Zelfs op vakantie lukt het me beter om de blog bij te houden. Deze week was zó hectisch en vol dat ik echt geen puf meer had om te bloggen. Maandag zijn we begonnen met de voorbereidingen om het magazijn leeg te maken, het sorteerhok moest aangepakt én de zolder... Die laatste is "mijn" domein dat wil zeggen dat ik toch wel erg graag wil weten waar ik dadelijk mijn spullen terug kan vinden. Dat betekent dat er flink opgeruimd gaat worden. Collega's maken schoon schip in het magazijn, ik op zolder. Ondertussen gaat het gewone werk natuurlijk ook gewoon door. Maandagavond mag ik ook nog gezellig belastingbiljetten gaan invullen. En natuurlijk wordt dat een stuk later dan gepland.
Dinsdag is grotendeels een administratieve dag. We zijn weer bij in de ledenadministratie. Maar ook op zolder gaat de bezem er nog even flink door. Wanneer leer ik nu echt om niet zelf alles aan te pakken?
Woensdag zou ik vrij zijn... vooral dat "zou"... ik had zulke leuke plannen. Helaas. 's Middags brengen F en ik een kort bezoekje aan alle winkeliers van het Vierkantje. We geven persoonlijk de uitnodigingen voor het startsein van de verbouwing van de bieb af. Dat wordt wel op prijs gesteld! Maar ik ben wel kapot na afloop. Het zijn maar 2 straten... maar slenteren en stilstaan en weer doorlopen is nu niet bepaald bevorderlijk. Ach, gaat vanzelf wel weer over?! 's Avonds gaan A en ik gezellig bij collega H op bezoek. Hij is inmiddels thuis van een bypass-operatie. Wat kom je er dan toch achter hoe hard je iemand mist! Iemand die niet klaagt (hoewel hij beter soms zou minderen in werkzaamheden, maar dat is zeker een kwaal van chronisch zieken?), iemand die wel voor je klaar staat. De uitzendkracht is wel een prima kracht maar beslist geen vervanging! Natuurlijk zie ik wel in dat hij voorlopig niet terug zal komen, dat kan echt niet. Maar daarom vind ik het wel jammer!
Donderdagmorgen 8 uur staan er 2 ingehuurde mannen voor me, de container (40 kub!) wordt geplaatst dus het werk kan beginnen! Ik heb me voorgenomen anderen het zware werk te laten doen... dus gooi ik uiteraard zelf de eerste doos in de container. Die verhuislui zouden van aanpakken weten, nou, ook van zaniken! De trap is te steil, er ligt te veel... ja hoor, als er niet veel was zou ik hen niet nodig gehad hebben. Gelukkig is de oudste van de 2 wel voor rede vatbaar. Eerst wordt al het afval van de zolder weggegooid. Dit gaat eerst naar de eerste verdiep en daar via de deur rechtstreeks de container in. Ondertussen haalt de uitzendkracht (die gelukkig wel van aanpakken weet en dat ook nog leuk vindt!) nog enkele kasten leeg zodat ook deze in de container kunnen verdwijnen. Alle kasten die geroest zijn worden gewoon weggekeild. In het sorteerhok ligt een enorme berg troep. Ook die berg mag helemaal in de container. Dan bedenken we op het laatste moment dat de kast uit de kelder en het bureau dat daar nog steeds staat ook weg mogen... Als laatste gaan de kasten uit het magazijn nog naar de zolder, die hebben we daar zo meteen hard nodig! De kasten uit het sorteerhok blijken te groot te zijn om naar boven te verhuizen, het trapgat is niet groot genoeg. Dus gaan ook deze nog op de container (uiteraard niet zonder tegenstribbelen door de jongste "aanpakker"). Ze zouden er niet meer bij kunnen, nou echt wel! 's Middags wordt de container weer opgehaald, we zijn 40 kub lichter... en 's avonds mag ik me nog gezellig met belastingperikelen bezighouden.
Vandaag staat er weer een hoop administratie te wachten. Door het aantal zieken sta ik weer voor 8 uur op de bieb, de kratten moeten worden klaargezet voor het vervoer naar de andere vestigingen. Maar uiteindelijk zijn er vandaag toch ook weer bijna 800 brieven de deur uit (dank P en F!!) en is mijn bureau zelfs bijna opgeruimd. Om half 8 ga ik huiswaarts, ik ben op. A geniet nu van een voorstelling van Wim Helsen in het theater, ik zit/lig uitgeblust op de bank te bloggen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten