Olifanten

Altijd heb ik het 't olifantenmuseum genoemd. Ik was er nog nooit geweest, vandaag reden we dan naar Maastricht. Er gaat geen trein tot Roosendaal dus parkeer ik op het P&R-terrein aldaar. Met enkele overstappen komen we dan tegen het middaguur aan. Een heel gezellige mevrouw die ook op de bus wacht vertelt ons wat er zoal te doen is in de stad. Het Centre Ceramique blijkt helaas nog niet geopend. Dus lopen we door naar het museum. Prachtig gebouw, mooie exposities. Toontje lager door Bas de Wit zijn 2 mooie, levensgrote creaties. Zijn schilderijen en andere sculpturen vind ik minder aansprekend.

De schilderijen van Sidi El Karchi zijn zo goed. Hier kijk je echt met plezier naar. Volgens mij heeft hij al die mensen met zoveel liefde geschilderd. Dat stralen ze tenminste wel uit.

Het Augenspiel heeft veel religieuze kunst. Ik zie wel dat het mooi gemaakt is maar verder kan ik hier zo voorbij lopen. Alleen die echte mooie oude houten beelden kan ik wel waarderen.
De tentoonstelling Op weg naar het zuiden herbergt zowel moderne als oude meesters. Leuk die mix! Zo kun je het ook veel langer volhouden. In één zaal treffen we tekeningen aan uit 1870 of daaromtrent. Zo mooi, net filmstrips. Op de derde verdiep is dan nog de nalatenschap van Joseph Beuys, de meest omstreden Duitse kunstenaar van na de oorlog.
We besluiten met een erg lekkere tomatenpaprikasoep met geitenkaas op het terras, uitkijkend op de Maas, heerlijk in het zonnetje!
Na deze ontdekking zal ik het olifantenmuseum voortaan maar netjes Bonnefantenmuseum noemen?