findings

Nou dacht ik toch echt dat ik alles wat ik maar nodig zou kúnnen hebben ook meegenomen had, kan ik geen slotjes vinden :( Dan maar even een retourtje Dublin. Niet dat daar veel sluitwerk te vinden is (ja, voor deuren enzo wel maar niet voor halskettingen dus). Er zijn welgeteld 3 beadshops, waarvan 2 tot dezelfde groep behoren en dus voor elkaar niet onder doen. Eigenlijk weer wel want die 2e is gewoon een voorproefje van de 1e, met ongeveer de helft in voorraad. Natuurlijk kon ook een bezoek aan PastTimes niet uitblijven. Toch valt deze winkel de laatste jaren behoorlijk tegen. Het is eerder een duur uitgevallen gewone cadeaushop geworden. De aparte dingen waren er 10-15 jaar terug. Overigens is een bezoek aan Eason altijd nog het belangrijkste (boeken, tijdschriften...), maar daarvoor hoef je niet per se naar de stad, al zit de allergrootste Eason in O'Connolstreet en kan ik daar dus uren doorbrengen.

Dublin. De mooie kleuren, de mooie mensen, de atmosfeer. Waar een sandwich niet eetbaar hoeft te zijn.

uitwaaien

Het stormt hier een "beetje".

Dit is geen krakende camera, dit is de wind over de estuary.



Aan de Malahide-kant is nauwelijks te lopen, het zonnetje schijnt dan wel lekker maar de wind duwt me bijna de estuary in. Aan de Donabate-kant wachten de eenden en zwanen op nóg meer voedsel?

Het blijven fascinerende dieren.

Portrane

Regen en zon wisselen elkaar vandaag voortdurend af. We doen de noodzakelijke (?) boodschappen en houden het verder wel rustig. Tegen de avond klaart het flink op zodat we na het eten besluiten nog even naar de kust van Portrane, het volgende dorp, hooguit 5 kilometer verder, te rijden.

Langs de grillige kust loopt een prachtig wandelpad, deels door de mens deels door dieren aangelegd.

Het wordt tijd dat we iets gaan winnen in de lotto. Het laatste huis is nog steeds te koop...

naar huis!

Omdat Ryanair ineens krankjoreme vertrektijden heeft ga ik met Aer Lingus naar huis. Om je koffer in te checken moet je wel een uurtje uittrekken. En dat had ik niet helemaal ingecalculeerd... maar ik heb het gered.
18,8 kilo: niet slecht! Komt vast omdat ik maar één reep chocola bij me heb... oeps. Gelukkig verkopen ze dat ook in Ierland.
Bij de douane staat een stel van zeker 80 jaar. De douane-ambtenaar vraagt "did you have a nice honeymoon"? Ze hadden wel gevoel voor humor. "This was our third one" :D

KPN belooft gratis wifi, helaas werkt het niet, hotspot op Schiphol wil niet wat ik wil :( tja, dan wordt de boerderij dus even niet beheerd :D

Dit was de dag waarop de aarde zou vergaan... of de piloot hier rekening mee had gehouden? We knallen op de grond en trekken meteen weer op. In eerste instantie geen uitleg. Even later deelt hij mee dat de weersomstandigheden dusdanig slecht zijn dat we nog maar een rondje vliegen. Gratis luchtzakken, een schommel is er niks bij. Twas nice meeting you, this is the end of the world... Ruim een half uur later weet hij hem het toestel dan toch nog goed aan de grond te krijgen. Er waren flinke stormen hoorde ik bij thuiskomst van Una. We zagen dit dan niet aan boord, maar we hebben het echt wel gemerkt!

De nieuwe terminal heeft voordelen... nog sneller bij Hertz én niet naar buiten om de auto op te halen! Wel lekker als je zonder jas vertrokken bent (het giet!).

de trein, je maakt nog eens iets mee

Zonder auto ga je toch allerlei vervoersmiddelen meer uitproberen. Van Goes naar Kloetinge is maar enkele kilometers, het weer is mooi... de fiets mee! De trein heeft speciale fietscompartimenten. Niet alle reizigers zijn het daar mee eens maar gelukkig hangt er wel een bordje "voorrang voor fietsen". En zo kun je dus heerlijk op je eigen fiets Zeeland verkennen.

