Muggen

Zo, het muggenseizoen is weer begonnen. De wijsvinger moest het flink ontgelden, zo ook de binnenkanten van (beide!) ellebogen. Altijd weer gezellig zo'n jeuk :(
Woensdag was het genieten in Oostkapelle. Goed gezelschap, bos en zee... een perfecte combinatie! Gelukkig had ik wel een extra spijkerbroek meegenomen. De zee is onverbiddelijk als je er bij vloed in gaat staan. Heerlijk die golven! Op de terugweg kan ik eigenlijk wel op de verlichting besparen. Het bliksemt dusdanig dat het zelfs om middernacht eerder noen lijkt te zijn. De geavanceerde electronische bewegwijzering in de auto laat me anders wel wegen rijden waar overdag alleen bestemmingsverkeer toegang heeft...

Na bij de energieleverancier alles even duidelijk op een rijtje gezet te hebben belandde ik toch weer bij Ikea. Het concept werkt gewoon. Je wordt er vrolijk van! Zelfs als je hoofdzakelijk stellingkasten gaat aanschaffen. Zelfs als je bij de vis redelijk koude groente krijgt (het ging mij toch om die vis).
Boven in de bloembakken wil ik lavendel planten. Normaal gesproken niet zo'n zware opgave. Alleen is die ene bloembak gevuld met oude wortels van een rozemarijn die geen zin meer had om in die zinderende zon te staan. Volgende week heb ik hem wel leeg geschept. Het is echt één grote klit, nauwelijks beweging in te krijgen.

p(l)annendag

Eerst maar eens uitslapen. Om half 4 ben ik de ramen maar gaan sluiten, er waren nog 3 kroegen uitgebreid open met lallende stamgasten die uiteraard geen idee hadden dat er ook mensen probeerden te slapen. Om 4 uur ben ik maar verder gaan lezen en om half 5 besloot ik verder te gaan slapen. Tja, zo komt er niet veel van je plannen terecht. Hoezo om half 10 de trein nemen? Om kwart over 10 wakker worden! Verder heb ik ook niet zo veel zin om dingen te doen vandaag. Maar het kaarsvet is nu eindelijk van de vloer (viel waarschijnlijk niemand anders op), de snijmachine is weer steriel en ik heb wat bovenkastjes onder handen genomen. Alle pannen zijn weer schoon. Hoezo geen zin?

Dag buiten de tijd

De Dag Buiten de Tijd wordt jaarlijks altijd op 25 juli gevierd. In de 13-Manenkalender zit deze dag tussen het afsluiten van het vorige jaar (24 juli) en het begin van het nieuwe jaar (26 juli). De kleur van de dag is blauw. Draag deze dag daarom vooral blauwe kleding.
Nou dat heb ik dan gedaan, met blauwe spijkerbroek en dito spijkerjas stapte ik om 5 voor 8 op de fiets naar de markt in H. Op mijn tempo doe je daar 20 minuten over. Maar dan heb je wel álle grassprietjes en aanverwante natuur gezien. En nog een heleboel andere dingen ook. Op de terugweg word ik zelfs door een hardloper ingehaald... oei, maar ik fiets geen slag harder! Nadat ik de boodschappen in de koelkast had gezet kon ik naar de bieb voor de boekverkoop. Het eerste uur is meestal gewoon proberen te overleven, er is een ware stormloop. Daarna zakt het wat af en wordt het gewoon gezellig. Om 4 uur sloten we de deuren weer en ben ik -geheel tegen mijn natuur in- de krabbenfoor over gelopen. En dan ben ik wel moe genoeg om met een boek de bank op te kruipen en verder niks meer te doen.

Riolering

Toen ik gisteren thuis kwam zag ik een klein riviertje van de regenpijp naar de straat... o nee hè, toch niet weer... ja hoor, afvoer verstopt. En dan is niet alleen mijn, maar ook de afvoer van het huurhuis verstopt. En het vliegtuig was 's middags zonder A vertrokken uit Ierland. Tja, dan maar de ontstoppingsdienst gebeld. Gelukkig konden ze vanmorgen al komen. En was het een zeer toffe gast die niet moeilijk deed over het openbreken van de straat, nou ja, het trottoir (wat die naam niet eens mag dragen, zo abominabel slecht zijn die tegels gelegd). Het kostte wel enige tijd voor de ontstopping verholpen was. Gelukkig had ik mijn telefoon toevallig bij de hand...

Zeep

Vanmiddag hebben Huib, Sophie en Lauren zeepjes gemaakt. Blauwe pinguins, rode appeltjes en paarse eendjes. Ik had maar 2 kleuren in huis maar gemengd levert dat een prachtige paarse kleur op. Na het eten zijn ze uit de vorm gehaald. Ze zijn heel mooi geworden!

