Fingal County

Er zijn een paar plaatsen waar ik steeds weer naartoe trek. Het strand van Portrane is daar één van. En dan nog niet eens het kleine stukje strand zelf maar vooral die rotsen trekken mij aan. Eeuwen liggen daar verborgen. Die rotsen moeten zo oud als de aarde zijn. Het maakt niet uit onder welke weersomstandigheden ik daar ben, ik geniet. Je voelt je daar zó klein. En dan heb ik het eigenlijk over nog niet eens zulke hoge kliffen. De stilte van de zee en de bijbehorende vogels zijn zo heerlijk om bij weg te dromen. Als dan het zonnetje ook nog schijnt kan ik daar urenlang tegen de duinen aan zitten. Gewoon simpelweg genieten.



Aan de andere kant van de baai ligt Rogerstown. Door het droogvallen heb je hier veel meer het idee van een estuary.

Op een kalme mooie zondagmiddag staan de vissers in het water.

Bij de haven liggen boten tegen de kade aan. Een deel van de haven is eigendom van Lambay Island Estate. Een piepklein eilandje voor de kust. Met rijke eigenaren die het zich kunnen veroorloven schepen gewoon te laten wegroesten. Wel enorm zonde van en voor de omgeving.

Aan het havenhoofd ontmoet ik Joe Reinhardt. Hij is ongeveer een jaar of 70 en vroeger zeeman geweest. Zijn overgrootvader emigreerde naar Ierland. In een tijd dat de meeste Ieren elders heentrokken. Een man met prachtige verhalen en evenzo mooie ideeën. We genieten samen van het uitzicht. Terwijl hij me trots vertelt dat zijn dochter op mother's day kwam vertellen dat ze toch moeder gaat worden. Hij had het nooit verwacht, wel gehoopt. En daarom kwam hij nu de zee bedanken voor deze mooie gift. Want de zee onthoudt alle mooie verhalen.