Telefonisch wordt een huis aangeprezen: 2 zeer ruime slaapkamers, een luxueuze woonkamer met open keuken, balkon op het zuiden met magnifiek uitzicht en een heuse voorraadkamer... in de hal. Ik hoorde ook waar de woning gelegen was (appartement op de 5e verdieping) en interpreteerde dit verslag vervolgens zelf als: 2 miezerige slaapkamertjes, een woonkamer waar je de kookluchtjes meteen kon meepikken, het uitzicht op de flat aan de overkant en een kelderkast als voorraadschuur.

Wel eens gehoord van een condoleance per sms??? "Ik weet nooit wat ik moet zeggen", tja, dan lijkt mij een kaartje toch nog wat sympathieker.

's Avonds fiets ik nog even door Breda. Je ziet dan toch dingen die ik met de auto nooit zou zijn tegengekomen. Leuk! Maar ik zal toch blij zijn als ik weer de beschikking heb over een auto die gewoon voor de deur staat.

puinhoop

Als ik zo om me heen kijk zie ik een enorme puinhoop. Het doet me aan m'n studententijd denken. Er is net een gangpad te ontdekken waardoorheen ik planten kan water geven, nog nét bij de bank kan komen (voor die bank is overigens de grootste bende) en de weg naar boven kan vinden. Uit veiligheidsoverwegingen heb ik de rechterkant van de trap maar niet vol gelegd.
Maar het is toch zoveel gemakkelijker om alles meteen op te ruimen? Kijk, dát is nu een misvatting van de "gezond denkende" mens. Ten eerste heb ik al die dingen om de zoveel tijd gewoon nodig. Dan heb ik het net opgeruimd en moet het dan weer tevoorschijn halen. Niet handig, dubbel werk. Ten tweede moet je dan steeds veel en vaak kleine dingetjes opruimen terwijl ik nu een grote stapel ter hand kan nemen. Véél economischer. Daar komt bij dat ik feilloos de weg weet in die puinhoop (o ja?).
Dit is een groot voordeel van de status onbestorven weduwe. A zou al lang een vuilniszak gepakt hebben en met één veeg de tafel geleegd hebben. Maar dan kan ik m'n spulletjes niet meer terugvinden. Gelukkig gaat die puinhoop ook mij eens in de zoveel tijd bijzonder tegenstaan. En dan ga ik opruimen. En ontdek ik weer allemaal leuke dingen (die ik natuurlijk niet kwijt was, ik was alleen even vergeten dat ik dat ook nog had). Dat is het nadeel van opruimen... er komt altijd een nog grotere puinhoop tevoorschijn.

Klein nadeel van de status onbestorven weduwe: ik kan nu niemand vragen waar de Saverkaart gebleven is en die vuilniszak moet toch echt even gedumpt worden... overigens zit daar niets van wat opgeruimd moest worden in, gewoon het wekelijkse normale huisvuil dat iedereen produceert, theezakjes, verlepte bloemen en andere troep. En dat zou heel wat minder kunnen zijn als deze stad een groencontainer voor haar binnenstadbewoners zou hebben.

uitgerekend

Toevallig heb ik ze vanmorgen geteld. Er liggen 23 t-shirts, 14 tunieken cq. blouses, 4 jurken en 6 jeans klaar om gestreken te worden. Verder had ik plannen om enkele beelden te maken dit weekend. En misschien wel een treintochtje. Maar... dan mag die rug morgen wel op miraculeuze wijze hersteld zijn. 'Knap' zei die vanmorgen. Uitgerekend nu. Nu ik "leuke" plannen voor het weekend gemaakt had. Opstaan, lopen, gaan zitten/liggen/whatever is niet echt leuk nu. Maar wie weet morgen weer wel :D