Hoi, ik ben Lauren en kan nét boven de tafel uitkomen. Zó eet je nou spaghetti!

tuin

Dit was natuurlijk te gek. Al die maanden ben ik niet echt in de tuin geweest, nu kon ik er eigenlijk al niet meer in. Dus ben ik eerst begonnen met de maggi te snoeien (oke, lavas dan). En wat je daarna ook nog doet, je handen blijven naar maggi ruiken. Hij kwam tot boven het dak uit... nu staat er nog een bescheiden struik. Dan maar eens alle onkruid tussen de stenen wegtrekken. Gelukig zit het niet al te vast, maar het is wel veel, en hoog. Eigenlijk is de hortensia ook enigszins uit z'n voegen gegroeid maar ik vind die zó mooi, die kan ik echt niet snoeien, dan maar een beetje minder zitgedeelte. Ongeveer 'n kilometer klimop weggetrokken, de vuurdoorn flink teruggesnoeid en de linde gehalveerd. Zo zag ik een prachtige varen tevoorschijn komen, wist niet eens dat er daar een varen stond. Vorig jaar had ik nog een waterlelie in de broodton, geen idee of die dit jaar nog wil terugkomen, daar is het waarschijnlijk wel wat laat voor. De appels krijgen hoop ik zo wat meer licht en worden dan misschien nog wel net zo groot als vorig jaar? Er staan alleen nogal wat pallets te wachten om verzaagd te worden voor de winter. Jammer, want zo heb ik dus nog niet echt veel aan de tuin. Maar ik wil het ook wel weer lekker warm hebben in de winter, dus mag ik niet klagen. Morgen het tuinafval even afvoeren. Het regent nu te hard...

Afscheid van oma

Gisteravond stonden we met z'n allen rond de kist. Oma lag er echt mooi bij, weliswaar sterk vermagerd maar toch nog steeds heel erg oma. Het is zo dubbel. Aan de ene kant ben ik blij dat ze nooit meer pijn hoeft te hebben, aan de andere kant wordt er wel een heel apart hoofdstuk afgesloten. Geen speciale kopjes thee meer, geen dearke meer, nooit meer dat blije gezicht. Oma was met de kleinste dingen blij. Ze genoot (stiekem?) van al onze streken.
Het sluiten van de kist maakt alles wel heel erg duidelijk. Oma blijft achter, en wij gaan weg en verder met ons leven.
En vandaag moesten we dan echt afscheid nemen. De dag begon met donder en bliksem, flinke regenbuien. En dan klaart het op. Met een stralende zon is er een mooie dienst, koninklijk zoals ook oma was. Waardig, warm, oprecht. Daarna reden we rustig langs de Meerwijk en zo verder tot aan Jonkerbosch waar we oma naar haar laatste rustplaats brengen. Ik dacht dat ik dit afscheid wel aankon... maar het is wel heel erg definitief. Lieve oma, ik zal u missen!! Deze foto toont u zoals we u allemaal kennen, mét mentos (neem er maar een paar...)

oma

Oma is rustig ingeslapen. Als je al 90 bent is dit het mooiste wat je kan gebeuren, geen pijn, geen ondraaglijk lijden. Dag lieve oma, bedankt voor de mooie momenten!


Vandaag hebben we dan de cursus 23 dingen afgesloten. Wat staat er zoal in? Om deze blog niet verder daarmee te vermoeien heb ik gewoon een nieuw blog geschreven: in dripsdingen kun je er alles over lezen. Wel komisch eigenlijk, als je het blog opent kom je meteen bij het laatste ding uit.

rustige zondag

Zelf vond ik hem wel rustig deze zondag. Ik weet alleen niet of mijn buren het daar ook mee eens waren/zijn. Het opruimen van de administratieve lade leidde in ieder geval tot een flinke declaratie bij de zorgverzekering (die slaan steil achterover als ze hem ontvangen). Maar opruimen zonder muziek gaat nou eenmaal niet. Op volle sterkte:



Verder heb ik een begin gemaakt met het synchroniseren van 2 pc's en 2 laptops. Zodat ik dadelijk 2 (externe) harde schijven overhoud met op de ene muziek en op de andere foto's. En niet zo verspreid. Bij het in gebruik nemen van een nieuwe pc of laptop neem ik me altijd voor om er dit keer geen puinhoop van te maken. Maar teadrip en "geen puinhoop" passen niet bij elkaar...
Halverwege de middag ging zowaar het zonnetje nog schijnen ook. Maar ik moest voorlopig nog even doorgaan met opruimen.

