Natuurlijk maken we er ook een vakantie van! Het begint al goed, ik ben vergeten bij welke maatschappij ik de auto gehuurd heb en het duurt even voordat ik de juiste gevonden heb. Omdat deze maatschappij mij onder mijn voornaam kende (??) had de medewerkster ook niet in de gaten dat er een auto voor mij gereserveerd was. Maar goed, we pikken een Kia Picanto op en gaan op weg naar Il Palazzin Hotel in Qawra. De gemiddelde snelheid in spitsuur is 30-40 kpu. Later komen we er achter dat "in spitsuur" een overbodige toevoeging is. Malta behoort nu 10 jaar tot de EU maar heeft hiervan niet echt veel profijt getrokken. De wegen zijn grotendeels ronduit slecht. Of misschien is de Europese bijdrage in het behoud en onderhoud van de monumenten gaan zitten?
Het eiland vol tegenstellingen. Dit hadden we natuurlijk vorig jaar ook deels geconstateerd maar het blijkt nu, met meer "eigen" tijd om er op uit te trekken, nog veel duidelijker. Monumenten als Mdina, tempels en andere opgravingen zijn in goede staat. En dan pal ernaast kan een verlopen wijk liggen. De prachtige uitbouwen aan de huizen (een soort erkers op de eerste verdieping) zijn vaak slecht onderhouden. Veel huizen staan leeg. Tegelijkertijd wordt er volop gebouwd, vooral grote hotelcomplexen.
Wij logeren in een gezellig familiehotel. Er is veel aandacht voor de klant. EuroSynergy wordt gehouden in het Dolmen hotel, op ongeveer 7 minuten loopafstand. De bediening daar is stukken afstandelijker. Een blik in de eetzaal doet ons denken aan de eetfabrieken die we in Turkije ook meegemaakt hadden. Dan is de klantbenadering in het Grand Hotel Excelsior in Valletta, waar we vorig jaar bivakkeerden, stukken beter (maar daar betaal je dan ook dik voor).
Zaterdag gaan we eerst eens kijken of we een parkeerplekje bij Mdina kunnen vinden. Dat dachten meer mensen dus rijden we lekker door naar de kust. Bewegwijzering laat een beetje te wensen over (ik heb geen zin om de hulp van Sheila in te roepen) en als ik dan ook een bordje richting Chadwick Lakes zie draai ik die weg maar in. Ik ben gek op meren. Maar dan moet er wel water te bekennen zijn. Links- of rechtsom? Het maakt waarschijnlijk niets uit. In ieder geval ben ik ook een kei in het vinden van onbegaanbare wegen. Maar het is wel mooi!
Even later stuitten we op een markt langs de kant van de weg. Een voorloper van de markt die we even verderop zullen tegenkomen, een plein vol zonder een dorp of stad in de buurt.
Bij de Maltezer Rivièra, Golden Bay of hoe je het ook wilt noemen is een mooie olijfbomentuin aangelegd ter nagedachtenis aan velen die op de een of andere manier een bijdrage hebben geleverd aan het mooier worden van onze wereld. De Gaia Peace Grove heeft een wandeltocht langs borden waarop deze mensen geëerd worden. Dian Fossey, Mahatma Ghandi, Steve Biko om er enkele te noemen. Een bezoek waard!
We rijden verder door en komen door Mgarr. Een mooi klein stadje met prachtige gebouwen en een absurd goedkoop tentje waar we koffie drinken. We verdubbelen spontaan de prijs. Tenslotte is één euro voor 2 koffie te beschamend.
Ook in het weekend wordt er gewoon gewerkt. Misschien niet op volle kracht (geen idee hoeveel mensen hier door de week aan het werk zouden zijn) maar het vordert. Ooit.
Per ongeluk vinden we de Skorba tempel. Er staat een "mooi" hekwerk omheen. Behalve de kalkzandstenen overblijfselen van de tempel zelf staat er nog een huisje waaruit geluiden komen. Na aangebeld te hebben (we blijven netjes, we hadden ook de poort gewoon open kunnen doen) vraagt een bewaker of we een toegangskaartje hebben. Nee dus. Tja, dan zit er niks anders op dan die te gaan halen, alleen is het kantoor waar ze verkrijgbaar zijn nu gesloten (grapjas). En nee, we mogen er niet in. Dus is de foto door het hek genomen. Jammer (volgende keer ben ik niet meer zo netjes!).
