgekeken. Op de terugweg gezellig even afslaan naar Stamullen. Het regent (soft Irish rain) maar dat betekent niet dat we die ruïne niet even kunnen bezoeken! De dukes van Gormanstown liggen er veilig bij. Achter slot en grendel, geen kans om die skeletten iets dichterbij te bekijken. Zij hebben overigens geen last van de regen!
Op weg naar C is de soft Irish rain overgegaan in cats&dogsrain :( Gelukkig hebben ook de kids geen last van regen en blijven ze hun eigen zelf, vooral veel willen laten zien én natuurlijk tegelijkertijd onophoudelijk willen spelen.
Vroeg op, het weerbericht voor de craftsfair is goed! Hoe anders de voorspellingen kunnen uitpakken... vooral veel regen.~Maar toch komen er nog zo'n 2.500 bezoekers op Castletown House. Een deel daarvan koopt flink in voor de kerst (?) of gewoon zomaar omdat het leuk is af en toe iets te kopen :)
De hele dag rijdt een paard met koets van het dorp naar het huis.
Eén van deze sjaals hangt nu om mijn nek. Inga's zoon vroeg of hij hem moest inpakken. I'll wrap him around my neck ;-)
En aan het eind van de dag... blijven alleen nog de lampjes over!
Maandag brengen we de overgebleven spullen weer terug naar Donabate en Mornington. Een rustig dagje mag ook wel eens. En dan dinsdagmorgen... het sneeuwt! Nou ja, enkele vlokken, maar toch. We gaan naar Una&Tony. Een winters verblijf zonder een bezoek in Tallaght is niet mogelijk. Tallaght ligt tegen de Dublin mountains aan. Hier zijn, vanuit de verte ;-) wel mooie witte velden. Wat mij meteen doet besluiten om dan de bergen ook maar in te trekken en de sneeuw van dichtbij te gaan bekijken.
Op sommige plekken lag best wel wat sneeuw, de wind hielp een aardig handje mee. Op andere plekken lag gewoon helemaal niets (meer).
Aan alle leuke dingen komt een einde en er lag onvoldoende sneeuw om de vliegtuigen aan de grond te houden. Dus vlogen we maar weer netjes op de afgesproken tijd terug. In Eindhoven kunnen we nog nét de trein halen. Alleen rijdt die wel de verkeerde kant op. Maar ook dat had wel weer een voordeel! Op station Den Bosch maakt Mr.Long een overheerlijke wok klaar. Zo hadden we dan toch ook nog wat lekkers te eten.
Nederland is nat en koud. Maar ja, het is dan ook winter en erg veel meer zijn we toch ook niet gewend van onze winters. Op een enkele sneeuwbui na. Er ligt weer een pak werk te wachten (blij toe, anders moet ik een andere baan zoeken). De kerstpakketten voor de vrijwilligers worden ingepakt.
Het weekend staat weer voor de deur. De keuken moet worden uitgeruimd want er komt -eindelijk- een nieuw plafond in. We zijn het wel niet helemaal eens met de werkwijze. In de offerte staat duidelijk dat de restanten eruit gehaald zouden worden (de vermolmde stromatten dus). Maar die blijven dus toch zitten en de gipsplaten wordt eronder gehangen. Als dit naar beneden komt weet ik ze te vinden! Wel mag ik het kleurtje uitzoeken. Mooi groen is niet lelijk :)
Op zaterdag halen we de beelden op in Mornington, jammer genoeg zijn ze nog niet verkocht. Maar gelukkig zijn ze er ook nog niet op uitgekeken. Op de terugweg gezellig even afslaan naar Stamullen. Het regent (soft Irish rain) maar dat betekent niet dat we die ruïne niet even kunnen bezoeken! De dukes van Gormanstown liggen er veilig bij. Achter slot en grendel, geen kans om die skeletten iets dichterbij te bekijken. Zij hebben overigens geen last van de regen!
Op weg naar C is de soft Irish rain overgegaan in cats&dogsrain :( Gelukkig hebben ook de kids geen last van regen en blijven ze hun eigen zelf, vooral veel willen laten zien én natuurlijk tegelijkertijd onophoudelijk willen spelen.
Vroeg op, het weerbericht voor de craftsfair is goed! Hoe anders de voorspellingen kunnen uitpakken... vooral veel regen.~Maar toch komen er nog zo'n 2.500 bezoekers op Castletown House. Een deel daarvan koopt flink in voor de kerst (?) of gewoon zomaar omdat het leuk is af en toe iets te kopen :)
De hele dag rijdt een paard met koets van het dorp naar het huis.
Eén van deze sjaals hangt nu om mijn nek. Inga's zoon vroeg of hij hem moest inpakken. I'll wrap him around my neck ;-)
En aan het eind van de dag... blijven alleen nog de lampjes over!
Maandag brengen we de overgebleven spullen weer terug naar Donabate en Mornington. Een rustig dagje mag ook wel eens. En dan dinsdagmorgen... het sneeuwt! Nou ja, enkele vlokken, maar toch. We gaan naar Una&Tony. Een winters verblijf zonder een bezoek in Tallaght is niet mogelijk. Tallaght ligt tegen de Dublin mountains aan. Hier zijn, vanuit de verte ;-) wel mooie witte velden. Wat mij meteen doet besluiten om dan de bergen ook maar in te trekken en de sneeuw van dichtbij te gaan bekijken.
Op sommige plekken lag best wel wat sneeuw, de wind hielp een aardig handje mee. Op andere plekken lag gewoon helemaal niets (meer).
Aan alle leuke dingen komt een einde en er lag onvoldoende sneeuw om de vliegtuigen aan de grond te houden. Dus vlogen we maar weer netjes op de afgesproken tijd terug. In Eindhoven kunnen we nog nét de trein halen. Alleen rijdt die wel de verkeerde kant op. Maar ook dat had wel weer een voordeel! Op station Den Bosch maakt Mr.Long een overheerlijke wok klaar. Zo hadden we dan toch ook nog wat lekkers te eten.
Nederland is nat en koud. Maar ja, het is dan ook winter en erg veel meer zijn we toch ook niet gewend van onze winters. Op een enkele sneeuwbui na. Er ligt weer een pak werk te wachten (blij toe, anders moet ik een andere baan zoeken). De kerstpakketten voor de vrijwilligers worden ingepakt.