Vanaf het midden van de week ongeveer

Dinsdagavond besluit ik dan eindelijk dat rolgordijn maar eens op te hangen. Achteraf niet zo'n sterk plan. Allereerst wilde ik dus de gaten van het vorige rolgordijn gebruiken. Dat was 1/2 cm langer... oké, dan tegen het plafond. Om daar bij te kunnen moest eerst het bed aan de kant (tegen de muur kon ik het nog net met m'n linkerhand schroeven). Nou is de kamer niet al te groot, ik kan 15 cm naar achteren schuiven (te weinig voor de trap) en dan nog wel wat schuin trekken zodat ik er net bij kan. En als alles dan perfect hangt... werkt het mechanisme niet. Het zit muurvast, wil niet rollen. Dat hád ik natuurlijk vooraf kunnen uitproberen. Het oude gordijn terughangen was ook al geen optie: het lag al uit elkaar. Wel voordelen: ik hoef geen lamp aan te doen om te lezen én ik kon om 2 uur 's nachts onmiddellijk genieten van een grandioos onweer!
Inmidddels ben ik dus terug geweest bij Karwei. Blijkt dat dit probleem vaker voorkomt (waarom verhelpen ze dat dan niet definitief?) en ik krijg een nieuw mechanisme mee. Zelfs zonder kassabon. Maar het zit een béétje anders in elkaar. De metalen onderdelen zijn door kunststof vervangen zodat ik de vorige steunen moet losschroeven. Natuurlijk hangt het nu wel.
En Ikea houdt opruiming... ik heb me héél netjes ingehouden. Alleen die 4kante beukehouten lijstjes die afgeprijsd werden tot één euro kon ik toch echt niet laten liggen. Tja, en als er dan tóch al wat in je kar ligt... In de nieuwe vaas staan nu enkele bossen zonnebloemen met papavers (zo groot heb ik ze nog nooit gekweekt).

regen

Het weerbericht belooft regen. In het binnenland. Nou woon ik niet in het buitenland dus luister ik regelmatig of ik al iets hoor druppelen. Mooi niet dus, het is nog steeds goed warm binnen (buiten is het ook niet koud) dus zet ik af en toe die herriemachine aan (ook wel mobiele airco genoemd). En net als ik besluit naar huis te lopen... dikke druppels! Ik kom nog redelijk droog over, dan barst de bui pas echt los. Gerommel in de verte, zouden we dan ook een mooi onweer krijgen? De bui is helaas al binnen 5 minuten weer voorbijgedreven. De regenton is nog niet eens voor een tiende gevuld.

bijkomen

Er zijn van die dagen die ik even over zou moeten slaan. Niet dat er dan geen leuke, gekke, aparte, mooie, ontroerende momenten zijn, het lijf wil dan gewoon even niet meewerken. Prachtig weer en ik word een michelinvrouwtje (ben afgekeurd voor mannetje). Met bijbehorende pijn. Stug doorwerken natuurlijk. Gewoon wat extra pijnstilling en liefst nóg meer hooi op m'n vork nemen. Vooral ontkennen. Tenslotte heb ik ooit besloten dat het leven leuk, vrolijk en vooral aangenaam moet zijn. Dus geniet ik van de vogelgeluiden om 5 uur 's morgens. Dan heb je toch al weer 4 uur geslapen -weliswaar niet aan één stuk, maar toch- en je kunt er nog minimaal 3 slapen -als je tenminste niet gaat liggen lezen. Ach, het boek is ook goed. Mijn korte-termijngeheugen is niet zo denderend op dit moment. Wat heb ik de afgelopen paar dagen eigenlijk gedaan? Buiten gewoon werken uiteraard.
Anderhalve ketting geketteld (gaat héél goed met opgezette vingers!), veel gelezen (vooral 's morgens vroeg), de sportschool overgeslagen (zelfs te warm om daar naartoe te rijden), wel op de fiets naar de Praxis (had toch nog geen spierpijn?), sessie gespeeld in Vlaardingen, boodschappen gedaan in Steenbergen (nadat ik wat spullen bij de bieb had afgeleverd)... en vooral geprobeerd geen grote puinhoop te creëren. Dat laatste is redelijk gelukt! En natuurlijk kon ik het niet laten om de zondag "goed" te besteden. Tussen het uit- en inruimen van de keukenkastjes (alleen de benedenkastjes, rest komt een volgende keer) heb ik De geschiedenis van mijn gekte door Elyn Saks uitgelezen. Een heel aparte autobiografie!