Op zondag ga ik met een klein bootje naar de Blue Grotto. Het is prachtig weer, het waait een beetje maar dat vind ik juist extra leuk op zee. Wat een mooie grotten! Hier had ik nog wel enkele uren willen ronddobberen. Volgende keer een roeibootje huren? Hmmmm, moet ik ook iemand vinden die wil meeroeien want A krijg ik beslist niet aan boord.
Nou heb ik ondertussen al aardig wat grotten vanaf de waterkant bekeken maar het blijft een prachtig schouwspel. We gaan verder naar Tarxien. De tempelresten hebben we vorig jaar ook al bekeken (de keukenkasten zijn ondertussen al eens schoongemaakt), maar het stadje zelf biedt ook leuke uurtjes! Ik maak een foto door een raam, het blijkt een buurtkroeg te zijn. We worden meteen uitgenodigd binnen te komen en krijgen ook maar en passant de geschiedenis en de festiviteiten uitgelegd en voorgeschoteld. Malta is bekend om het vuurwerk. Dorpen en steden strijden om de mooiste voorstelling. En met het spektakel van de avond in het verschiet is een lesje vuurwerk opbouwen niet weg! Jeetje, daar gaat nogal wat tijd (en pecunia) in zitten. Het mooiste stuk van de kroeg, zeer prominent aanwezig (een gehele muur wordt in beslag genomen) is toch wel dit beeld dat we in welke Nederlandse kroeg dan ook nooit zullen tegenkomen. Het overtreft zelfs (door de grootte, niet door aantal) Het Elfde Gebod in Antwerpen.
En als je dan in zo'n prachtig bewaard stadje loopt (yep, het meeste hier is opgeknapt) moet je ook eens omhoog kijken. Zulke verlichting wil ik wel in onze straat (beter dan de gaslampen die je de halve nacht wakker houden door het aantal lumen).
En ook al moet je even wachten op het spektakel, dit overtreft alles!
Maandag... workshop! Maggie Maggio gaat ons leren hoe we de rose collar kunnen maken. Een hele dag genieten! Met zoveel verschillende nationaliteiten een workshop volgen heeft ook wel iets. Haar kleurenleer is wel inspirerend. De gewenste paarse kleur was niet geleverd dus moeten we het zonder "effect" doen. Helaas blijkt de paarse klei wel snel te breken. Ondanks dat er nog geen volledig resultaat is na deze dag (de ovens staan nog volop te gloeien als ik tegen 7 uur toch richting hotel ga, we moeten de ruimte verlaten...) heb ik een puike dag gehad. Bekaf maar voldaan.
Nu had ik me natuurlijk kunnen inschrijven op nog meer workshops maar ik begin mezelf een klein beetje te kennen (goh, mag het een keer?) en dus heb ik een rustdag tussendoor. We gaan eerst op zoek naar Il-Majjistral Nature & History Park. De ingang blijkt afgesloten. Wel beklimmen we St Agatha's Tower en genieten we weer van een prachtig uitzicht. Leuk zoveel informatie als verstrekt wordt over de flora en fauna. Dan gaan we toch maar naar Mdina. Het weekend is geweest, het toeristenseizoen is nog niet echt begonnen dus nu zullen we toch wel een parkeerplaats kunnen vinden? Mdina is omsloten door een stadsmuur. Alle gebouwen binnen deze muur zijn gerestaureerd (ik neem toch niet aan dat ze de tand des tijds zonder meer hebben doorstaan, de aardbeving van 1693 heeft in ieder geval een herbouw noodzakelijk gemaakt). De kathedraal wilde ik vorig jaar niet bezoeken... en nu nog steeds niet. Ik wil gewoon lekker dwalen door het Middeleeuwse stadje. Eens zien of er een groot verschil zit tussen eind januari en eind april. Het uitzicht is inderdaad wel groener. Vanaf het paleis kun je mijlenver kijken. Deze ingang is niet echt goed zichtbaar. Je ziet een gezellig terras waar je kunt eten en daarnaast is ook nog een deur. Gewoon openmaken en doorlopen. De hal zelf is al prachtig maar je moet naar boven. Achterin is een lift, ergens in het midden een trap (die we op de terugweg nemen). Boven aangekomen zie je een redelijk kale eetkamer. Maar daar is ook de deur naar buiten! Jammer dat daar nog geen service was, lunchen op de galerij was wel leuk geweest, maar het uitzicht is puur genieten.
's Middags gaan we de Nationale tuin bezoeken. Hier is pas een lijnenspel gecreëerd. Op de katten na (waar kom je die nu niet tegen op dit eiland?) zijn we de enige bezoekers. Ik hoop echt dat ze de stenen boogconstructie gaan repareren, het zou zonde zijn als je op een gegeven moment niet meer over de muur zou kunnen lopen. Er zitten nu nogal wat scheuren in. Spelen met de camera en het licht...
Aan het einde van het park kun je oversteken naar de Craft Village. De glasblazers laten zien hoe de verschillende vormen geblazen en gekneed worden. Er staan verschillende boogvormige gebouwtjes, ieder met een eigen atelier. Ik raak in gesprek met een filigrain-werker. Wat een geduld. Ik bedenk dat ik de filigrain-armband van mijn grootmoeder heb, het is een heel oud precies vak en ik vind het mooi dat het nog steeds beoefend wordt. Het atelier van de houtbewerker laat het mooiste zien hoe deze golfplaten gebouwtjes in elkaar steken.
Op woensdag ga ik 2 workshops volgen. De eerste wordt gegeven door Nevenka Sabo. Zij leert ons met alcoholinkt en lijnenspel kleurrijke taferelen maken. Nena straalt haar kleurenpracht en energie gewoon uit. Je wordt heel erg vrolijk tijdens deze workshop! Die 4 uren vliegen om. We zijn maar met een klein clubje, waarschijnlijk speelt de naamsbekendheid hierin ook een rol. Daar moet dan nodig iets aan gedaan worden :-)
's Middags geeft Klavdija Kurent de inleiding tot het veelvuldig gebruik van de extruder. Eigenlijk kun je daarmee zoveel doen. Wij maken lange strengen die we verwerken tot beads. Jammer genoeg is haar Engels niet zo erg goed zodat er her en der nogal wat miscommunicatie is. Maar uiteindelijk heeft iedereen wel de kralen gemaakt en wordt het eindresultaat thuis wel in elkaar gezet. Dit heet spelen met kleidraden. Oneindig veel mogelijkheden. Mijn hoofd staat niet meer stil. Ook jammer dat we vóór het geplande einde van de workshop al moeten ophouden.
Op donderdag steken we over naar Comino, het kleinste van de drie eilanden. In de baai liggen nogal wat herrieboten (als ik maar genoeg herrie produceer komen die toeristen wel op mij af?) en er wordt volop gezonnebaad en gezwommen. Maar daar waren we niet voor gekomen! Hier zou pas natuur te vinden zijn. Dat is er dan ook wel, alleen moet je dan wel een klein stukje het eiland op lopen en niet blijven steken in de baai. We komen langs een verlaten kas. Kleine weggetjes volgen (ja, ik weet 't, we moeten ook nog terug...) om dan plots een hotel te ontdekken. Een groot toeristisch hotel. Dit hadden we dus niet verwacht. Maar er werd wel een goede zeevruchtensalade geserveerd, de basis om weer terug te kunnen lopen. Nu zijn er eigenlijk maar een paar echte wegen op het eiland. En toch nemen wij de verkeerde route, maar wel een mooie!
Op de terugweg varen we kangs de grotten, de Blue Lagoon. Standaard vaart iedere boot 's middags deze route. We komen niet zo dichtbij als bij de Blue Grotto maar het is toch wel degelijk grandioos mooi.
We hebben de auto bij het hotel laten staan. Voor die anderhalve euro per persoon ga ik niet over het hele eiland crossen (met 40 kpu). De bus brengt ons rechtstreeks van Cirkewwa naar Valletta. Het busstation ligt op loopafstand van het hotel waar Doreen werkt. We worden hartelijk ontvangen, ook de andere medewerkers herkennen ons nog. Oei, is dat een goed teken? Blijkbaar wel want we krijgen een cocktail van het huis :-) De volgende keer spreken we wat beter af. Onze plannen waren er wel, het liep alleen iets anders. De volgende keer? Jazeker, we komen terug!
A vertrekt vrijdags naar Dublin, mijn periode van onbestorven weduwe begint weer. Ik neem een lange rit terug naar het hotel, in Mqabba weet ik het zeker: we moeten echt terug. We hebben nog niet de helft gezien. Ik wil nog minimaal wat forten bezoeken, we hebben nog lang niet alle tempels bezocht, die mini-eilandjes net van de kust vandaan trekken ook... en ik wil helemaal weten wat deze ruïne nu eigenlijk is.