Het weekend staat weer voor de deur. De keuken moet worden uitgeruimd want er komt -eindelijk- een nieuw plafond in. We zijn het wel niet helemaal eens met de werkwijze. In de offerte staat duidelijk dat de restanten eruit gehaald zouden worden (de vermolmde stromatten dus). Maar die blijven dus toch zitten en de gipsplaten wordt eronder gehangen. Als dit naar beneden komt weet ik ze te vinden! Wel mag ik het kleurtje uitzoeken. Mooi groen is niet lelijk :)
genieten in drievoud
Enkele maanden geleden liepen we in de leukste straat van Nijmegen, beter bekend als de Van Welderenstraat. Volop leuke winkeltjes. En Bij Lex zie ik een prachtig zilveren stoeltje. Het is niet te koop (nogal wiedes niet!) maar Lex zal kijken of hij nog een exemplaar kan bemachtigen. Er gaan dus maanden voorbij... en dan komt er een mailtje of ik nog interesse heb. Natuurlijk heb ik dat!! En dus rijd ik dit weekend in de stromende regen naar Nijmegen. Parkeren boven de Molenpoort, er wordt flink gecontroleerd dus gooi ik maar meteen 2 euro in de automaat. Kan ik nog lekker even rondstruinen ook, wel bijna een uur lang en de regen komt nog steeds met bakken tegelijk uit de lucht, dus die tijd zal wel goed komen. Lex heeft nu volop kerstsfeer. Niet echt mijn ding dus. Ik wil alleen nog maar een supergrote kerstbal, zo eentje van 50 cm doorsnee zou wel leuk zijn. Maar ik krijg wel echt helemaal zomaar het stoeltje mee! Met de excuses dat het nog niet gepoetst is, zo vind ik hem ook mooi :) dat poetsen doe ik later nog eens. Eerst zo puur genieten.
Enkele deuren terug is een kralenwinkel geopend. Dat wordt dus snuffelen... Je kunt nooit genoeg hebben! En ik die noooooit sieraden zou gaan maken... Terwijl ik de laatste lade bekijk en nog enkele mooie exemplaren in mijn bakje gooi... bedenk ik ineens dat er nog zoiets als een parkeermeter bestaat. Oei. Gauw afrekenen en teruglopen. Ja, ik ben flink te laat. Nee, de parkeerpolitie loopt nu elders. Ik heb dus gewoon puur geluk!!
Het is inmiddels wat opgeklaard en dus stop ik nog even in Wanroy, bij de volgende kralenwinkel (die wel gepland was). Een prachtig verbouwde schuur, enorm veel keuze. Hier moet ik nog eens terugkomen!
Ik zie heel wat mooie luchten onderweg naar huis maar je kunt nu eenmaal niet overal stoppen. Maar voor een rood stoplicht moet je wel.
Enkele deuren terug is een kralenwinkel geopend. Dat wordt dus snuffelen... Je kunt nooit genoeg hebben! En ik die noooooit sieraden zou gaan maken... Terwijl ik de laatste lade bekijk en nog enkele mooie exemplaren in mijn bakje gooi... bedenk ik ineens dat er nog zoiets als een parkeermeter bestaat. Oei. Gauw afrekenen en teruglopen. Ja, ik ben flink te laat. Nee, de parkeerpolitie loopt nu elders. Ik heb dus gewoon puur geluk!!
Het is inmiddels wat opgeklaard en dus stop ik nog even in Wanroy, bij de volgende kralenwinkel (die wel gepland was). Een prachtig verbouwde schuur, enorm veel keuze. Hier moet ik nog eens terugkomen!
Ik zie heel wat mooie luchten onderweg naar huis maar je kunt nu eenmaal niet overal stoppen. Maar voor een rood stoplicht moet je wel.
spaghetti
Zpagetti... binnen een half uur een half kussen haken. Hoooked is in. En alles wat in is wil ik normaal gesproken niet. Maar ik houd het dan ook lekker niet zelf. Ik haak voor P. Dan kan ik lekker haken en hoef ik er geen plaatsje voor te vinden.
ameland
Ik wil niet kiezen... De versie van het Sokkenbuurtzeemanskoor is wellicht iets voor shanty-liefhebbers maar niet voor mij.
uitwaaien
Het waait een beetje, niet noemenswaardig, maar toch zoveel dat men het nodig vind een snelheidsbeperking op te leggen bij de bruggen op de A59. Niet dat we echt last hebben van de wind maar toch vriendelijk om ons niet de plomp in te laten rijden. Op de A4, tussen de geluidsschermen, heb je veel meer last van de wind! Delft ligt op de helft van de rit en dus moet ik even stoppen daar. Toevallig ligt Ikea langs de weg. Puur toeval! Ik kom weer naar buiten met een vloerkleed op de achterbank (dat zal vast binnen enkele dagen in de voorkamer liggen) en led-lampen voor de keuken. Deze hebben ze nog niet in de andere vestigingen dus was het pure noodzaak... goh, kan ik nog meer smoezen verzinnen?
Net voor Schiphol sla ik af richting Hoofddorp. Cruquius herken ik nog wel. Er staan nogal wat pompeuze woningen langs de weg bij Heemstede en Aerdenhout. En dan kom ik in Zandvoort aan. Ik ging niet voor het circuit. Er was een jaarmarkt. Alsof die elders niet zijn... vast wel, maar ik was nog nooit in Zandvoort geweest. Vriendelijke mensen wijzen me de weg vanaf de parkeergarage. Er staan volgens mij heel wat minder kramen dan voorspeld. Maar het waait hier dan ook behoorlijk! Terwijl ik voor Irene's kralenkraam sta komt er een flinke windstoot. De kraam staat nog nét overeind, maar dat kwam dan wel omdat we hem tegenhielden. Vanuit Irene loop ik naar het strand. Echt uitwaaien. Er zijn enkele kitesurfers in zee. Eentje maakt een prachtige salto. Gelukkig heb ik wel mijn strandjack aan. Daar komt geen wind of zand doorheen! Wat zijn die schuimkoppen prachtig. Ook de zandsculpturen weren wel een beetje maar zijn nog steeds mooi.
Ik loop rustig terug door het dorp, hier en daar een winkeltje bezoeken. En dan sta ik voor het museum. Zou dit weer zo'n historisch nietszeggende inhoud hebben? Of zal ik het er toch maar op wagen? De historie wordt hier toch wel op een mooie manier weergegeven. Er is iemand die prachtig kan beeldhouwen! En de tentoonstelling van "Hilly" mag er ook zijn! Toen ik later een superlekker broodje geitenkaas at bij Sheila's koffie&broodjeshuis leerde ik dat Hilly Jansen behalve begenadigd kunstenares (en dat kon ik met eigen ogen aanschouwen) ook bedrijfsfunctionaris is bij de gemeente Zandvoort. In het broodjeshuis hangen overigens ook mooie dingen van meerdere kunstenaars.
En bij een jaarmarkt hoort (?) uiteraard (?) ook muziek, en in deze tijd swingen de pieten (en het publiek) volop mee.
Kortom, ik heb genoten vandaag! En die file op de terugweg dan? Ook toen kon ik uitstekend genieten van het gedrag van de man achter mij. We kunnen echt niet harder dan zo'n 15 kpu. En omdat ik geen zin heb om continu te remmen en weer op te trekken houd ik een constante van zo'n 14 kpu aan. Maar meneer vond dat ik moest aansluiten, reed dus zowat in mijn kofferbak en ging uiteindelijk met volle snelheid over de vluchtstrook om in te halen. Zielig!!
