Manuscripta 2008. Vandaag voor publiek geopend, de cpnb trakteert bibliotheekmedewerkers op een toegangskaartje. De trein rijdt rechtstreeks naar Amsterdam. Daar aangekomen blijkt al gauw welke bus je moet nemen, er zijn genoeg wachtenden. De Westergasfabriek is omgetoverd tot een boekenspektakel. In een kleine (benauwde!) hal staan zo'n 50 uitgevers hun boeken te promoten. Er worden zelfs boeken gewoon weggegeven. De opbrengst van de hele dag is 8 boeken, waaronder De dood voor ogen van Peter James (werd om 16:15 uur exact uitgereikt aan "iedereen die met de trein gekomen was", Tot het voorbij is van Nicci French, dit kon gewonnen worden door de kop van Jut te slaan (en als je niet hard genoeg sloeg kreeg je het alsnog), een reisverhaal Achter de horizon (kreeg je zomaar), Buiten de perken van Romke van de Kaa (geef je mailadres en grabbel een boek, ik was blij dat ik een mij onbekend boek grabbelde)... Verder een hartstikke leuk gesprek gehad met Coco de Meyere, schrijfster van De kracht van verandering. Waarom blijf je doorrennen? Niemand stopt je, dat kun je alleen zelf doen.
Frits Spits vertelde zijn eigen top 60 van de allermooiste pophits die hij kent (leuk om te horen), het radioprogramma De Avonden van de vpro werd opgenomen in het Ketelhuis. Jan Brokken is een verteller die boeit, de interviewer Wim Brands viel me tegen, keek regelmatig de andere kant op alsof hij het allemaal wel al wist. Nog een klein stukje interview van Mensje van Keulen beluisterd maar toen toch maar verder gelopen naar de Gashouder.
Daar stonden de uitgevers H tot en met Z. Lulu Wang signeerde haar boek met mooie chinese karakters. Maar ik had echt geen in om zo'n uur in de rij te gaan staan! Iedere uitgever wil je bestoken met reclamemateriaal. Je voelt je bijna een pakezel. Toch heb ik nog echt niet erg veel mee teruggenomen. Met een soort golfkarretje teruggereden naar de Zuiveringshal want ik had wel beloofd terug te komen voor Peter James (ook al heb ik het boek al lang gelezen, dit is wel een mooie uitgave).
Het begint te regenen als ik op de bus terug sta te wachten. Voor het stoplicht staat een tuktuk. Ik mag meteen instappen en hij brengt me gratis naar het centraal station, dank u NS!
De trein is redelijk rustig. Denk ik. De drukte moet dus nog komen. Naast mij komt een Belgisch meisje van 17 zitten. Net voor Roosendaal raken we toch aan de praat. Haar gezicht is misvormd. Door een allergie is ze vanaf haar 6e jaar langzaamaan helemaal blind geworden. Helaas was er niets wat dit kon stoppen. Het viel me op dat ze wel kon sms'en. Dankzij de moderne technologie (spraak-gsm) worden haar sms'jes voorgelezen, zo blijft ze toch ook in modern contact (haar woorden). Ze praatte vrijuit over hoe haar leven er nu uitziet. Ze gaat alleen op pad, haar ouders hebben haar zelfstandigheid altijd gestimuleerd. Ik neem mijn petje voor haar af. Jammer dat ik in Roosendaal moet uitstappen, ik had best nog langer met haar willen babbelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten