goede-doelen-dag

De laatste septemberdag is ook meteen de laatste officiële dag dat de site open is. Dat betekent dat het enorm rustig is als we na een drukke (?) dag terugkomen. Gelukkig worden er nogal eens uitzonderingen gemaakt en kunnen we dus gewoon nog blijven.

Zo rond 9 uur denk ik dat we alles wel in de auto gezet hebben en gaan we dus op weg naar Castletown House, wat mij betreft het einde van het zomerseizoen. Het drizzelt. Drizzel gaat over in regen, regen gaat over in hoosbui. Nee hè? Als dit de hele dag aanhoudt komt er niemand op deze gezellige markt af. We krijgen alles net droog de stables binnen. Het is zo rustig dat ik echt alle tijd heb om alles uit te pakken. A gaat een rondje lopen (ik kan behoorlijk humeurig worden als iemand mij voor de voeten loopt, mee wil helpen, ...) en ik vermaak me met het indelen van de beelden en de jewelry. Altijd handig als je weet waar de naamkaartjes gebleven zijn... maar ook die vind ik weer terug, gewoon in m'n craftfair-tasje.
Tijd voor een kop thee. Die tijd zal ik nog genoeg krijgen vandaag, er is nog geen klant te zien :( Winnie komt net aan, met een wolwagen hoef je niet veel uit te pakken, klep open en je kunt beginnen. Ze heeft op Facebook een oproep gedaan om mee te helpen breien voor de Innocent Big Knit. Kleine mutsjes voor de smoothies. Deze worden door Innocent handmatig op de flesjes gezet en vanaf ongeveer januari verkocht. Voor iedere verkochte smoothie met muts gaat er dan een kwartje naar en fonds wat ouderen de winter warm door helpt. Prachtidee! En omdat er toch nog geen klanten zijn (en als die er wel zijn vinden ze het nog leuk ook) kan ik voorlopig wel vooruit.

Om ongeveer 2 uur 's middags komen de eerste zonnestralen.... én klanten! Het wordt even gezellig druk (ook al koopt men nauwelijks, de gezelligheid is een feit). De Dublin Fire Brigade Piper Band blaast eerst vrolijk bij de 5km Liz McDonnell Run die dit jaar al weer voor de 8ste keer wordt gelopen. Ik hoop dat ze ook dit jaar weer flink veel ophalen voor het onderzoek naar kanker. Het mooiste aan deze cross-country-loop is dat echt iedereen kan meedoen. Er lopen dan ook hele families mee. Je hoeft niet per se te rennen, gewoon wandelen mag ook. Het af te leggen traject is door de regen van deze morgen wel erg modderig. Als er geen craftfair was geweest... maar gewoon doneren kon gelukkig ook.

Spirit of Folk 2012

Het is prachtig weer, koud maar droog. Op kou kun je je kleden, dus gaan we goed ingepakt op weg. Omdat we van kleine wegen houden (overdag) vermijden we de snelweg en volgen de oude weg via Trim en Bective Abbey naar Dunderry Park waar een festival de gemoederen al enkele dagen bezig houdt. Nu was het nooit ons plan om 3 dagen te gaan feesten (volgens mij kunnen de botten daar ook niet meer tegen) maar deze dag willen we toch zeker meemaken. Er staan enkele puike bands op het programma! En de enige manier om hiervan na te genieten is door enkele video's op te nemen in deze blog.

2 dames die met alle mogelijke middelen muziek weten te maken noemen zich Twin Headed Wolf. Het beluisteren waard! Een cd is in de maak (dat kan dus nog wel even duren) maar op youtube zijn ze wel te vinden. En op Balcony TV, en die moet ook meer bekendheid krijgen.



En dan uiteraard Ross Breen met de band The Kanootzens, de hoofdreden waarom we de kaarten gekocht hebben. When I met the Devil is en blijft een prachtnummer!



Tir Na nÓg is bijna een legende zelf. Er is alleen helaas nauwelijks recent materiaal te vinden. Dus dan maar eentje waarin ze Tir Na nÓg, het land van de eeuwigdurende jeugd, bezingen.



En Bunoscionn is wat ons betreft de uitsmijter. Ik heb geen voeten meer over, hartstikke bevroren voelen ze aan. Maar het was genieten, zoals het hele festival.



Uiteraard hebben we heel wat foto's gemaakt, véél te veel om hier op te nemen en wat mij betreft mag iedereen meegenieten van onze keuze van de dag. Het zijn er "maar" 144. Echt niet allemaal goed, maar er zitten best leuke plaatjes tussen.