Net voor Schiphol sla ik af richting Hoofddorp. Cruquius herken ik nog wel. Er staan nogal wat pompeuze woningen langs de weg bij Heemstede en Aerdenhout. En dan kom ik in Zandvoort aan. Ik ging niet voor het circuit. Er was een jaarmarkt. Alsof die elders niet zijn... vast wel, maar ik was nog nooit in Zandvoort geweest. Vriendelijke mensen wijzen me de weg vanaf de parkeergarage. Er staan volgens mij heel wat minder kramen dan voorspeld. Maar het waait hier dan ook behoorlijk! Terwijl ik voor Irene's kralenkraam sta komt er een flinke windstoot. De kraam staat nog nét overeind, maar dat kwam dan wel omdat we hem tegenhielden. Vanuit Irene loop ik naar het strand. Echt uitwaaien. Er zijn enkele kitesurfers in zee. Eentje maakt een prachtige salto. Gelukkig heb ik wel mijn strandjack aan. Daar komt geen wind of zand doorheen! Wat zijn die schuimkoppen prachtig. Ook de zandsculpturen weren wel een beetje maar zijn nog steeds mooi.
Ik loop rustig terug door het dorp, hier en daar een winkeltje bezoeken. En dan sta ik voor het museum. Zou dit weer zo'n historisch nietszeggende inhoud hebben? Of zal ik het er toch maar op wagen? De historie wordt hier toch wel op een mooie manier weergegeven. Er is iemand die prachtig kan beeldhouwen! En de tentoonstelling van "Hilly" mag er ook zijn! Toen ik later een superlekker broodje geitenkaas at bij Sheila's koffie&broodjeshuis leerde ik dat Hilly Jansen behalve begenadigd kunstenares (en dat kon ik met eigen ogen aanschouwen) ook bedrijfsfunctionaris is bij de gemeente Zandvoort. In het broodjeshuis hangen overigens ook mooie dingen van meerdere kunstenaars.
En bij een jaarmarkt hoort (?) uiteraard (?) ook muziek, en in deze tijd swingen de pieten (en het publiek) volop mee.
Kortom, ik heb genoten vandaag! En die file op de terugweg dan? Ook toen kon ik uitstekend genieten van het gedrag van de man achter mij. We kunnen echt niet harder dan zo'n 15 kpu. En omdat ik geen zin heb om continu te remmen en weer op te trekken houd ik een constante van zo'n 14 kpu aan. Maar meneer vond dat ik moest aansluiten, reed dus zowat in mijn kofferbak en ging uiteindelijk met volle snelheid over de vluchtstrook om in te halen. Zielig!!
verwarming
Even een staaltje ware kunst tonen. A heeft de houtkachel omgebouwd tot leverancier van verwarming in de kamer. Hij is wel zo slim om bepaalde dingen uit te voeren als ik niet thuis ben. Zo was er ineens een gat in de zijkanten geboord waar een buis doorheen loopt. Die buis is dus het hart van het ingenieuze systeem. Maar het is nu wel overal lekker warm!!
idioot
In eerste instantie kun je niet bedenken dat wat je ziet geen droom is. Een schat van een hond op de voorstoel van de auto. De ramen zijn wel wat beslagen... en dan ontdek ik ineens een kind van nog geen jaar oud dik ingepakt ingesnoerd in het autostoeltje op de achterbank! Alle ramen zijn gesloten... zijn die lui nou helemaal gestoord? Het is ijskoud!! Aan de beslagen ramen te zien is de bestuurder echt niet maar 2 minuten weg. Gelukkig nam de bewaking van Ikea meteen maatregelen. Driedubbel overgehaalde idioot. Je bent geen kind of hond waardig!
Zelfs in de stad Den Bosch mist het. Zo erg dat ik pas achteraf besef dat ik langs die Jan gelopen ben...
O ja, waarom rijden mensen met dikke mist zonder licht? Ook al is het overdag... maar met een zicht van zo'n 250 meter vind ik mistlampen toch ook wel weer overdreven. Die dingen steken in je kop. Ook idioot dus.
Zelfs in de stad Den Bosch mist het. Zo erg dat ik pas achteraf besef dat ik langs die Jan gelopen ben...
O ja, waarom rijden mensen met dikke mist zonder licht? Ook al is het overdag... maar met een zicht van zo'n 250 meter vind ik mistlampen toch ook wel weer overdreven. Die dingen steken in je kop. Ook idioot dus.
creatief weekend
Na gisteren met metaalklei gewerkt te hebben, heb ik vandaag maar eens restkralen verwerkt. Zo'n 10 extra engeltjes gemaakt en een 5-tal paar oorbellen. En nu ligt er nog voor minstens 5 paar oorbellen klaar. En nog wat armbanden en kettingen. Het wordt tijd dat ik het andere blog ook weer eens aanvul. Dus: enkele dingen die ik vandaag gemaakt heb zijn te zien bij Jewels of all kind.
elfjes
Wat is de wereld klein in de mist. Vanmorgen reed ik weer naar St. Michielsgestel. Weer? Vorige zaterdag miste ik een berichtje dat de workshop die dag niet door zou gaan. In plaats daarvan ben ik toen heerlijk met I naar Ikea gegaan. En zo werd ook dat een heel erg leuk weekend. Maar vandaag toog ik dus in dikke mist naar de workshop metaalklei. Werken met Hadar's clay is toch weer heel anders dan met zilverklei! Alle stukken moeten nog in de oven, ook het bakproces is veel tijdrovender. Het wordt tijd dat ik zelf een oven ga aanschaffen. Vrees dat ik dit al véél eerder aan Sinterklaas had moeten vragen... en de kerstman bestaat niet dus daar hoef ik zeker niet op te rekenen.
Overigens was het prachtig weer midden in Brabant. Op de terugweg zakte de zon prachtig achter Langeweg. Maar het allermooiste vandaag waren toch wel de elfjes die op het weiland dansten. Je ziet gewoon de vrolijkheid ervan afspatten.
Overigens was het prachtig weer midden in Brabant. Op de terugweg zakte de zon prachtig achter Langeweg. Maar het allermooiste vandaag waren toch wel de elfjes die op het weiland dansten. Je ziet gewoon de vrolijkheid ervan afspatten.
herfst
Met dit zonnetje denk je toch eerder aan de lente dan aan de herfst? Het is zelfs zo warm dat ik m'n jas thuis laat. Wat natuurlijk hartstikke stom is want tegen de tijd dat ik naar huis ga, is het al zowat donker en dan is het dus niet echt warm meer. Waarom wordt de klok eigenlijk in een weekend verzet? Dan heb ik er totaal geen erg in (plus het feit dat bijna alle klokken, op horloges na, hier automatisch het juiste uur aannemen). Pas als ik moet opstaan op maandagmorgen (en gewoon te weinig heb geslapen) dringt dat extra uurtje tot me door. Dat uurtje dat ik dan wel net kon gebruiken... maar ja, dat heb ik dan al weer gehad. En met mij ehm... 3,5 miljard anderen?
Bij thuiskomst loop ik naar de brievenbus. Daarnaast staat een boom in een veel te klein stukje grond. Waarschijnlijk lopen de wortels best wel ver onder de stenen door maar dat zie je dan niet. Maar in dat héle kleine stukje grond groeien wel héle mooie paddenstoelen!!
Bij thuiskomst loop ik naar de brievenbus. Daarnaast staat een boom in een veel te klein stukje grond. Waarschijnlijk lopen de wortels best wel ver onder de stenen door maar dat zie je dan niet. Maar in dat héle kleine stukje grond groeien wel héle mooie paddenstoelen!!
Gratis mee te nemen?
Ergens schijnen klokken verzet te worden, kaboutertjes hebben midden in de nacht huisgehouden. Groot-Brittannië wil zich conformeren aan onze tijd. Dat druist tegen al mijn tijdelijke ideeën in.
Midden in de stad staat een konijnenkooi. Zonder konijn, althans, dat heb ik niet kunnen ontdekken. Eerlijk gezegd hoop ik ook niet dat er nu een konijn in huist. Er staat geen bordje bij maar er is ook geen woning in de buurt. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn tuin op deze manier heeft uitgebreid. Wie zet er een kooi (wat heet, 2 kooien!) op deze manier in de stad?
Bij de kerstfair in Castletown geef ik bij iedere verkoop boven 10 euro een gratis engeltje weg. Maar dan moet ik ze wel maken natuurlijk! Dus een sombere zondagmiddag wordt nuttig besteed.
Midden in de stad staat een konijnenkooi. Zonder konijn, althans, dat heb ik niet kunnen ontdekken. Eerlijk gezegd hoop ik ook niet dat er nu een konijn in huist. Er staat geen bordje bij maar er is ook geen woning in de buurt. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn tuin op deze manier heeft uitgebreid. Wie zet er een kooi (wat heet, 2 kooien!) op deze manier in de stad?
Bij de kerstfair in Castletown geef ik bij iedere verkoop boven 10 euro een gratis engeltje weg. Maar dan moet ik ze wel maken natuurlijk! Dus een sombere zondagmiddag wordt nuttig besteed.
Bricosalamander
We vervangen alle wastafels in huis door mooiere en/of kleinere exemplaren. Daardoor komen de oude wasbakken uiteraard vrij. Die kun je natuurlijk wel naar de stort brengen maar ze zijn nog hartstikke goed. Nu is de kringloper hier in het dorp alleen gecharmeerd van gloednieuwe materialen (krijg ik wel eens de indruk) dus brengen wij het naar Kapellen in België. De laatste keer dat ik hier iets bracht -uiteraard nog in goede staat- moest ik het maar op de stort gooien (die ernaast ligt). Toen ik dat weigerde werd het zowat uit mijn handen gerukt. Dan kom je mij dus tegen, dat pik ik echt niet. Ik reed linea recta naar Kapellen en daar waren ze tenminste blij met de nieuwe aanwinst. Inmiddels is in Kapellen de procedure ook veranderd: we krijgen nu zelfs een korting van 5% op de volgende kringloperaankoop! En zo erg is het niet om naar België te rijden, even verderop zit de Brico. Dit keer met een leuke aanbieding op kolen. En omdat A zijn eigen centrale verwarming heeft aangelegd, gebruikmakend van de hout/kolenkachel, was dit een welkome verrassing.
Voor de auto spurt de Bricosalamander weg...
Voor de auto spurt de Bricosalamander weg...
Barcelona
Natuurlijk heb ik in die paar dagen geen tijd gehad om ook nog mijn blog bij te houden... dus bij deze: vanuit de herinnering!
Het is lang geleden dat de zusjes samen op vakantie waren. Maar we hebben er altijd van genoten en dat zijn we nu ook van plan!
Maandagmiddag met de trein naar Schiphol. We beginnen met een lekkere smoothie bij La Place. We realiseren ons dat we waarschijnlijk niet zoveel te eten krijgen onderweg en dus nemen we nog snel even een geroosterd broodje. Een Spanjaard rent ons voorbij, oei, verkeerde gate, terug rennen. Wel komisch om te constateren dat hij met hetzelfde vliegtuig gaat reizen... en wij al die tijd op ons dooie gemakje liepen. Keurig op tijd (nou ja, eigenlijk op vertrektijd) worden de instapkaarten gecontroleerd. Maar we mogen nog niet het vliegtuig zelf in. In de tweede vertrekkamer worden we opeen gepakt en wachten op het sein aan boord te gaan. Een half uur na de oorspronkelijke vertrektijd zoeken we dan toch onze zitplaatsen op. Er moeten 128 personen aan boord zijn... maar zelfs na 3x tellen komen de stewardessen niet verder dan 127. Dus stel ik maar voor in de bagageruimte boven ons hoofd te kijken. She was NOT amused... wat uiteraard bij ons een prikkellach teweeg brengt.
Niet veel later, de deuren zijn net gesloten, laat de piloot ons weten dat we nog niet kunnen vertrekken omdat het regent in Barcelona... en hij dus geen toestemming krijgt om op weg te gaan. Bijna 2 uur later laat Transavia ons weten dat we een alcoholvrije verfrissing mogen bestellen. We nemen er een oerhollandse tapas bij: ontbijtkoek! Maar we staan dus nog steeds aan de grond. Er volgt nog een tweede uitstelbericht... en een derde. Piloten wisselen van wacht. Maar eindelijk, na 3 uur, stevenen we af op vertrek.
Middernacht zien we de aankomsthal van Barcelona. Een taxi brengt ons razendsnel (140 kpu waar je 80 mag...) tot vlak voor het hotel. Het inchecken gaat aardig klungelig, wat staat ons nog meer te wachten? Een redelijke kamer gelukkig!
Van de regen is de volgende morgen niet veel meer te zien, een aarzelend zonnetje komt tevoorschijn. We gaan ontbijten op een pleintje bij een kerk, niet ver van het hotel. En dan ontdekken we de Boqueria. Een prachtige overdekte markt. Hier weten ze nog hoe ze hun waren moeten aanprijzen. Grandioos! Je zou wel alles willen proeven. En paddenstoelen kopen... het is dat we niet zelf gaan koken. Wel kopen we heerlijk vers gesneden fruit en genieten....
Op naar Parc Güell. Dit staaltje bouwkunst willen we graag zien. Bus 24 vertrekt vanaf Placa de Catalunya en stopt voor (een van) de ingang(en) van het park. Wat een viaducten, pilaren, bloempotten, terras, mozaïeken, mensen.... ogen tekort! Er is zoveel te zien, dit krijg je niet in één bezoek op je netvlies. Wat een geluk dat de zon schijnt. Vanaf een terrasje genieten we even van het uitzicht. Nu kan ik me absoluut niet voorstellen dat dit park ooit zonder toeristen zal zijn, maar wat zou ik hier graag eens rustig ronddwalen! Het historisch museum geeft een mooi overzicht én er zijn prachtige kleuren gebruikt. Dat groen wil ik ook wel in de keuken.
's Middags gaan we naar de stokjesbar. Neem zoveel tapas als je wilt, er is keuze genoeg. De gebruikte stokjes worden afgerekend. Het is allemaal even lekker, wat een pech dat we alles lusten.