Zomaar een vrijdag... ondertitel: Leonard Cohen

Een cadeautje... Leonard Cohen treedt op in Kilmainham en dan ben ik toevallig net thuis. Om 16:30 gaan de poorten open. Maar er is geen parkeergelegenheid in de buurt. Hoewel... als je op tijd vertrekt (want we zullen heus niet de enigen zijn die zo denken) kun je gewoon bij Heuston Station parkeren.
Omdat we dus ook veel te vroeg zijn lopen we nog even Croppies Acre Memorial Park binnen. Er is een cameraploeg en wat onduidelijke gasten. Maar al gauw wordt mij verteld dat het hier om de start van een nieuwe tv-serie gaat en dat die roodharige Harry heel Ierland door gaat trekken. Geen idee welke zender. ITV? Rte? Ik geloof het wel, ik houd toch niet zo van praatprogramma's.

En nog steeds voldoende tijd over dus lopen we Eason nog maar eens binnen. Altijd goed voor een boek. Fifty shames of Earl Grey. Dat belooft hilarische momenten. Iets beter dan de triviaalliteratuur, maar ook dat is subjectief.

Kilmainham bergt behalve de gaol (niet mer in gebruik, wel als museum te bezichtigen, aanrader!) ook het Irish Museum of Modern Art. En een prachtige tuin met uitzicht (met een beetje fantasie) op Phoenix Park. Het Wellington Monument is zichtbaar.

In de kelder van het museum kun je nog thee drinken, het restaurant blijft extra lang open om concertgangers ter wille te zijn. In een van de zalen van het museum hangen de toga's voor de studenten klaar.

En dan gaan we toch naar binnen. Eenmaal binnen mag je wel naar buiten... maar dan niet meer terug naar binnen, vandaar dat we dat toch redelijk uitstelden.
Het voorterrein is gevuld met eettentjes (zéér redelijke prijzen!!) en gezellige picknicktafels. Het publiek is heel divers, echt alle leeftijden zijn hier vertegenwoordigd. Het geheel is bijzonder goed georganiseerd. Er zijn zeker 3-400 beveiligingspersonen aanwezig die echt alles in goede banen leiden (het is veiliger als u de paden niet blokkeert, klinkt toch een stuk leuker dan doorlopen, hier mag je niet staan). Dan lopen er ook continu mensen rond die alles schoon houden. Perfect.

De spandoeken aan beide zijden van het podium worden nog naar boven gehesen. Die baan wil ik ook wel! Wat lijkt het me heerlijk om nog in die masten te (kunnen) klimmen. Er hangt een heel ontspannen sfeer. Iedereen heeft er duidelijk zin in. Gelukkig hebben we wel kussentjes meegenomen. Er staan klapstoelen opgesteld. En gelukkig hebben we ook een extra trui meegenomen. Het blijft wel droog, maar er staat een fikse wind! Tien minuten voor de start van het concert worden we gevraagd naar onze plaatsen te gaan. Vijf minuten voor het concert begint een mededeling dat het toch echt zo gaat beginnen... en dan is het verder aan één stuk door genieten. Tweemaal anderhalf uur genieten. Wat is hij goed, je zult op 77-jarige leeftijd toch nog zo'n krachtige stem hebben. Zoveel kracht hebben om meer dan 10.000 mensen te boeien. En lenig! En een humor! Het was stil... het was prachtig!! Over enkele dagen wordt hij 78... ik kan alleen maar hopen dat je op deze manier zo oud mag worden.

Ik heb al heel wat concerten mee mogen maken. Maar dit overtrof alles. Dank!

perron Den Bosch

Mensen in Tilburg zijn normaal. De meeste dan.
Angela regelt het allemaal wel in Duitsland.
Wat heeft het voor zin om met een koffer met wieltjes te lopen?
Er staan er al weer 5 klaar om Angela op te volgen.
De toren van Zaltbommel steekt overal bovenuit. Die weet alles van iedereen. Maar als je met de trein aankomt zie je helemaal niks. Dat is bij Lage Zwaluwe ook zo.
Doe maar rustig aan.
Sommige mensen denken dat ze de wereld nog kunnen verbeteren maar dat lukt niet meer.
Uitgeplande flauwekul. Dat is de VVD.
Mijn besluit staat vast.

Ik moest wel snel schrijven om al deze hersenspinsels bij te kunnen houden! Het was dat de trein aan kwam rijden, anders was het relaas vast nog langer geweest.
Uit piëteit heb ik geen foto van mijn buurman op het bankje genomen. Maar even zoeken in m'n foto's levert dit plaatje op. Past wel. Weliswaar zit deze man in Hong Kong op een bankje, hij straalt exact uit wat ik nu bedoel.