Nog even dwalen door de stad, G gaat shoppen, ik geniet van een kop thee en de mensen op het terras. Dan duiken we de kathedraal in. Deze wordt gerestaureerd (welk pand waar ter wereld niet?) maar is evengoed nog mooi. Wat een mooie gevels en straatjes kent Barcelona! Wat een gemoedelijke sfeer hangt hier. 's Avonds gaan we op zoek naar nog een tapasbar. Niet dat die er niet zijn (op de terugweg naar het hotel kwamen we heel wat stokjesbarretjes tegen!) maar op de een of andere manier lopen we dus steeds niet de goede kant op. Ha! toch nog een gevonden. We worden naar boven gedirigeerd want beneden zou geen plaats meer zijn. Een pracht uitzicht op de tapas. Maar daar bleef het dan ook bij. Geen tapas op het menu (wat doen die dingen daar dan op het buffet?). Omdat de paella van de buren er goed uitziet besluiten we dan maar paella te bestellen. Dit doen we dus nooit meer. Koud, nauwelijks zeevruchten en de mossels zaten dicht. Ze waren ons dus vergeten...
We willen met de fiets naar de Sagrada familia. Maar dit is Barcelona... en wij zijn gewoon veel te vroeg. De fietsverhuurders gaan pas om 10 uur open. Je ziet wel overal in de stad fietsen staan, maar die zijn dus niet bedoeld voor de toerist. Terwijl dit juist een perfecte methode zou zijn. Bij een verhuurbedrijf moet je tenslotte de fiets weer op dezelfde plek inleveren en deze fietsen zijn van het systeem pakken en wegzetten, zoals in Dublin. We nemen dus toch maar de bus. Er staat een rij van zeker 2-3 uur voor de kassa. En zó graag willen we de binnenkant nu ook weer niet zien, er is genoeg te zien aan de buitenkant. Een mooie gevel, combinatie van oud en nieuw waarbij onze voorkeur wel naar het oude uitgaat. Het nieuwe deel is wel heel erg "kerks". Zoals de "nieuwe katholieken" waarschijnlijk graag een kerk zien. Alleen de pilaren hebben weer een aparte vorm. Maar het terrasje ligt wel weer heerlijk in de zon!
De vorige dag had ik een prachtige foto gezien in een galerie. De galeriehouder vertelde me waar het gemaakt was, niet ver van de Sagrada familia af. Alleen... er stond wel een ziekenhuis maar niet zoals op de foto. Dat bleek -achteraf- in de verbeelding van de fotograaf te leven.
's Middags hebben we genoten van en in de Casa Batlló. Wat een huis. Wat een ideeën! Die "ooglichten" mogen ook wel in mijn keuken (er moet toch een nieuw plafond in) of misschien toch deze schelpvorm? De gebruikte kleuren, het licht, ik val van de ene verbazing in de andere. Ik heb een boek gekocht van alleen dit huis om rustig alles na te kunnen lezen. Na te kunnen genieten.
Vanaf nu eten we alleen nog maar echte tapas. We ontdekken weer een nieuwe stokjesbar met alweer superlekkere stokjes. En 's avonds gaan we naar een wel heel erg speciaal restaurant. We bestellen 5 tapas... en dan nog eens 3... maar wel errug gezond. Vertellen we onszelf dan maar. De spinazie was heerlijk maar jammer voor G dat er knoflook in zat! Die artisjokken... de inktvis... gewoon alles was echt genieten.
Zouden we 3 uur later mogen vertrekken nu we aan het begin 3 uur later vertrokken? We nemen de gok toch maar niet en gaan met metro en trein afschuwelijk vroeg (vertrek om 7 uur, dus eigenlijk valt dat nog wel mee) naar het vliegtuig. Het zit erop. Jammer! Maar dit neemt niemand ons meer af.
Barcelona, een stad om van te houden!!
Het is lang geleden dat de zusjes samen op vakantie waren. Maar we hebben er altijd van genoten en dat zijn we nu ook van plan!
Maandagmiddag met de trein naar Schiphol. We beginnen met een lekkere smoothie bij La Place. We realiseren ons dat we waarschijnlijk niet zoveel te eten krijgen onderweg en dus nemen we nog snel even een geroosterd broodje. Een Spanjaard rent ons voorbij, oei, verkeerde gate, terug rennen. Wel komisch om te constateren dat hij met hetzelfde vliegtuig gaat reizen... en wij al die tijd op ons dooie gemakje liepen. Keurig op tijd (nou ja, eigenlijk op vertrektijd) worden de instapkaarten gecontroleerd. Maar we mogen nog niet het vliegtuig zelf in. In de tweede vertrekkamer worden we opeen gepakt en wachten op het sein aan boord te gaan. Een half uur na de oorspronkelijke vertrektijd zoeken we dan toch onze zitplaatsen op. Er moeten 128 personen aan boord zijn... maar zelfs na 3x tellen komen de stewardessen niet verder dan 127. Dus stel ik maar voor in de bagageruimte boven ons hoofd te kijken. She was NOT amused... wat uiteraard bij ons een prikkellach teweeg brengt.
Niet veel later, de deuren zijn net gesloten, laat de piloot ons weten dat we nog niet kunnen vertrekken omdat het regent in Barcelona... en hij dus geen toestemming krijgt om op weg te gaan. Bijna 2 uur later laat Transavia ons weten dat we een alcoholvrije verfrissing mogen bestellen. We nemen er een oerhollandse tapas bij: ontbijtkoek! Maar we staan dus nog steeds aan de grond. Er volgt nog een tweede uitstelbericht... en een derde. Piloten wisselen van wacht. Maar eindelijk, na 3 uur, stevenen we af op vertrek.
Middernacht zien we de aankomsthal van Barcelona. Een taxi brengt ons razendsnel (140 kpu waar je 80 mag...) tot vlak voor het hotel. Het inchecken gaat aardig klungelig, wat staat ons nog meer te wachten? Een redelijke kamer gelukkig!
Van de regen is de volgende morgen niet veel meer te zien, een aarzelend zonnetje komt tevoorschijn. We gaan ontbijten op een pleintje bij een kerk, niet ver van het hotel. En dan ontdekken we de Boqueria. Een prachtige overdekte markt. Hier weten ze nog hoe ze hun waren moeten aanprijzen. Grandioos! Je zou wel alles willen proeven. En paddenstoelen kopen... het is dat we niet zelf gaan koken. Wel kopen we heerlijk vers gesneden fruit en genieten....
Op naar Parc Güell. Dit staaltje bouwkunst willen we graag zien. Bus 24 vertrekt vanaf Placa de Catalunya en stopt voor (een van) de ingang(en) van het park. Wat een viaducten, pilaren, bloempotten, terras, mozaïeken, mensen.... ogen tekort! Er is zoveel te zien, dit krijg je niet in één bezoek op je netvlies. Wat een geluk dat de zon schijnt. Vanaf een terrasje genieten we even van het uitzicht. Nu kan ik me absoluut niet voorstellen dat dit park ooit zonder toeristen zal zijn, maar wat zou ik hier graag eens rustig ronddwalen! Het historisch museum geeft een mooi overzicht én er zijn prachtige kleuren gebruikt. Dat groen wil ik ook wel in de keuken.
's Middags gaan we naar de stokjesbar. Neem zoveel tapas als je wilt, er is keuze genoeg. De gebruikte stokjes worden afgerekend. Het is allemaal even lekker, wat een pech dat we alles lusten.
Nog even dwalen door de stad, G gaat shoppen, ik geniet van een kop thee en de mensen op het terras. Dan duiken we de kathedraal in. Deze wordt gerestaureerd (welk pand waar ter wereld niet?) maar is evengoed nog mooi. Wat een mooie gevels en straatjes kent Barcelona! Wat een gemoedelijke sfeer hangt hier. 's Avonds gaan we op zoek naar nog een tapasbar. Niet dat die er niet zijn (op de terugweg naar het hotel kwamen we heel wat stokjesbarretjes tegen!) maar op de een of andere manier lopen we dus steeds niet de goede kant op. Ha! toch nog een gevonden. We worden naar boven gedirigeerd want beneden zou geen plaats meer zijn. Een pracht uitzicht op de tapas. Maar daar bleef het dan ook bij. Geen tapas op het menu (wat doen die dingen daar dan op het buffet?). Omdat de paella van de buren er goed uitziet besluiten we dan maar paella te bestellen. Dit doen we dus nooit meer. Koud, nauwelijks zeevruchten en de mossels zaten dicht. Ze waren ons dus vergeten...
We willen met de fiets naar de Sagrada familia. Maar dit is Barcelona... en wij zijn gewoon veel te vroeg. De fietsverhuurders gaan pas om 10 uur open. Je ziet wel overal in de stad fietsen staan, maar die zijn dus niet bedoeld voor de toerist. Terwijl dit juist een perfecte methode zou zijn. Bij een verhuurbedrijf moet je tenslotte de fiets weer op dezelfde plek inleveren en deze fietsen zijn van het systeem pakken en wegzetten, zoals in Dublin. We nemen dus toch maar de bus. Er staat een rij van zeker 2-3 uur voor de kassa. En zó graag willen we de binnenkant nu ook weer niet zien, er is genoeg te zien aan de buitenkant. Een mooie gevel, combinatie van oud en nieuw waarbij onze voorkeur wel naar het oude uitgaat. Het nieuwe deel is wel heel erg "kerks". Zoals de "nieuwe katholieken" waarschijnlijk graag een kerk zien. Alleen de pilaren hebben weer een aparte vorm. Maar het terrasje ligt wel weer heerlijk in de zon!
De vorige dag had ik een prachtige foto gezien in een galerie. De galeriehouder vertelde me waar het gemaakt was, niet ver van de Sagrada familia af. Alleen... er stond wel een ziekenhuis maar niet zoals op de foto. Dat bleek -achteraf- in de verbeelding van de fotograaf te leven.
's Middags hebben we genoten van en in de Casa Batlló. Wat een huis. Wat een ideeën! Die "ooglichten" mogen ook wel in mijn keuken (er moet toch een nieuw plafond in) of misschien toch deze schelpvorm? De gebruikte kleuren, het licht, ik val van de ene verbazing in de andere. Ik heb een boek gekocht van alleen dit huis om rustig alles na te kunnen lezen. Na te kunnen genieten.
Vanaf nu eten we alleen nog maar echte tapas. We ontdekken weer een nieuwe stokjesbar met alweer superlekkere stokjes. En 's avonds gaan we naar een wel heel erg speciaal restaurant. We bestellen 5 tapas... en dan nog eens 3... maar wel errug gezond. Vertellen we onszelf dan maar. De spinazie was heerlijk maar jammer voor G dat er knoflook in zat! Die artisjokken... de inktvis... gewoon alles was echt genieten.
Zouden we 3 uur later mogen vertrekken nu we aan het begin 3 uur later vertrokken? We nemen de gok toch maar niet en gaan met metro en trein afschuwelijk vroeg (vertrek om 7 uur, dus eigenlijk valt dat nog wel mee) naar het vliegtuig. Het zit erop. Jammer! Maar dit neemt niemand ons meer af.
Barcelona, een stad om van te houden!!
winter
De banden zijn geplaatst dus de winter mag komen! Gelukkig scheen het zonnetje nog wel op weg naar Limburg. Op de terugweg ging hij net prachtig onder, mooie kleuren. Jammer dat er huizen en bomen in de weg stonden. Ik probeerde vanavond de telefooncontacten over te zetten van de Vivaz naar de Xperia Arc. Het wil nog niet zoals gepland (zonder overtypen dus). Maar ik ga toch echt geen 141 contacten opnieuw invoeren!
Ondertussen denk ik dat ik verslaafd ben aan de boeken en/of methode van Berthold Gunster. Het begon met Omdenken, een dun boekje met aansprekende teksten. Toen kocht ik -omdat de titel mij aansprak- Ik ben oké jij bent een sukkel. Uiteraard gaf ik dit boek meteen aan A. Die het ook meteen begon te lezen en reageerde: dit is een goed boek! Oei, dan zal ik het ook maar eens zelf gaan lezen. Ik had nog niet eens in de gaten dat dit van dezelfde auteur was... (gelukkig viel het kwartje wel binnen enkele pagina's). Maar... dit was niet het eerste boek! Daarvoor kwam Huh?! Dus ook dat boek maar gekocht, tenslotte moet je wel in volgorde lezen... Nou heb ik wel iets met achterstevoren uitvoeren (eerst het hoofdgerecht bestellen en vervolgens het voorgerecht?!) en jawel hoor: binnen enkele pagina's bleek dat er nóg een boek vóór deze uitgave was geschreven. Ja-maar wat als alles lukt? is een fantastische inleiding in het omdenken. Stiekem doe ik dat al heel lang. Zonder dat ik het wist. Dingen positief benaderen, heerlijk! En vandaag heb ik dan Omdenken in relaties aangeschaft. Net zo klein als het eerste Omdenken-boekje maar het staat weer vol met prachtige teksten. Een aanrader voor iedereen die de dingen vanuit een ander perspectief wil bekijken. Er is overigens ook een magazine, website, twitter- en facebookaccount....
Ondertussen denk ik dat ik verslaafd ben aan de boeken en/of methode van Berthold Gunster. Het begon met Omdenken, een dun boekje met aansprekende teksten. Toen kocht ik -omdat de titel mij aansprak- Ik ben oké jij bent een sukkel. Uiteraard gaf ik dit boek meteen aan A. Die het ook meteen begon te lezen en reageerde: dit is een goed boek! Oei, dan zal ik het ook maar eens zelf gaan lezen. Ik had nog niet eens in de gaten dat dit van dezelfde auteur was... (gelukkig viel het kwartje wel binnen enkele pagina's). Maar... dit was niet het eerste boek! Daarvoor kwam Huh?! Dus ook dat boek maar gekocht, tenslotte moet je wel in volgorde lezen... Nou heb ik wel iets met achterstevoren uitvoeren (eerst het hoofdgerecht bestellen en vervolgens het voorgerecht?!) en jawel hoor: binnen enkele pagina's bleek dat er nóg een boek vóór deze uitgave was geschreven. Ja-maar wat als alles lukt? is een fantastische inleiding in het omdenken. Stiekem doe ik dat al heel lang. Zonder dat ik het wist. Dingen positief benaderen, heerlijk! En vandaag heb ik dan Omdenken in relaties aangeschaft. Net zo klein als het eerste Omdenken-boekje maar het staat weer vol met prachtige teksten. Een aanrader voor iedereen die de dingen vanuit een ander perspectief wil bekijken. Er is overigens ook een magazine, website, twitter- en facebookaccount....
bellen
Ooit wel eens een man rijdend op een scooter zien sms'en? Vreemd dat hij dan slingert... Het aantal mensen dat belt en rijdt tegelijk zou danig teruggelopen zijn. Dat betekent dus eigenlijk dat vroeger bijna iederéén afgeleid zou zijn door een telefoon tijdens het rijden. Maak ik me er zelf nooit schuldig aan? Best wel, maar dan (meestal) toch wel handsfree. Maar sms'en is me nog niet gelukt. Ga ik ook niet proberen. Ik wil trouwens geen scooter. Wel een vouwfiets!
Jong geleerd is... ?
Jong geleerd is... ?
waargebeurd verzinsel
Ik ging niet naar een stomme film, integendeel, er werd juist enorm veel -en snel- gesproken. Het was ook geen film, misschien wel een film waard. Maar dit was gisteren dus een van de decors in theater Schuurkerk. Een theater dat bedreigd wordt met opheffing. Lang leve de bezuinigingen. Een theater dat de mooiste stukken ten tonele brengt. Waarom juist dit theater getroffen moet worden snap ik dus absoluut niet.
blussen
Toevallig passeerde ik net terwijl de brandweer van Bruynzeel een oefening had (en tegelijkertijd afscheid nam van een collega). Er was zojuist een auto geblust. Het fikkie zelf heb ik dus gemist :( Wat een prachtige brandweerauto hebben die lui!
Die meneer in de bruine jas leek meer op een reporter dan een brandweerman...
Die meneer in de bruine jas leek meer op een reporter dan een brandweerman...
regeltjes
Golden Earring heeft een muzikale postzegel, geen nieuws als je het nieuws volgt ;-) Nu nog bedenken hoe mijn telefoon deze wil afspelen... het scannen wil nog niet echt lukken. Maar ik ging dus 2 velletjes halen. En je kreeg een unieke GE-onderzetter bij een aankoop. Maar mijn aankoop was niet alleen voor mijzelf. Dan moet je dus eigenlijk de winkel uitlopen, terugkomen en het tweede velletje gaan kopen. En toch heb ik nu lekker 2 onderzetters!
een blog over niks
Zondag betekent genieten van Sara Kroos. Maar dan moet je wel tot 8 uur 's avonds wachten... ze heeft af en toe heerlijke uitspraken! En de rest van de dag breng ik dan maar lezend door.
Voorafgaand aan Sara (vooral die laatste maten intrigeren me steeds weer):
Voorafgaand aan Sara (vooral die laatste maten intrigeren me steeds weer):
creativiteit
Na een wel erg korte nacht naar Haarlemmermeer gereden, naar Vijfhuizen om precies te zijn. Daar staat een groot gebouw met enorm veel zonnepanelen. En in dat gebouw staan dit weekend vreselijk veel kraampjes. De helft ongeveer gevuld met spulletjes om kaarten te maken. Ik zou best naar een beurs zonder deze kramen willen... Ook veel wollige kraampjes. En als ze nou allemaal andere wol zouden verkopen... slechts enkele verkopen trouwens echt wol. Het merendeel is weer acryl. Lastig als je daar niet tegen kunt. Maar maakt het breien wel weer betaalbaar. Verder was er helaas weinig "vernieuwends". Een mooi weefgetouw. Maar ik zie mezelf nog niet in de plaats van één van deze 2 dames.
Toch was het wel even leuk om hier geweest te zijn. Het kriebelt gelukkig al weer. Morgen ga ik zelf aan de slag!
Toch was het wel even leuk om hier geweest te zijn. Het kriebelt gelukkig al weer. Morgen ga ik zelf aan de slag!
Magna Carta
Ook na 30 jaar is en blijft Magna Carta superb!! En zeker als ze ook nog gaan improviseren!! Op de terugweg genoten we nog even na met de cd. Even een ouwetje (die nog steeds hartstikke goed is!!):
bijwerken
Wat een heerlijk gevoel dat je gewoon van alles kunt bijwerken, dat er iemand aanwezig is die zonder morren van alles van je overneemt (dank P.!), weliswaar is nog niet alles opgeruimd maar ik kan wel weer wat ruimer ademhalen. Morgen nog zo'n dagje en dan zal ik eindelijk weer eens verder kunnen kijken dan de berg die de laatste weken op mijn bureau lag. Geen berg meer! Wowww... nu nog volhouden ook ;-)
Het enige raam hebben we opgesierd met een vogelkooi, pas toen alles op z'n plaats geplakt was zag ik dat er een "ketting" aan de zijkanten hing. Ik zou natuurlijk kunnen aanvoeren dat deze raamvogels geplakt zijn om te voorkomen dat echte vogels tegen het raam aan vliegen... niets is minder waar. Ik vond ze gewoon leuk. Zelfs met de "kettinkjes" aan de zijkanten. Ik geloof dat de bovenburen hem ook wel leuk vinden. Nu zie ik overal ineens hele leuke muurstickers (die uiteraard ook allemaal op een raam te plakken zijn). Deze is ook wel heel erg mooi (maar in mijn ogen ook wel heel erg onbetaalbaar!).
Het enige raam hebben we opgesierd met een vogelkooi, pas toen alles op z'n plaats geplakt was zag ik dat er een "ketting" aan de zijkanten hing. Ik zou natuurlijk kunnen aanvoeren dat deze raamvogels geplakt zijn om te voorkomen dat echte vogels tegen het raam aan vliegen... niets is minder waar. Ik vond ze gewoon leuk. Zelfs met de "kettinkjes" aan de zijkanten. Ik geloof dat de bovenburen hem ook wel leuk vinden. Nu zie ik overal ineens hele leuke muurstickers (die uiteraard ook allemaal op een raam te plakken zijn). Deze is ook wel heel erg mooi (maar in mijn ogen ook wel heel erg onbetaalbaar!).
aandelen
Eigenlijk ben ik gewoon geen beleggerstype. Ik houd absoluut niet van gokken met (veel) geld. Ooit ben ik erin getrapt. Zo'n 15 jaar geleden dus. Zo'n gladjanus die je vertelt dat het absoluut safe is en je er een leuk bedragje aan overhoudt. Net voor die 15 jaar voorbij zijn (en dan heb ik dus 15 jaar lang maandelijks gespaard) krijg ik een brief waarin staat welk bedrag ik tegemoet kan zien. Maar dan... slechts anderhalve maand later... als het op het echte uitbetalen aankomt... blijkt er ineens meer dan 600 euro minder uitgekeerd te worden!! Tja, dan bel ik dus maar eens op. Vraag of de administratiekosten 600 euro zijn. Of dat vervelende deuntje dat achter het telefoontje-in-de-wacht wordt gespeeld misschien zoveel waard is (geen idee overigens waarom ik tijdens het wachten naar de meest vreselijke "melodietjes" moet luisteren).
Nee, dat zag ik -uiteraard!- verkeerd. Griekenland was de hoofdschuldige. Hoezo, had ik dan Griekse aandelen? Ik weet dat ik me enorm stom voor kan doen, maar ik baal dan ook grandioos!
Er zijn echter ook aandelen die ik gewoon wel heel erg leuk vind. En dan hoef ik er nog niet eens iets voor terug te hebben. Op tenpages kun je aandelen kopen op -nog uit te brengen- manuscripten, boeken, hoe je het ook noemen wilt. Je steunt dan dus eigenlijk een schrijver, desnoods schrijver-in-spe. Het gaat hier niet om grote bedragen, uiteraard kun je wel veel aandelen kopen, maar het hoeft niet. En je hoeft ook niet dagelijks of maandelijks aandelen te kopen. Oei, dit lijkt wel een reclameblog :D
Nee, dat zag ik -uiteraard!- verkeerd. Griekenland was de hoofdschuldige. Hoezo, had ik dan Griekse aandelen? Ik weet dat ik me enorm stom voor kan doen, maar ik baal dan ook grandioos!
Er zijn echter ook aandelen die ik gewoon wel heel erg leuk vind. En dan hoef ik er nog niet eens iets voor terug te hebben. Op tenpages kun je aandelen kopen op -nog uit te brengen- manuscripten, boeken, hoe je het ook noemen wilt. Je steunt dan dus eigenlijk een schrijver, desnoods schrijver-in-spe. Het gaat hier niet om grote bedragen, uiteraard kun je wel veel aandelen kopen, maar het hoeft niet. En je hoeft ook niet dagelijks of maandelijks aandelen te kopen. Oei, dit lijkt wel een reclameblog :D
in 't klooster
Blijkt een prachtige bibliotheek aanwezig. Jammer genoeg zitten wij in de Bataafse zaal. Een stuk minder inspirerend, de inspiratie moet dus duidelijk vanuit onszelf komen. Daar hebben we niet echt veel moeite mee. Na twee dagen brainstormen en overleggen gaan we een nieuwe toekomst tegemoet (ooit wel eens gehoord van een oude toekomst?).
Riet
Riet is bijna 78, kwiek, vrolijk, vol humor en kan natuurlijk over 78 jaar lang verhalen vertellen. Dat zal ze dan ook niet laten. A kent Riet al een tijdje langer. Als hij met zijn zus naar de concerten gaat komt hij haar steevast tegen en daarna drinken ze nog iets. Nu ging zijn zus niet mee maar hadden we nog wel een tweede kaartje. Dus ga ik luisteren naar Hanna Shybayeva en het Ysaÿe String Trio. Die Hanna is heerlijk spontaan en enthousiast. Het trio ook wel maar anders. Op youtube staat een muzikaal goede maar voor het oog minder goede opname. Onderstaande foto is met de telefoon gemaakt, ook niet echt denderend dus.
Het regent in Maeslandsluys. Maar wat is dat een leuk dorp. Sorry, jullie hebben stadsrechten? maar het ziet er zo leuk gezellig uit, dat is voor mij dan een dorp. Hier wil ik nog wel eens verder kijken!
Het regent in Maeslandsluys. Maar wat is dat een leuk dorp. Sorry, jullie hebben stadsrechten? maar het ziet er zo leuk gezellig uit, dat is voor mij dan een dorp. Hier wil ik nog wel eens verder kijken!
componistendag
Welke componisten zouden op deze dag in 't zonnetje gezet worden? Allemaal tegelijk wordt een beetje een kakofonie. Op componisten.net schrijft dat vandaag (150 jaar geleden) Anton Styepanovich Arensky (Антон Степанович Аренский) werd geboren. Nooit van gehoord! Frans Liszt werd 200 jaar geleden geboren, terwijl precies 100 jaar geleden Gustav Mahler overleed. Die laatste 2 ken ik dan weer wel. Nou ja, hun muziek dan. Maar omdat ik wel/niet van onbekende dingen houd... ga ik maar eens op zoek bij youtube!
Kloetinge
Het blijkt soms ineens héél erg druk te kunnen zijn in dit dorp. Ik moest dan ook mijn auto aan het eind van de straat parkeren. Dan zie je ineens zulke mooie plekjes.
midden in de week
Vandaag heb ik me wel 20 keer afgevraagd welke dag het zou zijn. Ik heb nu nog precies 22 uur om het hier thuis een béétje normaal eruit te laten zien. En in die 22 uur wil ik ook nog wat uren slapen, werken, eten... Oeps, dan blijft er niet echt veel over geloof ik. Wat doe ik hier dan nog? Precies, dat waar ik heel goed in ben: uitstellen tot het allerlaatste moment. En dan héél creatief gaan opruimen. Dus de komende weken gaat mijn kamerdeur boven niet open voor andere dan mijn eigen ogen!!
uit...
Daar stond hij dan, mooi opgepoetst voor haar deur te wachten, bosje bloemen in de hand. Zijn laatste geld had hij gespendeerd aan dit exclusief boeketje. Hij had zich de hele weg voorbereid op wat hij zou gaan zeggen. Hele toespraken had hij in gedachten gehouden. De mooiste woorden waren nog niet goed genoeg. Gedichten had hij opgezocht, oude en nieuwe. Als ze maar wilden uitdrukken wat hij bedoelde. Zijn nieuwste pak had hij aangetrokken, het was wel een beetje warm, buiten was het tenslotte bijna 30 graden, maar je moest toch wel goed voor de dag komen? Zelfs zijn haar had hij gekamd, dat was echt uitzonderlijk. Zou hij durven? Zou ze hem wel goed genoeg vinden? In de supermarkt lachte ze altijd vriendelijk naar hem. Hij wist zeker dat die glimlach alleen voor hem bedoeld was. Kom op, hij zou aanbellen. Dan zou ze hem om zijn hals vallen, vast en zeker! Tring! Precies de bel die bij haar paste. Wachten. nog even wachten. Ja, hij hoorde iemand naar de deur komen. Zijn hart klopte al sneller en sneller. De deur ging open... en daar stond zij, een groen masker op haar gezicht en zonder gebit. Ze had verwacht dat het haar man was die de sleutels wel weer vergeten zou zijn... niet die eenzame zwerver uit de appie die iedere dag een kop koffie kwam drinken en stonk naar 7 liter jenever...
Yep, dit verzin ik dus als ik langs de prullenbak loop en dit zie liggen :D
Abonneren op:
Posts (Atom)